Κυριακή, Ιανουαρίου 05, 2014
January 5th, 2014 | Author: kartesios
«Το ΠΑΣΟΚ με αίσθημα ευθύνης ψήφισε όλα τα μέτρα στα οποία
ισορροπούσε κάθε φορά η διαρκής σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα και
πάντα στόχευε και στοχεύει στη βελτίωση των ρυθμίσεων με στόχο την
επάνοδο στην ανάπτυξη…». Αυτά λέει το ΠΑΣΟΚ σχετικά με το μέτρο των 25
ευρώ της εισαγωγής στα νοσοκομεία. Ένα μέτρο το οποίο ψήφισε, αλλά στη
συνέχεια ζήτησε να μην ισχύσει.
Αν η συζήτηση αφορούσε μόνο σε αυτό το μέτρο η έκπληξη δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Όπως, όμως, ομολογεί δημοσίως το ίδιο το ΠΑΣΟΚ «ψήφισε όλα τα μέτρα στα οποία ισορροπούσε κάθε φορά η διαρκής σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα», τουτέστιν τα ψήφιζε για να μην ισχύουν. Τότε γιατί τα ψήφιζε; Ο μόνος λόγος είναι ότι το έκανε για να παραμένει στην εξουσία.
Γιατί όμως να θέλει ένα κόμμα να παραμείνει στην εξουσία, από τη στιγμή που γνώριζε εκ των προτέρων ότι η συμμετοχή του σε μία βάρβαρη κυβερνητική πολιτική θα το διέλυε εις τα εξ ων συνετέθη; Θα πει κάποιος «επειδή δεν το ενδιέφερε το πολιτικό κόστος, αλλά ήθελε να σώσει την πατρίδα». Θα γινόταν δεκτό αυτό το επιχείρημα αν το ΠΑΣΟΚ μέχρι την τελευταία στιγμή έμενε πιστό στην επιλογή του για «τη σωτηρία της πατρίδας».
Όμως το ΠΑΣΟΚ σήμερα δηλώνει ότι δεν ήταν καθόλου ειλικρινές, καθώς ψήφιζε μία σειρά μέτρων για «τη σωτηρία της πατρίδας», τα οποία δεν ήθελε να εφαρμοστούν. Δεν τίθεται εδώ κάποιο θέμα αυτοαναίρεσης. Είναι χειρότερα τα πράγματα. Ο Βενιζέλος και το όποιο ΠΑΣΟΚ ήθελε πάση θυσία να μείνει στην εξουσία πρώτον, για να κερδίσει την ασυλία ο αρχηγός του, όπως συνέβη με την Εξεταστική για τα υποβρύχια και δεύτερον να καταστρέψει όσα περισσότερα στοιχεία διαπλοκής και σκανδάλων αφορούσαν τις κυβερνήσεις του.
Από τη στιγμή που στην εποχή Σημίτη καταγράφηκαν κάποια από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της χώρας, από το Χρηματιστήριο μέχρι τα κατασκευαστικά και το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων, το λογικότερο θα ήταν να είχε απαγορευτεί οποιαδήποτε δυνατότητα πρόσβασης στελεχών εκείνης της κυβέρνησης σε χώρους του Δημοσίου όπου υπήρχαν πιθανά στοιχεία. Τα στοιχεία αυτά θα έπρεπε να είχαν παραδοθεί στη Δικαιοσύνη και τέλος.
