
Να ’μαστε στην άκρη το καλοκαιριού. Γυρίζουν οι σελίδες του,
φυλλορροούν. Ομως ακριβώς πίσω έρχονται οι μέρες του φθινοπώρου. Οχι μ’
αυτή την πλάνη της μελαγχολίας, αλλά με τη γλυκύτητα μιας όμορφης
εποχής. Ας θεωρήσουμε ότι τώρα αρχίζει η ζωή, ως πρώτη εποχή στον κύκλο
του γήινου χρόνου. Αν και στην κυκλική διαδρομή όλα βρίσκονται εν
συνεχεία· ακόμα κι η αρχή και το τέλος.
Με τη σάκα του ήλιου στον ώμο, πορεύτηκα, ως μαθητής της γης και του
νερού, τις μέρες των σπουδών του Αυγούστου. Οσο μακριά κι αν βρέθηκα από
την πολιτεία τα φώτα της ήρθαν στην ερημιά. Μαζί κι η γήινη
καθημερινότητα...