Πέμπτη, Αυγούστου 21, 2014
Διάβασα την είδηση για την έκδοση του βιβλίου του τέως Προέδρου του
Αρείου Πάγου κ. Νικόπουλου. Με το βιβλίο αυτό, λέει, κατακεραυνώνει τα
Μνημόνια και αποδεικνύει ότι με αυτά έχει καταλυθεί το Σύνταγμα και η εθνική μας κυριαρχία.
Δεν πρόκειται να το διαβάσω και ούτε, φυσικά, να αγοράσω το βιβλίο. Έχω
πήξει διαβάζοντας τα τέσσερα τελευταία χρόνια διατάξεις νόμων, βιβλία
και άρθρα σοβαρών συμπατριωτών, «επώνυμων» και μη, που αποδεικνύουν ότι
με τα Μνημόνια μάς έσυραν οι αλητήριοι εκπρόσωποί μας σε μία άνευ
προηγουμένου εθνική περιπέτεια. Και μάλιστα τα έγραφαν την ώρα που το
έγκλημα συντελείτο και όχι πολύ αργότερα. Δεν χρειαζόμουν, λοιπόν, τη
σοφία του κ. τ. Προέδρου για να σχηματίσω άποψη.
Εμένα άλλο με απασχολεί. Γιατί ο κ. Νικόπουλος δεν έκανε κάτι σχετικό
με τα προβλήματα που είχε δημιουργήσει το πολιτικό σύστημα, όταν ήταν
Πρόεδρος του Αρείου Πάγου την περίοδο 2007-2009; Γιατί δεν συγκάλεσε
την Ολομέλεια του ανωτάτου δικαστηρίου να συζητήσει και πάρει θέση επί
σοβαρών ζητημάτων, όπως π.χ. η πρώτη χρηματοδότηση των τραπεζών με € 28
δισ. το 2008; Ή για την πολυνομία και τον απαράδεκτο τρόπο νομοθέτησης
που προκαλεί ανέκαθεν ανασφάλεια δικαίου και ταλανίζει διαδίκους και
δικαστές; Μόνον για τις αποδοχές τους είναι αρμόδιοι οι αρεοπαγίτες,
ώστε να συνεδριάζουν και να αποφαίνονται ότι η μείωση των αποδοχών τους
είναι αντισυνταγματική;
Όπως και ο Π. Ρουμελιώτης που ως αντιπρόσωπος της Ελλάδος στο ΔΝΤ
εγνώριζε ότι το πρόγραμμα του ΔΝΤ «δεν βγαίνει», αλλά μας το είπε εκ των
υστέρων εκδίδοντας και αυτός βιβλίο. Γιατί δεν βγήκε να το
βροντοφωνάξει όταν ψηφιζόταν το πρώτο Μνημόνιο, μήπως και συνεγείρει
μερικούς από όλους εκείνους που το ψήφισαν χωρίς να κάνουν τον κόπο να
το διαβάσουν πριν το ψηφίσουν;
Κατόπιν εορτής, λοιπόν, όλοι οι κατέχοντες υψηλά αξιώματα ξιφουλκούν
κατά της ανάλγητης εκτελεστικονομοθετικής εξουσίας. Όταν έχουν πλέον
εξασφαλίσει τη συνταξούλα, η οποία προέρχεται κυριολεκτικά από το
υστέρημα του ελληνικού λαού.
Θυμήθηκα τον Μιχαήλ Στασινόπουλο. Είχε το θάρρος να αντισταθεί στη
χούντα, με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί και να διωχθεί. Δεν περίμενε να πάρει
σύνταξη για να πάρει και θέση.
Θυμήθηκα τον Χρήστο Σαρτζετάκη που ως ανακριτής αψήφισε σε ηλικία 33
ετών τις υποδείξεις του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και μετέπειτα πρώτου
πρωθυπουργού της χούντας Κ. Κόλλια. Δεν υπέκυψε στις πιέσεις και δεν
περίμενε να συνταξιοδοτηθεί, για να περιγράψει τις πιέσεις που δέχθηκε.
Και ο κ. Κόκκινος, τέως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και αυτός, ξιφουλκεί
κατά των μνημονιακών και παρέχει συμβουλές για την υποβολή μήνυσης
εναντίον τους. Γιατί δεν την υποβάλλει ο ίδιος; Τἰ το αξιομνημόνευτον
έκανε όταν τον διόρισε ο Μητσοτάκης Πρόεδρο του Αρείου Πάγου ανασύροντάς
τον από τα βάθη της επετηρίδας;
Γιατί όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι ανοίγουν το στόμα τους, μόλις πάρουν τη συνταξούλα;
Επειδή απλώς είναι μικροί το πνεύμα. Δεν έχουν, λοιπόν, να μου
προσφέρουν τίποτε τα βιβλία τους, η γνώση τους και η σοφία τους. Διότι
με πρόδωσαν, όταν έπρεπε να υψώσουν το ανάστημά τους με το βάρος που
τους προσέδιδε το αξίωμά τους. Και τώρα που ξεκοκκαλίζουν τη συνταξούλα
σκέφτηκαν να γράψουν και βιβλίο. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ.
Ετικέτες: 
.jpg)