Αντ’ αυτού, όλα τα υπουργεία και όλοι οι χώροι που υπήρχαν στοιχεία σχετικά με τα οικονομικά εγκλήματα παραδόθηκαν στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με αντάλλαγμα να στηρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά, την κυβέρνηση της Μέρκελ και το ΔΝΤ. Φέρνω ένα απλό παράδειγμα. Ο Βενιζέλος ομολόγησε ως κάτι φυσιολογικό ότι φεύγοντας από το υπουργείο Αμύνης πήρε σπίτι του ως αναμνηστικό κάποια απόρρητα σχέδια από το Πεντάγωνο. Δημιουργείται αμέσως η αφελής ερώτηση: Και πού ξέρουμε τι άλλα έγγραφα πήρε σπίτι του;
Πώς ξέρουμε ότι μέχρι και σήμερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δε μεταφέρουν έγγραφα και στοιχεία που ενοχοποιούν την κυβέρνηση Σημίτη για όλα τα μεγάλα σκάνδαλα, αλλά και την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου για την παράδοση της χώρας στην Τρόικα; Δηλαδή, αν αύριο γίνει ένα μεγάλο θαύμα και η Δικαιοσύνη αποφασίσει να ψάξει τον παραοικονομικό και παρασκηνιακό πολιτικό βίο των κυβερνήσεων Σημίτη και Παπανδρέου, που θα αναζητήσει στοιχεία;
Ακόμη και στην υπόθεση του πρώην αναπληρωτή γενικού διευθυντή εξοπλισμών Αντώνη Κάντα, ο οποίος στην απολογία του εμπλέκει συγκεκριμένα πρόσωπα από τον επιχειρηματικό, πολιτικό και τραπεζικό χώρο στα σκάνδαλα προμηθειών του υπουργείου Εθνικής Αμύνης, υπάρχει ένα τεράστιο κενό στο θέμα των στοιχείων. Λέει ο Κάντας «Μου έδινε μίζες ο Ευσταθίου». Απαντά ο Ευσταθίου «Με εκβίαζε ο Κάντας». Αυτά τώρα συμβαίνουν σε επίπεδο τσικό, μπορούμε να φανταστούμε τι γινόταν παραπάνω.
Όταν λοιπόν σε τέτοια σκάνδαλα το μόνο στοιχείο που έχει απομείνει είναι «ο λόγος μου απέναντι στο λόγο σου», ποια άκρη θα βρει η Δικαιοσύνη; Κι άντε εδώ βρέθηκε ένας και τα είπε μόνος του. Μιλάμε για έναν στους τόσους. Πώς θα αποδειχθούν όλα τα άλλα πάρε – δώσε από τη στιγμή που οι πιθανοί εμπλεκόμενοι γυρόφερναν άνετα και επισήμως στους χώρους των εγκλημάτων;
Και με ποια λογική να πιστέψω ότι επί υπουργίας όλων σχεδόν των υπουργών Άμυνας κυκλοφορούσαν στα γραφεία σακ βουαγιάζ με χύμα εκατομμύρια, αλλά ενδιάμεσα βρέθηκαν κι ένας δυο υπουργοί στο ίδιο υπουργείο όπου ξαφνικά όλα παρθένεψαν; Οι προμήθειες για τα εξοπλιστικά ήταν μία κατάσταση. Δεδομένη και μακροχρόνια. Είναι δυνατόν να έκανε διακοπές η διαφθορά όταν αναλάμβανε ο «τάδε άγιος άνθρωπος»; Και με ποιους συνεργαζόταν ο «τάδε άγιος άνθρωπος»; Αυτοί οι «άγιοι συνεργάτες του» δεν είχαν καταλάβει τίποτα όλα τα προηγούμενα χρόνια; Δεν του είπαν του «τάδε αγίου υπουργού» ότι τα σακ βουαγιάζ πηγαινοέρχονταν; Κι αν του το είπαν, τι έκανε ο «τάδε άγιος υπουργός;». Αν δεν του το είπαν, δεν είναι φανερός ο λόγος που το απέκρυψαν;
Καλά, εντάξει, αν αρχίσουμε όλα αυτά τα ερωτήματα για όλα τα υπουργεία θα ξημερώσουμε. Όμως η απορία παραμένει. Με ποια λογική, χώροι όπου αποδεδειγμένα υπήρχαν στοιχεία διαπλοκής παραδόθηκαν με τόση ευκολία σε πιθανούς πρωταγωνιστές της διαπλοκής; Όλα τα παραπάνω τώρα, πλέον, είναι απλές υποψίες. Και υποψίες θα μείνουν σχετικά με αθώους και «αθώους» καθώς δε νομίζω ότι υπάρχει τώρα πια οποιαδήποτε απόδειξη που να μη γνώρισε τη φωτιά ή τον καταστροφέα εγγράφων.
