Τετάρτη, Νοεμβρίου 05, 2014
Η αλήθεια είναι πως λίγη σημασία δίνω στα γεννέθλια. Συνήθως τα βλέπω απλά σαν μια ευκαιρία να συνβρεθούμε με κάποιους φίλους και να πιούμε ένα κρασί -ή δύο. Άσε που όποτε ακούω για γεννέθλια μούρχεται στον νου εκείνο το ανέκδοτο του Steve McQueen, στους “7 Υπέροχους”. Ήταν λέει ένας που έπεσε απο το εκατοστό πάτωμα ενός ουρανοξύστη. Καθώς περνούσε πέφτοντας ένα ένα τα πατώματα, έλεγε μέσα του: Μέχρι εδώ καλά πάμε.
Τι μ’ έπιασε λοιπόν με τα γεννέθλια της Αλέκας; Τίποτα, εκτός απο το ότι μου δίνεται η ευκαιρία να δείξω την δουλειά μου -κυρίως γι αυτό υπάρχει τούτο το μπλογκ- και να αναρτήσω δυο καρικατούρες της που δημοσιεύτηκαν στο ΒΗΜΑ με 17 χρόνια διαφορά. Τον Μάρτη του 1991 η πρώτη και τον Δεκέμβρη 2008 η άλλη.
Μια όμως και φτάσαμε ως εδώ να πούμε και του στραβού το δίκιο: η πρώην Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ υπήρξε η πρώτη γυναίκα καθώς και η μακροβιότερη επικεφαλής πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση, από το 1991 μέχρι το 2013.
Φεμινίστριες και φεμινιστές, παρακαλώ σημειώστε.
Ετικέτες: 
