Κυριακή, Σεπτεμβρίου 16, 2018
Απώτατο παράδειγμα για την πρώτη κατηγορία είναι η περίπτωση της Μάνδρας. Αμέσως μετά την καταστροφή του περασμένου Νοεμβρίου με τους 24 νεκρούς, έγινε σαφής η επείγουσα ανάγκη να κατεδαφιστούν οι αυθαίρετες κατασκευές πάνω σε ρέματα. Χρονίζον πρόβλημα δεκαετιών, που ο φόβος του πολιτικού κόστους άφησε να γιγαντωθεί.
Χρειάστηκε να κυλήσουν ακόμα 7 μήνες χωρίς να γίνει το παραμικρό! Έπρεπε να θρηνήσουμε 99 ακόμα ανθρώπους και να ταρακουνηθεί ολόκληρο το οικοδόμημα της υποτιθέμενης πολιτικής προστασίας. Τότε και μόνο τότε μπήκαν σε (κάποια) κίνηση οι μπουλντόζες, κι ακόμα δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι ηχηρές εξαγγελίες θα υλοποιηθούν. Έχουμε μπει και σε προεκλογική περίοδο…
Στη δεύτερη περίπτωση ανήκει η προχθεσινή κατολίσθηση στη διάσημη παραλία Ναυάγιο της Ζακύνθου. Αμέσως μετά, ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ Ευθύμιος Λέκκας δήλωσε ότι το πρόβλημα είναι γνωστό, κατανομάζοντας 7 ακόμα παραλίες στο Ιόνιο και αποκαλύπτοντας ότι έχει υποβληθεί από το ΕΚΠΑ σχετική πρόταση που εντάχθηκε προσφάτως στο ΕΣΠΑ.
Προφανώς μία από τις αιτίες για την εκδήλωση τέτοιων φαινομένων είναι η υπερεκμετάλλευση του περιβάλλοντος εξ αιτίας των τουριστικών δραστηριοτήτων. Ή, το λιγότερο, οι καθυστερήσεις που εκδηλώνονται στην αντιμετώπισή τους εξαιτίας της απροθυμίας των αρχών και των τοπικών κοινωνιών, προς χάριν της απρόσκοπτης ροής του τουριστικού προϊόντος.
Κλασική περίπτωση πριονίσματος του κλαδιού πάνω στο οποίο καθόμαστε / διασκεδάζουμε / επενδύουμε. Αν δεν μας πολυνοιάζει ο κίνδυνος απώλειας ζωών, το περιβάλλον ή η ομορφιά της φύσης, ίσως τελικά μας πείσει η τεράστιας κλίμακας αρνητική διαφήμιση από τα πλάνα της κατολίσθησης. Εκτός αν θεωρηθεί κι αυτή άλλο ένα extreme sport…
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ της Κυριακής, 16.9.2018
Πηγή: kasdaglis.wordpress.com - Sep 16, 2018
Ετικέτες: 
.jpg)