Τα νέα Πολυτεχνεία

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν έφοδος στον ουρανό. 

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι ακόμη μαζί μας. Το τανκς που έριξε την πύλη δεν την έχει λιώσει. Παραμένει ανυπάκουη, συντροφική, ατίθαση. «Αντιδραστική» στις καθεστωτικές επιλογές, στις αγκυλώσεις κομμάτων και κοινωνικών ομάδων. Βγαίνουν μπροστά, δεν φοβούνται· τι άλλο να φοβηθούν πια όταν η κάννη του τεθωρακισμένου κοίταζε τις ζωές τους. 

Από πολύ καιρό έχει ξεκινήσει η επιχείρηση απαξίωσης και συκοφάντησης της «γενιάς του Πολυτεχνείου». Βολεμένοι, έπιασαν κρατικά, κομματικά και κυβερνητικά πόστα. Αυτό ήθελαν να πιστέψουμε. Πράγματι κάποιοι «δημοφιλείς» εξαργύρωσαν τη δράση τους, αλλά είναι κάποιοι μετρημένοι στα δάχτυλα. Μια ολόκληρη γενιά δεν είναι πέντε-δέκα πολιτικάντηδες που σαν τις σβούρες αλλάζουν θέση, άποψη και κομματική τοποθέτηση. Influencer υπήρχαν πάντα και εξαργύρωναν τον ρόλο τους. Χιλιάδες αυτής της γενιάς κυκλοφορούν στην κοινωνία με ψηλά το κεφάλι. Πάντα θα υπάρχει το άσπρο – μαύρο, αλλά θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι το μαύρο πλημμύρισε τις ζωές μας. 

Απώτερη επιδίωξη των συκοφαντών είναι η εξουδετέρωση της κριτικής σκέψης, κάθε αντίδρασης. Βασικός στόχος είναι η υποταγή. Φαίνεται άλλωστε στη μιθριδατοποίηση της κοινωνίας. Επιλέγουν τη ΝΔ για να μη χάσουν το όποιο επίδομα επιβίωσης τους άφησε για να μην αφανιστούν. Και για όποιον αντιδράσει έχει αστυνομία, όπως τότε στο Πολυτεχνείο. Καταρρακώθηκε προχθές το Σύνταγμα με την καταδίκη για ένα πανό σε δημόσιο χώρο. Κι αν κάτι πάει στραβά, η κυβερνητική λύση είναι αστυνομία: πανεπιστημίων, σιδηροδρόμων, δικαστηρίων, μουσείων κ.λπ. 

Σήμερα δεν ζούμε σε εποχές Πολυτεχνείου, αλλά είναι δύσκολα, όπως έλεγε ένας φίλος που ήταν εκεί τον Νοέμβρη του ’73. Δεν βάζουμε στο ζύγι τις περιόδους. Είναι πιο «ύπουλη» η σημερινή εποχή. Φακελώματα υπάρχουν ακόμη με ό,τι γράφεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ομάδα προπαγάνδας). Πανεπιστημιακοί εκδικούνται ένα σύνθημα στον τοίχο για την Παλαιστίνη ή επιτίθενται σε οτιδήποτε θυμίζει συνδικαλισμό και ελεύθερη έκφραση. 

Η εποχή μας θέλει λύσεις Πολυτεχνείου. Απλά αντίσταση; Ανυπακοή. Η δημιουργία, η καινοτομία έρχεται μέσα από την αμφισβήτηση. Ποιος αμφισβητεί το σύστημα εξουσίας και αστυνομοκρατίας σήμερα; Γράφοντας και χαιρετίζοντας νίκες άλλων χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τα μηνύματα της κοινωνίας, απομονωμένος σε χρυσά κλουβιά κολάκων και επιχειρηματιών; 

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν έφοδος στον ουρανό. Το καταπιεστικό σκηνικό της χούντας δεν μπορούσε να αντέξει άλλο. Το σκοτάδι είχε επιβληθεί με υποσχέσεις. Δόθηκαν ρουσφέτια, έγιναν τακτοποιήσεις αλλά η ακρίβεια έτρωγε τον μισθό και αυξήσεις δεν δίνονταν. Έρχονταν «επενδυτές» και έτρωγαν οι ντόπιοι μεσάζοντες («Λαμόγια στο χακί», το βιβλίο του φίλου Διονύση Ελευθεράτου, είναι κατατοπιστικό). Έφτιαχναν και οράματα μάσας («Τάμα του Έθνους») και έφαγαν δισεκατομμύρια όπως κάνουν τώρα οι γαλάζιες ακρίδες των ιδιωτικοποιήσεων, των συμβούλων και των απευθείας αναθέσεων. 

