Παρασκευή, Οκτωβρίου 10, 2014
Για τον κ. Κάσδαγλη και το βιβλίο του μίλησαν ο πρώην Δήμαρχος Νότιας Ρόδου κ. Μανόλης Σαββής και ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ρόδου (ΕΚΡ) κ. Σάββας Χατζησάββας.
Καταρχήν, ο κ. Σαββής, χαρακτήρισε τον γνωστό δημοσιογράφο, συγγραφέα αλλά και συνδικαλιστή ως ένα «κεφάλαιο για τον τόπο» με μοναδική πορεία στο χώρο της δημοσιογραφίας και όπως είπε, βρίσκεται ξανά στη Ρόδο για να ξεκινήσει αυτό το “ταξίδι” της παρουσίασης του 7ου βιβλίου του από εδώ καθώς γνώρισε τη Ρόδο αλλά και την Κω από όταν ήταν παιδί.
Κάνοντας μία σύντομη αναφορά στο βιογραφικό του, ο κ. Σαββής, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι ο κ. Κάσδαγλης ήταν Διευθυντής του Ρ/Σ 9.59 στη Ρόδο, ακόμη ξεκίνησε τη…θρυλική στήλη «απολύομαι και τρελαίνομαι» στην «Ελευθεροτυπία» η οποία, παρ’ όλο που ο ίδιος την κράτησε για τρία χρόνια, συνεχίστηκε για 23!
Βέβαια, ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο πασίγνωστο βιβλίο του «Η Αριστερά και ο κακός ο λύκος» , σχολιάζοντας ότι αναφέρεται στην Αριστερά «όχι ως ταμπέλα».
Ο κ. Σαββής μίλησε για έναν λόγο αιρετικό και διανθισμένο με χιούμορ, όπως είναι αυτός του κ. Κάσδαγλη για τον οποίο είπε ότι διακρίνεται για «δημιουργικές εναλλαγές με κόστος».
Και ο κ. Χατζησάββας, που μίλησε στη συνέχεια, έκανε λόγο για έναν «αιρετικό, πρωτότυπο, τίτλο» που έχει το βιβλίο και τόνισε ότι μόνο ένας άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες θα μπορούσε να καταπιαστεί με ένα τέτοιο ευαίσθητο…και αντιεμπορικό θέμα, όπως είναι αυτό της ανεργίας.
Στη συνέχεια, ανέφερε τα εξωφρενικά ποσοστά της ανεργίας στη χώρα μας, που δημιουργούν ενοχές ακόμα και στους εργαζόμενους και στάθηκε ιδιαίτερα στο κλείσιμο της τράπεζας της Δωδεκανήσου πριν από ένα χρόνο, στους χιλιάδες εργαζόμενους στην περιοχή μας που είναι άνεργοι…ενώ έχουν δουλειά αφού…δεν πληρώνονται απ‘ αυτήν.
«Χρειάζεται η αυτοοργάνωση αυτών των ανθρώπων σε ένα κίνημα για ν’ αλλάξει αυτό», τόνισε ο κ. Χατζησάββας και αναφέρθηκε ακόμη στα εργοστάσια της coca-cola τα οποία ενώ έχουν κλείσει σε διάφορες περιοχές, και στη Ρόδο, διατηρούν ακόμη τις αποθήκες τους.
Βέβαια, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στο κλείσιμο της ΕΡΤ και τους συναδέλφους και εδώ που «ακόμα έχουν μείνει όρθιοι και αγωνίζονται».
Ο ίδιος ο συγγραφέας ξεκίνησε δηλώνοντας ότι είναι πάντα χαρούμενος όταν βρίσκεται στη Ρόδο καθώς, όλα αυτά τα χρόνια, μετέχει με τον δικό του τρόπο στα κοινά της Δωδεκανήσου.
Μέσα και από τη συνδικαλιστική του δράση, ανέφερε ότι, τα τελευταία, χρόνια, βλέπει μία μεγάλη στροφή του εργατικού κινήματος προς τους ανέργους, κάτι το οποίο δεν είναι πάντα αυτονόητο. Τόνισε ότι είναι πολύ σημαντικό για τον ίδιο ότι ξεκινάει την περιοδεία για την παρουσίαση του βιβλίου του από εδώ και, μάλιστα, δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι θα είναι μεγάλη αφού πρώτη φορά υπάρχει τόσο μεγάλη ζήτηση για βιβλίο του.
Ειδικότερα για το θέμα που πραγματεύεται στο βιβλίο του, την ανεργία, είπε ότι όχι μόνο αποτελεί ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα αλλά η κοινωνία δεν το αναγνωρίζει ως τέτοιο ενώ για τη μακροχρόνια ανεργία υπάρχει μία «συνωμοσία της σιωπής».
Αυτό το βιβλίο, λοιπόν, το οποίο φιλοξενεί 155 ιστορίες ανέργων που του έχουν στείλει και μία που έχει γράψει ο ίδιος, είναι σαν να τραβάει την κουρτίνα και δείχνει το πρόβλημα κατάφατσα-με αυτή την παρομοίωση το περιέγραψε. Μάλιστα, χαρακτηριστικό είναι ότι οι ιστορίες αυτές επελέγησαν ανάμεσα σε 1850 (!) που έστειλαν στο site.
