Αν ήταν μόνο ο Σεμπάστιαν Κουρτς, ο Αυστριακός καγκελάριος που μόλις
παραιτήθηκε, θα έλεγε κανείς ότι είναι εξαίρεση. Αλλά τις προάλλες, στον
τέως Γάλλο πρόεδρο Νικόλα Σαρκοζί φόρεσαν βραχιολάκι, με το οποίο θα
εκτίσει στο σπίτι του την πρόσφατη ποινή φυλάκισης για παράνομη
χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του το 2012.
Ο
πρώην Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι, έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με
την ισπανική Δικαιοσύνη. Το 2018 έχασε την εξουσία, μετά την πρόταση
μομφής κατά της κυβέρνησης του για σκάνδαλο διαφθοράς στο δεξιό Λαϊκό
Κόμμα, του οποίου ηγείτο. Ο Andrej Babiš, ο συντηρητικός πρωθυπουργός
της Τσεχίας, ερευνάται αυτές τις μέρες από την αστυνομία. Σύμφωνα με τις
πρόσφατες αποκαλύψεις στα Pandora Papers, είχε αγοράσει έναν πύργο στη
Γαλλία με ενδιάμεση μια offshore εταιρεία.
Ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, κι αυτός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού
Κόμματος, επίσης φιγουράρει στα Pandora Papers. H νομική εταιρεία
Anastasiades & Partners που είχε ιδρύσει, κατηγορείται ότι απέκρυψε
τα περιουσιακά στοιχεία ενός Ρώσου μεγιστάνα πίσω από πλασματικούς
ιδιοκτήτες.
Ο Λεονίντ Λεμπέντεφ, Ρώσος ολιγάρχης και πρώην
βουλευτής, είχε παραχωρήσει στον Ν. Αναστασιάδη δωρεάν το ιδιωτικό τζετ
του, τον Ιούνιο του 2013, για να ταξιδέψει στο Παρίσι. Υπάρχουν και
άλλες υποθέσεις, όπως τα «χρυσά διαβατήρια». Αν στη Κύπρο δεν
επικρατούσε η ανάλογη ανατολικό-οθωμανική ανοχή στη διαφθορά, κακή
επιρροή και της Ελλάδας, ο κ. Αναστασιάδης θα αντιμετώπιζε μεγαλύτερα
προβλήματα από τους παραπάνω συντηρητικούς ομολόγους του.
Τα ακροδεξιά ξαδελφάκια δεν τα πάνε καλύτερα. Όπως ο Ματέο Σαλβίνι, που
μέσω των social media καταδίκαζε δριμύτατα τα ναρκωτικά και την
ομοφυλοφιλία. Μόνο που ο υπεύθυνος επικοινωνίας του ακροδεξιού ηγέτη της
Λέγκας, που τού έγραφε τα post, είναι μπλεγμένος σε σκάνδαλο σεξ και
ναρκωτικών με δύο εκδιδόμενους Ρουμάνους.
Άλλωστε και ο Κουρτς
που μόλις παραιτήθηκε, καραμπινάτος ακροδεξιός είναι. Πρωτοστατεί στη
σκληρή αντιμετώπιση των μεταναστών, συμμαχεί με την ακροδεξιά ομάδα
χωρών του Βίζεγκραντ, ήταν ένας από τους τέσσερις « φειδωλούς », τους
τσιγκούνηδες ηγέτες των πλούσιων χωρών της ΕΕ που ήθελαν βοήθεια με το
σταγονόμετρο για τις χώρες του Νότου, όταν ξέσπασε η πανδημία.
Αυτά δεν εμπόδισαν καθόλου τον περασμένο Μάιο τον κ. Μητσοτάκη, να
βραβεύσει τον «φίλο του» Κουρτς με το «Βραβείο Ελευθερίας των ΜΜΕ»,
αφού προηγουμένως τον επαίνεσε για το « οξύ πνεύμα » και τον «ρεαλισμό»
του.
Στην πραγματικότητα θα έπρεπε, αν μιλάμε για ελευθερία
του τύπου, να πάρει ο κ. Κουρτς το βραβείο-βατόμουρο, που δίνεται στους
χειρότερους. Παραιτήθηκε ακριβώς επειδή κατηγορείται ότι πόροι της
κυβέρνησης «χρησιμοποιήθηκαν για να χρηματοδοτηθούν εν μέρει
χειραγωγημένες δημοσκοπήσεις που εξυπηρετούσαν αποκλειστικά παραταξιακό
πολιτικό συμφέρον» και να δημοσιεύονται «εγκωμιαστικά άρθρα» για τον
πρωθυπουργό.
Οι εισαγγελείς πραγματοποίησαν εφόδους στις εγκαταστάσεις του υπουργείου
Οικονομικών, στα κεντρικά γραφεία του συντηρητικού κυβερνώντος Λαϊκού
Κόμματος (ÖVP), στην έδρα του μέσου ενημέρωσης με τα «εγκωμιαστικά
άρθρα» και σε κατοικίες διαφόρων πολύ στενών συνεργατών του επικεφαλής
της αυστριακής κυβέρνησης.
Όλα αυτά ανακαλύφθηκαν μέσω SMS.
Tώρα θα μου πείτε αν υπήρχαν αντίστοιχες ευαισθησίες στην Ελλάδα, μετά
τη λίστα Πέτσα και τους συνεχείς ύμνους για τον Μωυσή, δεν θα είχε
μείνει όχι πρωθυπουργός και υπουργοί, αλλά ούτε φιλοκυβερνητικό ΜΜΕ που
να μην ελεγχθεί. Αλλά εδώ είναι Βαλκάνια. Έτσι περιοριζόμαστε να
βλέπουμε το φαινόμενο, που έχει να κάνει με την έλλειψη ευαισθησίας για
τους ασθενέστερους, την ελιτιστική νοοτροπία, την έλλειψη ντροπής, τη
λατρεία του χρήματος και τη διαπλοκή με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα:
την ακαταμάχητη ροπή της ευρωπαϊκής δεξιάς προς τη διαφθορά.
Στέλιος Κούλογλου - tvxs.gr