Μια χούφτα φοιτητές εξέφρασε τη συσσωρευμένη οργή όλης της κοινωνίας. Γι’ αυτό σκλήρυνε η χούντα με τον Ιωαννίδη, έφτασε όμως σε αδιέξοδο παροχών και λύσεων και έπεσε σαν ώριμο φρούτο με την τραγωδία της Κύπρου που ενορχήστρωσε. Τι ζήτησαν οι φοιτητές και το αγκάλιασαν οι γύρω δρόμοι, οι γύρω συνοικίες, δέθηκε με τα Μέγαρα, με τον Ξυλούρη, με τους περισσότερους που έβλεπαν λίγους (π.χ. αφορολόγητο σε εφοπλιστές) να περνούν ζωή και κότα; Απλά λόγια: ψωμί (για δουλειά και αγοραστική δύναμη), παιδεία (συμπόρευση με τις αναπτυγμένες χώρες, ενίσχυση του πνευματικού κεφαλαίου και αξιοποίησή του στην παραγωγή), ελευθερία (οραματικό στοιχείο για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά τα δύο προηγούμενα αιτήματα). Ένα σύνθημα σαν μανιφέστο χιλιάδων σελίδων. Συμπύκνωση του κοινωνικού συμβολαίου της μεταπολίτευσης στην καθημερινότητα. 

Τι κάνουν τώρα τα κόμματα; Φτιάχνουν μανιφέστα με τη μοναδική τους αλήθεια που δεν συναντά τη μοναδική αλήθεια ενός άλλου. Τακτικισμός. Σαφώς και εκφράζουν διαφορετικά κοινωνικά συμφέροντα – αναμενόμενο. Λείπει όμως ο ενοποιητικός κρίκος – φυσικά δεν μπορεί να είναι ένας μεσσίας, ένας «άριστος» της Αριστεράς.

Στη Γαλλία, στήθηκε ένα εκλογικό μέτωπο που κέρδισε τη Λεπέν αλλά έχασε από τον Μακρόν της ολιγαρχίας που έπαιξε (αναμενόμενα) ύπουλα. Στη Γερμανία το παραδοσιακό SPD της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας εξαϋλώνεται διότι βαδίζει όλο δεξιότερα, αλλά το Die Linke βρήκε σφυγμό ακούγοντας τη βάση. Στο Νεπάλ, στη Μαδαγασκάρη, στις Φιλιππίνες και στο Μεξικό βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας κάτι καλύτερο για τη ζωή τους.

Στις ΗΠΑ τα πράγματα φαίνεται να είναι καλύτερα και να μοιάζει να επιβεβαιώνεται (;) ο μπαρμπα-Κάρολος για τις αναπτυγμένες χώρες. Η ανεκτή διαβίωση του Μαμντάνι έγινε επαναστατικό σύνθημα (κομμουνιστή τον αποκάλεσε ο Τραμπ) στη Νέα Υόρκη συμπυκνώνοντας τα αιτήματα των πολλών σε καθημερινότητα με συγκρουσιακή ρητορική. Το ίδιο πέτυχε πρόσφατα και στο Σιάτλ η Κέιτι Γουίλσον.

Πώς το πέτυχαν, κυρίως ο Ζοχράν Μαμντάνι; Ας τον αφουγκραστούμε κι ας θυμηθούμε τι είχε γίνει στο Πολυτεχνείο (σε πολύ γενικές γραμμές): «Νέοι ήρθαν να ενισχύσουν το κίνημά μας επειδή πιστεύουν ότι μπορούμε να έχουμε έναν καλύτερο κόσμο από τον σημερινό. Καταλαβαίνουν ότι η κρίση του κόστους ζωής δεν είναι αναπόφευκτη, μπορούμε και πρέπει να εκπληρώσουμε μια ατζέντα ανεκτικότερης διαβίωσης που θα επιτρέψει στους νεοϋορκέζους να αναπνεύσουν ξανά με ευκολία».

Στην ελληνική πραγματικότητα βγαίνουν εύκολα από τα σεντούκια του κράτους δισεκατομμύρια για τανκς, αεροπλάνα, βαπόρια και όπλα, ενισχύεται ο πρωθυπουργός της διαφθοράς στην Ουκρανία και αν απαιτήσουμε μείωση ΦΠΑ ή τιμής ρεύματος (ούτε καν αύξηση μισθού) θα μας πουν ότι δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα. Και σε ρόλο Κάλχα ο Δένδιας άρχισε να μας προετοιμάζει για φέρετρα με ελληνική ή ευρωπαϊκή σημαία. Είστε έτοιμοι για πόλεμο; Ο Δένδιας και οι λοιποί εκπρόσωποι της ελληνικής και ευρωπαϊκής ολιγαρχίας είναι έτοιμοι και έρχονται να μας πείσουν για «θυσίες». Αδιανόητο κι αυτό όπως και η καταδίκη για ένα πανό χωρίς προκλητικό σύνθημα και βίαιες συγκρούσεις. Φτάνει, ως εδώ! Το όραμα του Πολυτεχνείου να φωτίσει όλη την Ελλάδα.

Θανάσης Καραμπάτσος 

Πηγή: documentonews.gr

https://www.documentonews.gr/article/ta-nea-polytechneia/

Ετικέτες: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ,ΑΠΟΨΕΙΣ,ΑΡΘΡΑ,ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,ΕΛΛΑΔΑ,ΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