Κυριακή, Φεβρουαρίου 01, 2015
Jeroen Dijsselbloem, πρόεδρος του Eurogroup. Ιδού το πρόσωπο της
υπεροψίας. Η συμπεριφορά του αποικιοκράτη προς τον “ιθαγενή”. Όχι πως
δεν την έχουμε ξανασυναντήσει την συμπεριφορά αυτήν, το αντίθετο
μάλιστα, μα τώρα την έχουμε τόσο ζωντανά on camera.
Γνωρίζω πολύ καλά πως οι συναισθηματισμοί δεν έχουν θέση στην πολιτική ιδιαίτερα όταν έχει να κάνει με χρήμα μα δεν μπορώ, άνθρωπος είμαι και στο κάτω κάτω δεν είμαι πολιτικός. Σκέφτομαι λοιπόν να την κολλήσω στον τοίχο απέναντί μου την φωτό αυτήν, εκεί στο σχεδιαστήριο που περνώ τις περισσότερες ώρες μου. Για να με φτύνει κατάμουτρα κάθε πρωί και να μην ξεχνώ την προσβολή, την προσωπική και της χώρας μου. Γιατί ο Βαρουφάκης, αγαπητοί αναγνώστες, δεν ήταν εκείνη την στιγμή απλά ο υπουργός μιας κυβέρνησης που ίσως και να μην την εγκρίνετε. Ο Βαρουφάκης εκείνη την ώρα ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας -όλων μας- με μια μεγάλη ελληνική σημαία κολλημένη στο κούτελο. Ήταν της Ελλάδας το χέρι που δεν καταδέχτηκε να σφίξει ο κύριος Νταϊσελπλουμ.
Και κάτι άλλο -συναισθηματικό και πάλι, με την άδειά σας. Καταλαβαίνω πως κάποιοι θα πούνε οτι αυτό που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα, πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά για μας και πως πρέπει να σοβαρευτούμε, πως πρέπει να δούμε την στραβομάρα μας και ν’ αφήσουμε τις ευαισθησίες κατά μέρος, μα… να… πώς να το πώ, δεν ξέρετε πόσο την χάρηκα εκείνη την ξυνισμένη φάτσα, την απώλεια της ψυχραιμίας. Του Νταϊσελπλουμ, ντε.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Αφού έγραψα τα παραπάνω πληροφορούμαι πως ο κύριος Νταϊσελπλουμ δήλωσε οτι όλα οφείλονται σε παρεξήγηση. Εγώ πιστεύω την φωτογραφία.
Jeroen
Dijsselbloem. Behold the face of arrogance. The attitude of the
colonialist before the “native”. Not that we have not experienced such
behavior before, quite the contrary, but this is the first time we have
it so eloquently on camera.
I am well aware that feelings and sentiments have no place in politics, much more so where money is involved, but I am only human and not a politician at that. So, I’m thinking to stick that picture on the wall, in front of me where I sit in my desk most of the day. So that I can be spat in the face first thing in the morning and not forget the insult, personal and to my country. Because Mr. Varoufakis, dear reader, was not at that moment simply the minister of a government you may not even approve of. Varoufakis was representing Greece, with a big Greek flag on the forehead, so to speak. It was Greece’s hand Mr. Dijsselbloem did not deign to shake.
And, with your permission, something else that has again to do with feelings. I understand that some may say and I will not argue much that what’s important is the final result, that the situation we’re in is tough and that we should be serious and put our sensitivities aside. Well… yes… but how shall I say… you just don’t know how much I enjoyed that sour face, the loss of composure, the loss of sangfroid, as the French would say. Of Mr. Dijsselbloem, of course.
NOTE. After this was written I am informed that Mr. Dijsselbloem said it was all a misunderstanding. I still believe in the picture.
pavlidiscartoons.com
Γνωρίζω πολύ καλά πως οι συναισθηματισμοί δεν έχουν θέση στην πολιτική ιδιαίτερα όταν έχει να κάνει με χρήμα μα δεν μπορώ, άνθρωπος είμαι και στο κάτω κάτω δεν είμαι πολιτικός. Σκέφτομαι λοιπόν να την κολλήσω στον τοίχο απέναντί μου την φωτό αυτήν, εκεί στο σχεδιαστήριο που περνώ τις περισσότερες ώρες μου. Για να με φτύνει κατάμουτρα κάθε πρωί και να μην ξεχνώ την προσβολή, την προσωπική και της χώρας μου. Γιατί ο Βαρουφάκης, αγαπητοί αναγνώστες, δεν ήταν εκείνη την στιγμή απλά ο υπουργός μιας κυβέρνησης που ίσως και να μην την εγκρίνετε. Ο Βαρουφάκης εκείνη την ώρα ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας -όλων μας- με μια μεγάλη ελληνική σημαία κολλημένη στο κούτελο. Ήταν της Ελλάδας το χέρι που δεν καταδέχτηκε να σφίξει ο κύριος Νταϊσελπλουμ.
Και κάτι άλλο -συναισθηματικό και πάλι, με την άδειά σας. Καταλαβαίνω πως κάποιοι θα πούνε οτι αυτό που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα, πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά για μας και πως πρέπει να σοβαρευτούμε, πως πρέπει να δούμε την στραβομάρα μας και ν’ αφήσουμε τις ευαισθησίες κατά μέρος, μα… να… πώς να το πώ, δεν ξέρετε πόσο την χάρηκα εκείνη την ξυνισμένη φάτσα, την απώλεια της ψυχραιμίας. Του Νταϊσελπλουμ, ντε.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Αφού έγραψα τα παραπάνω πληροφορούμαι πως ο κύριος Νταϊσελπλουμ δήλωσε οτι όλα οφείλονται σε παρεξήγηση. Εγώ πιστεύω την φωτογραφία.
I am well aware that feelings and sentiments have no place in politics, much more so where money is involved, but I am only human and not a politician at that. So, I’m thinking to stick that picture on the wall, in front of me where I sit in my desk most of the day. So that I can be spat in the face first thing in the morning and not forget the insult, personal and to my country. Because Mr. Varoufakis, dear reader, was not at that moment simply the minister of a government you may not even approve of. Varoufakis was representing Greece, with a big Greek flag on the forehead, so to speak. It was Greece’s hand Mr. Dijsselbloem did not deign to shake.
And, with your permission, something else that has again to do with feelings. I understand that some may say and I will not argue much that what’s important is the final result, that the situation we’re in is tough and that we should be serious and put our sensitivities aside. Well… yes… but how shall I say… you just don’t know how much I enjoyed that sour face, the loss of composure, the loss of sangfroid, as the French would say. Of Mr. Dijsselbloem, of course.
NOTE. After this was written I am informed that Mr. Dijsselbloem said it was all a misunderstanding. I still believe in the picture.
pavlidiscartoons.com
Ετικέτες: 
