Τετάρτη, Φεβρουαρίου 27, 2013
Γράφει ο Δευκαλίων.
Προτελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου σήμερα, η 27 Φεβρουαρίου... Ημέρα βαριά και πένθιμη για όλο τον Ελληνισμό. Ημέρα γεμάτη μνήμες, μεγάλες και ένδοξες.
Θα αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος όλα τα ταπεινά και χαλεπά που μας θλίβουν και θα γυρίσουμε πίσω σε ημέρες δόξας. Μνημονιακά σκύβαλα και φαντάσματα της ιστορίας που τόλμησαν να αμφισβητήσουν και να προδώσουν τον Ελληνισμό σκύβουν έντρομα μπροστά στο μεγάλο και ανθρώπινο που σαν σήμερα πριν 70 χρόνια έγινε στην Αθήνα.
Ήταν η 27η Φεβρουαρίου 1943. Σαράντα μόλις ημέρες μετά τον θάνατο της αγαπημένης του συζύγου Μαρίας, ο εθνικός ποιητής μετά από βαριά αρρώστια φεύγει από την ζωή. Ο Κωστής Παλαμάς πέθανε. Οι κάτοικοι της πόλης των Αθηνών συγκλονίζονται. Οι Έλληνες συνεγείρονται.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται για να αποχαιρετίσουν τον μεγάλο νεκρό.
Οι Γερμανοί κατακτητές και η Γερμανόδουλη Κυβέρνηση Λογοθετόπουλου τρέμουν αυτήν την λαϊκή σύναξη. Τρέμουν τις μνήμες τρέμουν και ωχριούν για τα σύμβολα που ο μεγάλος νεκρός ανασύρει από τις ψυχές των Ελλήνων.
Ο Εθνικός Ύμνος είναι η απάντηση του Λαού της Αθήνας στην ιταμή πρόκληση των Γερμανών κατακτητών και τηςΓερμανόδουλης Κυβέρνησης Λογοθετόπουλου να καταθέσουν στεφάνι στο τάφο του Ποιητή του Ελληνισμού.
Η Αδούλωτη Αθήνα είχε δώσει την απάντηση της σε όλους αυτούς που θέλησαν με την βία των όπλων να πατήσουν και να συλήσουν αυτά τα ιερά χώματα και σ' εκείνους τους ελάχιστους που αρνήθηκαν πατρίδα, ιστορία και τις αξίες του Ελληνισμού.
Σήμερα, μετά από 70 χρόνια πλησιάζει η ημέρα που
Οι φοβερές σημαίες θα ξεδιπλωθούν και πάλι στον αέρα!
Από stoxasmos-politikh.blogspot.gr
Προτελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου σήμερα, η 27 Φεβρουαρίου... Ημέρα βαριά και πένθιμη για όλο τον Ελληνισμό. Ημέρα γεμάτη μνήμες, μεγάλες και ένδοξες.
Θα αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος όλα τα ταπεινά και χαλεπά που μας θλίβουν και θα γυρίσουμε πίσω σε ημέρες δόξας. Μνημονιακά σκύβαλα και φαντάσματα της ιστορίας που τόλμησαν να αμφισβητήσουν και να προδώσουν τον Ελληνισμό σκύβουν έντρομα μπροστά στο μεγάλο και ανθρώπινο που σαν σήμερα πριν 70 χρόνια έγινε στην Αθήνα.
Ήταν η 27η Φεβρουαρίου 1943. Σαράντα μόλις ημέρες μετά τον θάνατο της αγαπημένης του συζύγου Μαρίας, ο εθνικός ποιητής μετά από βαριά αρρώστια φεύγει από την ζωή. Ο Κωστής Παλαμάς πέθανε. Οι κάτοικοι της πόλης των Αθηνών συγκλονίζονται. Οι Έλληνες συνεγείρονται.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται για να αποχαιρετίσουν τον μεγάλο νεκρό.
Από την Μητρόπολη της Αθήνας έως το 'Α
Νεκροταφείο ένα ανθρώπινο ποτάμι στέκει υπερήφανο, αλλά ταυτόχρονα βουβό και
θλιμμένο.
Οι Γερμανοί κατακτητές και η Γερμανόδουλη Κυβέρνηση Λογοθετόπουλου τρέμουν αυτήν την λαϊκή σύναξη. Τρέμουν τις μνήμες τρέμουν και ωχριούν για τα σύμβολα που ο μεγάλος νεκρός ανασύρει από τις ψυχές των Ελλήνων.
Ηχήστε οι σάλπιγγες...
Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη
χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα
πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε
στον αέρα!
Απαγγέλει ο Άγγελος Σικελιανός μπροστά στο φέρετρο του
Εθνικού Ποιητή. Μία μυριόστομη κραυγή δονεί την ατμόσφαιρα της Αθήνας: Ζήτω η Ελευθερία!
Ο Εθνικός Ύμνος είναι η απάντηση του Λαού της Αθήνας στην ιταμή πρόκληση των Γερμανών κατακτητών και τηςΓερμανόδουλης Κυβέρνησης Λογοθετόπουλου να καταθέσουν στεφάνι στο τάφο του Ποιητή του Ελληνισμού.
Η Αδούλωτη Αθήνα είχε δώσει την απάντηση της σε όλους αυτούς που θέλησαν με την βία των όπλων να πατήσουν και να συλήσουν αυτά τα ιερά χώματα και σ' εκείνους τους ελάχιστους που αρνήθηκαν πατρίδα, ιστορία και τις αξίες του Ελληνισμού.
Σήμερα, μετά από 70 χρόνια πλησιάζει η ημέρα που
Οι φοβερές σημαίες θα ξεδιπλωθούν και πάλι στον αέρα!
Από stoxasmos-politikh.blogspot.gr
Ετικέτες: 