Κλείνοντας, πάντως, τόνισε ότι η ανεργία δεν είναι αριθμοί καθώς πίσω από αυτούς υπάρχουν άνθρωποι και οικογένειες.
Υπενθυμίζεται, τέλος, ότι η παρουσίαση του βιβλίου, θα πραγματοποιηθεί αύριο, Σάββατο 11 Οκτωβρίου, στις 6:30 το απόγευμα στο Ακταίον, σε εκδήλωση που διοργανώνουν οι εκδόσεις Καστανιώτη, το βιβλιοπωλείο «Το Δένδρο» και το ΕΚΡ και στην οποία χορηγός επικοινωνίας είναι και η «Ροδιακή».
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Κώστας Αρβανίτης διευθυντής του ραδιοσταθμού «105,5 Στο Κόκκινο», Χριστίνα Μέγα απολυμένη δημοσιογράφος της ΕΡΑ Ρόδου, Νίκος Νικολάου επίτιμος Πρόεδρος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου, Γιώργος Τριάντος γιατρός στο κοινωνικό ιατρείο-φαρμακείο Ρόδου και Σάββας Χατζησάββας Πρόεδρος του ΕΚΡ. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο κ. Σαββής.
Τι μου δίνει ζωή
“...Ζωή μού δίνει ο αγώνας μου, ο αγώνας μας. Ο συνάδελφος που δίπλα μου διεκδικεί με πάθος αυτά που του ανήκουν. Που δεν με αφήνει μόνο μου. Που με παίρνει τηλέφωνο αργά το βράδυ για να δει αν γύρισα από την αφισοκόλληση. Που μιλάμε περισσότερο για τις ζωές μας τώρα, παρά όταν δουλεύαμε δίπλα δίπλα. Που με εμψυχώνει όταν βλέπει ότι λυγίζω.
Ζωή μου δίνει ο θυμός. Η εξοργιστική αδικία που μια ζωή δούλευα για ψίχουλα και το αφεντικό μου πλούτιζε. Και τώρα, που τα θέλει όλα δικά του, με πετάει στα σκουπίδια. Γιατί είναι ταξικός ο θυμός μας. Γιατί είναι αυτοί κι εμείς, οι εργάτες και τ’ αφεντικά.
Ζωή μού δίνει η αλληλεγγύη. Φίλοι που ξανασυναντηθήκαμε μέσα απ’ αυτό τον αγώνα. Κόσμος που γνώρισα και μου συμπαραστέκεται. Δεν είναι ελεήμονες, είναι σύντροφοι. Δεν μου χτυπούν συγκαταβατικά την πλάτη. Δεν μου δίνουν ελεημοσύνη. Παλεύουν μαζί μου, για μένα, για τον δίπλα μου, για τον εαυτό τους.
Ζωή μού δίνουν οι φίλοι μου. Που με στηρίζουν και με εμψυχώνουν. Που δεν έχουν προσκυνήσει ακόμα. Που δεν έχουν ισοπεδωθεί από τη μηχανή του συστήματος. Που μου στέλνουν μήνυμα, “κουράγιο”, “γερά”, “συνεχίζουμε”.
Ζωή μού δίνει η ανισότητα. Που το πρώην αφεντικό μου χρωστάει πολλά εκατομμύρια και είναι πρώτη μούρη, κι εγώ ψάχνω 100 ευρώ γιατί μου κόψανε το ρεύμα. Που αυτός πάει για καταδύσεις, έχει κανάλι, κάνει κοσμική ζωή, κι εγώ χρωστάω τρία νοίκια. Που αυτός μπορεί να πληρώνει λιγότερους φόρους από μένα. Που για να σώσει την τσέπη του καταστρέφει τις ζωές μας και δεν τρέχει τίποτα, διότι είναι επιχειρηματίας με πλάτες. Με πνίγει η αδικία, και η φωνή μου βγαίνει πιο δυνατή, από πιο βαθιά...”
Petros
Χαμόγελο!
“Χαμόγελο, είναι η συμβουλή μου. Να βρούμε δύναμη, σ’ εμάς τους ίδιους και στους αγαπημένους μας που μας στηρίζουν.
Μέχρι ν’ αλλάξουν τα πράγματα, δεν χρειάζεται ντροπή. Δεν είναι κακό να μιλήσεις με φίλους ανοιχτά, χωρίς ελεημοσύνες και κλαψουρίσματα.
“Γειά σου φίλε/η, πήρα να σου πω ότι είμαι σκατά και ότι γ@μώ το φελέκι τους...”
Βρήκα πως να ξεδίνω, πώς να συναναστρέφομαι με άλλους και να διασκεδάζω δωρεάν. Δεν άντεχα κλεισμένος μέσα στους τέσσερις τοίχους
Βγαίνω! Παντού όπου υπάρχει συναυλία δωρεάν, όπου υπάρχει κόσμος, παιδιά, χορός, τραγούδι και χαρά.
Ούτως ή άλλως, τρία μέτρα κάτω θα πάμε όλοι. Ας τους τρελάνουμε!”
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π., 37 χρ., Αττική
Ετικέτες: 