kartesios
Αν η συζήτηση αφορούσε μόνο σε αυτό το μέτρο η έκπληξη δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Όπως, όμως, ομολογεί δημοσίως το ίδιο το ΠΑΣΟΚ «ψήφισε όλα τα μέτρα στα οποία ισορροπούσε κάθε φορά η διαρκής σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα», τουτέστιν τα ψήφιζε για να μην ισχύουν. Τότε γιατί τα ψήφιζε; Ο μόνος λόγος είναι ότι το έκανε για να παραμένει στην εξουσία.
Γιατί όμως να θέλει ένα κόμμα να παραμείνει στην εξουσία, από τη στιγμή που γνώριζε εκ των προτέρων ότι η συμμετοχή του σε μία βάρβαρη κυβερνητική πολιτική θα το διέλυε εις τα εξ ων συνετέθη; Θα πει κάποιος «επειδή δεν το ενδιέφερε το πολιτικό κόστος, αλλά ήθελε να σώσει την πατρίδα». Θα γινόταν δεκτό αυτό το επιχείρημα αν το ΠΑΣΟΚ μέχρι την τελευταία στιγμή έμενε πιστό στην επιλογή του για «τη σωτηρία της πατρίδας».
Όμως το ΠΑΣΟΚ σήμερα δηλώνει ότι δεν ήταν καθόλου ειλικρινές, καθώς ψήφιζε μία σειρά μέτρων για «τη σωτηρία της πατρίδας», τα οποία δεν ήθελε να εφαρμοστούν. Δεν τίθεται εδώ κάποιο θέμα αυτοαναίρεσης. Είναι χειρότερα τα πράγματα. Ο Βενιζέλος και το όποιο ΠΑΣΟΚ ήθελε πάση θυσία να μείνει στην εξουσία πρώτον, για να κερδίσει την ασυλία ο αρχηγός του, όπως συνέβη με την Εξεταστική για τα υποβρύχια και δεύτερον να καταστρέψει όσα περισσότερα στοιχεία διαπλοκής και σκανδάλων αφορούσαν τις κυβερνήσεις του.
Από τη στιγμή που στην εποχή Σημίτη καταγράφηκαν κάποια από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της χώρας, από το Χρηματιστήριο μέχρι τα κατασκευαστικά και το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων, το λογικότερο θα ήταν να είχε απαγορευτεί οποιαδήποτε δυνατότητα πρόσβασης στελεχών εκείνης της κυβέρνησης σε χώρους του Δημοσίου όπου υπήρχαν πιθανά στοιχεία. Τα στοιχεία αυτά θα έπρεπε να είχαν παραδοθεί στη Δικαιοσύνη και τέλος.
