Ο Νίκος Δήμου και οι εθνικοί μύθοι - Του Πιτσιρίκου

Ο Νίκος Δήμου έγραψε ένα άρθρο για την Επανάσταση του 1821, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρει πως το Πατριαρχείο αφόρισε την επανάσταση και η Εκκλησία πολέμησε τον Αγώνα, πως η επανάσταση απέτυχε και ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων και την δράση τους στην Ναυμαχία του Ναβαρίνου, πως στην επανάσταση έγιναν πράξεις θηριωδίας εκ μέρους των Ελλήνων –όπως στην κατάληψη της Τριπολιτσάς- και πως κάποιοι καπεταναίοι ήταν Αρβανίτες που δεν μιλούσαν καν τα ελληνικά.

Αλήθεια είναι όλα αυτά. Μπορεί να μη μας αρέσουν και να μην μας τα έμαθαν στο σχολείο, αλλά είναι αλήθεια.

Και δεν μειώνουν καθόλου την Επανάσταση του ’21 και τον αγώνα των ηρωικών προγόνων μας.

Επειδή κάποιοι στη σημερινή Ελλάδα καταδικάζουν δέκα φορές την ημέρα τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται –επειδή φοβούνται για τους εαυτούς τους-, δεν θα καταδικάσουμε τον Καραϊσκάκη και τον Κολοκοτρώνη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίκος Δήμου αναφέρεται στην Επανάσταση του ’21, και στην ανάγκη να ειπωθεί και να γραφτεί η αλήθεια.

Και φυσικά, δεν είναι μόνο ο Νίκος Δήμου που έχει αναφερθεί στους εθνικούς μύθους• είναι χιλιάδες άνθρωποι. Και πολλοί σημαντικοί ιστορικοί.

Μετά τη δημοσίευση του άρθρου του Νίκου Δήμου, διαβάζω πως ο Νίκος Δήμου είναι ανθέλληνας, χουντικός, ξεπουλημένος στους Τούρκους φασίστες, και διάφορα τέτοια.

Έχω διαβάσει χολερικά σχόλια εναντίον του Νίκου Δήμου και, μάλιστα, προέρχονται από όλους τους πολιτικούς χώρους. Και από δεξιά, και από αριστερά, και από παντού.

Υποθέτω πως αυτά έχουν να κάνουν με τη συμμετοχή του στο Ποτάμι• διαφορετικά, δεν εξηγείται τέτοιο μένος για κάποιον που δεν είναι 20 ετών και δεν έκρυψε ποτέ τις απόψεις του.

Είναι τραγική η συμπεριφορά του όχλου, όταν στρέφεται εναντίον ενός προσώπου. Και το έχουμε δει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια.

Και δυστυχώς, μόνο τότε ενώνονται οι σύγχρονοι Έλληνες: όταν γίνονται όχλος.

Διαφωνώ σε πολλά θέματα με τον Νίκο Δήμου αλλά θεωρώ πως έχει δίκιο για τους εθνικούς μύθους.

Επίσης, θεωρώ πατριωτικό να λέμε την αλήθεια. Και στους εαυτούς μας, και στα παιδιά.

Μόνο έτσι θα γίνουμε καλύτεροι.

Κατηγορούμε για πολλά τους Αμερικανούς αλλά δεν μπορώ να μην τους αναγνωρίσω πως δεν «κρύβουν» τις όχι και τόσο ηρωικές στιγμές της Ιστορίας τους. Ακόμα και στις ταινίες του Χόλιγουντ.

Την άποψή μου για τους εθνικούς μύθους την έχω γράψει πολλές φορές:
«Οι εθνικοί μύθοι -με τα ανάλογα ψεύδη- ήταν πολύ χρήσιμοι όσο ο ανομοιογενής εθνικά πληθυσμός της χώρας έπρεπε να αποκτήσει μια ενιαία εθνική συνείδηση. Δεν καταλαβαίνω σε τι χρησιμεύουν πια.»

Δεν πρέπει να φοβόμαστε την αλήθεια.

Και πρέπει να κρίνουμε τις πράξεις των ανθρώπων μέσα στο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο έζησαν. Όχι με τα δικά μας σημερινά δεδομένα.

Επίσης, θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε πως οι αγωνιστές του ’21 δεν ήταν κάδρα. Ήταν άνθρωποι.

(Περιμένω την στιγμή που κάποιοι σύγχρονοι ακτιβιστές θα «ανακαλύψουν» πως οι αγωνιστές του ’21 ήταν μισογύνηδες και ομοφοβικοί. Τότε θα γελάσουμε πάρα πολύ.)


pitsirikos 
26 Μαρ, ’14

Ετικέτες: ΙΣΤΟΡΙΑ,ΠΑΙΔΕΙΑ,ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