Σάββατο, Ιανουαρίου 24, 2015

Χριστόφορος Κάσδαγλης: Ευχαριστώ για τα συναισθήματα

24/1-

Το πρωί στάθηκα στο μπαλκόνι και καμάρωσα -πιο ήρεμος- τη μέρα. Στο βάθος η θάλασσα. Και η κεραία της ΕΡΑ Ρόδου, να περιμένει δικαίωση.

Είναι οι τελευταίες 30 ώρες περίσκεψης που προέβλεψε ο συνταγματικός νομοθέτης ανάμεσα στη λήξη της προεκλογικής καμπάνιας και στο άνοιγμα της κάλπης. Μπορεί λοιπόν να μην ήρθε η στιγμή να γείρω και να ξεκουραστώ, έχω όμως επιτέλους την πολυτέλεια να πάρω μια κάποια απόσταση από τα πράγματα.

Ξεκινάω τώρα προκειμένου να διεκπεραιώσω τις τελευταίες προεκλογικές τελετουργίες . Μερικά τηλεφωνήματα, λίγα ψηφοδέλτια από ‘δω κι από ‘κει, μικρές πινελιές. Ξέρω πολύ καλά πως οι ώρες θα είναι κρίσιμες μέχρι αύριο το πρωί, κι έπειτα μέχρι να κλείσουν οι κάλπες - από Δευτέρα να δεις τι έχει να γίνει.

Δεν έχω παράπονο, πέρασα καλά, έζησα το ταξίδι περίπου όπως το είχα φανταστεί, γνώρισα κόσμο, βρήκα παλιούς φίλους, έδωσα όλο μου το είναι για να φτάσει παντού το μήνυμα, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, να εξηγηθούν σε βάθος οι πιο δύσκολες πτυχές τους. Έζησα μέρα με την ημέρα τον θυμό του κόσμου να μετασχηματίζεται σταδιακά σε ελπίδα. Αυτό δεν είναι από τα μεγαλύτερα ζητούμενα για την Αριστερά; Να μεταβάλλει αρνητικά ατομικά  συναισθήματα σε δημιουργική συλλογική δράση;

Έπαιξα το συνηθισμένο οικογενειακό παιχνίδι με τον συνονόματο ξάδερφο, ο οποίος  βρέθηκε ξαφνικά στη δίνη ενός προεκλογικού αγώνα και χρειάστηκε να εξηγεί συστηματικά  πως όχι, δεν είναι εκείνος ο υποψήφιος. Πως ο υποψήφιος με το όνομα Χριστόφορος Κάσδαγλης είναι ο μεγάλος εξάδελφός του, εξίσου καλός με τον ίδιο (αν και όχι τόσο… ευπαρουσίαστος). Τον ευχαριστώ που μου δάνεισε το όνομά του και το κύρος του στην τοπική κοινωνία.

Υπήρξαν και μελανά σημεία. Το πρώτο, κυριολεκτικά μελανό, ένας μώλωπας στο σαγόνι και μια οδυνηρή κάκωση στα δόντια, αποτέλεσμα ενός τροχαίου στην αρχή της καμπάνιας, που δεν επηρέασε πάντως τις επιδόσεις του υποψηφίου. Το δεύτερο ήταν η αποτυχία να ανταποκριθούμε, ως συνδυασμός νησιωτικής περιφέρειας, στην αυτονόητη υποχρέωση να επισκεφθούμε όλα τα νησιά, αποτέλεσμα της ελάχιστης διάρκειας της προεκλογικής περιόδου αλλά και των καιρικών και συγκοινωνιακών συνθηκών. Θα επανορθώσουμε πάντως μετά τις εκλογές, αυτό είναι δέσμευση. Και τέλος, η απώλεια αγαπημένου προσώπου από τον στενό οικογενειακό κύκλο, εδώ στη Ρόδο.

Ένα καλό που μου συνέβη ήταν η ευτυχία να ξεκινάω τη δύσκολη μέρα μου καταναλώνοντας επαρκή ποσότητα τυριού της πόσσας. Για όσους δεν ξέρουν, πρόκειται για το παραδοσιακό κώτικο τυρί που πάντα στην οικογένειά μας ήταν περιζήτητο, το οποίο συναποκόμισα από το ταξίδι στην Κω. Μου το έστειλαν πεσκέσι στο ξενοδοχείο λίγο πριν από την αναχώρησή μου δυο αγαπημένοι οικογενειακοί φίλοι από τα παλιά, πιθανότατα  εξαιτίας κάποιας ανομολόγητης  ενοχής επειδή η οικογένειά τους δεν υποστήριξε -για ιδεολογικούς λόγους- την υποψηφιότητά μου.

Η μεγαλύτερη δυσκολία στην εξέλιξη της εκλογικής καμπάνιας είχε να κάνει με τα συνεχή διλήμματα που ανέκυπταν σε καθημερινή βάση: Τηλεφωνήματα ή έξοδος στους δρόμους; Ατομικές ή ομαδικές δράσεις; Παρουσία στην πόλη και στα χωριά ή στα υπόλοιπα νησιά; Προσωπικό γράψιμο ή προφορική επικοινωνία με τα ΜΜΕ; Κλασικά προβλήματα διαχείρισης περιορισμένων -και πολύτιμων- πόρων.

Τελικά προέκυψε ένα μείγμα όλων των παραπάνω, ένα πρόγραμμα με συνεχείς εναλλαγές, ενίοτε και ανατροπές, κυρίως όμως με ρυθμούς φρενιτιώδεις.

Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να εκμεταλλευτώ τη στιγμή για την εκφώνηση κάποιων συνθημάτων στο παρά πέντε. Ό,τι ήταν να πούμε το είπαμε. Για κάποιους ανθρώπους, εκείνους που αποκαλούνται αναποφάσιστοι, αυτή είναι η δική τους ώρα και η μεγάλη ευθύνη.

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας το πώς νιώθω σε σχέση με τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Εντάξει, το κύμα της συμπαράταξης που δημιουργείται είναι μεγάλο και ορμητικό, το νιώθουμε παντού. Αλλά όσο με αφορά προσωπικά, τα λόγια που συνόδευσαν τη γνωστοποίηση της συμμετοχής μου στο ψηφοδέλτιο και η μετέπειτα θερμή υποδοχή της  οποίας έτυχα, με έκαναν από την πρώτη στιγμή να νιώσω ότι ο σκοπός της συμμετοχής μου στο ψηφοδέλτιο είχε ήδη εκπληρωθεί.

Το ημερολόγιο ενός υποψηφίου πλησιάζει στην ολοκλήρωσή του. Η αφήγηση τείνει να κλείσει τον κύκλο της, να δώσει τη θέση της σε μια νέα αφήγηση. Σας ευχαριστώ που μοιραστήκατε μαζί μου την υπέροχη εμπειρία. Και για όλα τα άλλα…


kasdaglis.gr 

 

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More