Αντ’ αυτού, όλα τα υπουργεία και όλοι οι χώροι που υπήρχαν στοιχεία σχετικά με τα οικονομικά εγκλήματα παραδόθηκαν στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με αντάλλαγμα να στηρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά, την κυβέρνηση της Μέρκελ και το ΔΝΤ. Φέρνω ένα απλό παράδειγμα. Ο Βενιζέλος ομολόγησε ως κάτι φυσιολογικό ότι φεύγοντας από το υπουργείο Αμύνης πήρε σπίτι του ως αναμνηστικό κάποια απόρρητα σχέδια από το Πεντάγωνο. Δημιουργείται αμέσως η αφελής ερώτηση: Και πού ξέρουμε τι άλλα έγγραφα πήρε σπίτι του;
Πώς ξέρουμε ότι μέχρι και σήμερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δε μεταφέρουν έγγραφα και στοιχεία που ενοχοποιούν την κυβέρνηση Σημίτη για όλα τα μεγάλα σκάνδαλα, αλλά και την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου για την παράδοση της χώρας στην Τρόικα; Δηλαδή, αν αύριο γίνει ένα μεγάλο θαύμα και η Δικαιοσύνη αποφασίσει να ψάξει τον παραοικονομικό και παρασκηνιακό πολιτικό βίο των κυβερνήσεων Σημίτη και Παπανδρέου, που θα αναζητήσει στοιχεία;
Ακόμη και στην υπόθεση του πρώην αναπληρωτή γενικού διευθυντή εξοπλισμών Αντώνη Κάντα, ο οποίος στην απολογία του εμπλέκει συγκεκριμένα πρόσωπα από τον επιχειρηματικό, πολιτικό και τραπεζικό χώρο στα σκάνδαλα προμηθειών του υπουργείου Εθνικής Αμύνης, υπάρχει ένα τεράστιο κενό στο θέμα των στοιχείων. Λέει ο Κάντας «Μου έδινε μίζες ο Ευσταθίου». Απαντά ο Ευσταθίου «Με εκβίαζε ο Κάντας». Αυτά τώρα συμβαίνουν σε επίπεδο τσικό, μπορούμε να φανταστούμε τι γινόταν παραπάνω.
Όταν λοιπόν σε τέτοια σκάνδαλα το μόνο στοιχείο που έχει απομείνει είναι «ο λόγος μου απέναντι στο λόγο σου», ποια άκρη θα βρει η Δικαιοσύνη; Κι άντε εδώ βρέθηκε ένας και τα είπε μόνος του. Μιλάμε για έναν στους τόσους. Πώς θα αποδειχθούν όλα τα άλλα πάρε – δώσε από τη στιγμή που οι πιθανοί εμπλεκόμενοι γυρόφερναν άνετα και επισήμως στους χώρους των εγκλημάτων;
Και με ποια λογική να πιστέψω ότι επί υπουργίας όλων σχεδόν των υπουργών Άμυνας κυκλοφορούσαν στα γραφεία σακ βουαγιάζ με χύμα εκατομμύρια, αλλά ενδιάμεσα βρέθηκαν κι ένας δυο υπουργοί στο ίδιο υπουργείο όπου ξαφνικά όλα παρθένεψαν; Οι προμήθειες για τα εξοπλιστικά ήταν μία κατάσταση. Δεδομένη και μακροχρόνια. Είναι δυνατόν να έκανε διακοπές η διαφθορά όταν αναλάμβανε ο «τάδε άγιος άνθρωπος»; Και με ποιους συνεργαζόταν ο «τάδε άγιος άνθρωπος»; Αυτοί οι «άγιοι συνεργάτες του» δεν είχαν καταλάβει τίποτα όλα τα προηγούμενα χρόνια; Δεν του είπαν του «τάδε αγίου υπουργού» ότι τα σακ βουαγιάζ πηγαινοέρχονταν; Κι αν του το είπαν, τι έκανε ο «τάδε άγιος υπουργός;». Αν δεν του το είπαν, δεν είναι φανερός ο λόγος που το απέκρυψαν;
Καλά, εντάξει, αν αρχίσουμε όλα αυτά τα ερωτήματα για όλα τα υπουργεία θα ξημερώσουμε. Όμως η απορία παραμένει. Με ποια λογική, χώροι όπου αποδεδειγμένα υπήρχαν στοιχεία διαπλοκής παραδόθηκαν με τόση ευκολία σε πιθανούς πρωταγωνιστές της διαπλοκής; Όλα τα παραπάνω τώρα, πλέον, είναι απλές υποψίες. Και υποψίες θα μείνουν σχετικά με αθώους και «αθώους» καθώς δε νομίζω ότι υπάρχει τώρα πια οποιαδήποτε απόδειξη που να μη γνώρισε τη φωτιά ή τον καταστροφέα εγγράφων.
kartesios
Ετικέτες: 
