Σάββατο, Ιουνίου 29, 2013
Ο Κώστας Καίσαρης αξιολογεί τα δίδυμα
Σαμαράς-Βενιζέλος, Μαρινάκης-Μελισσανίδης, και καταλήγει στο αναπόφευκτο
συμπέρασμα: Ποτέ στο ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να γίνει συγκυβέρνηση.
Εύκολα τα βρήκανε Βενιζέλος-Σαμαράς... πολύ εύκολα θα λέγαμε. Για να
σώσουν την πατρίδα. Για να αποτρέψουν τις εκλογές, το χάος και την
καταστροφή. Για να αποδείξουν ότι πάνω απ' όλα βάζουν την Ελλάδα.
Κάποιοι κακοήθεις θα πουν βέβαια ότι όλα αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις κι ότι ο μοναδικός λόγος που είχαν για να τα βρουν ο Αντώνης με τον Ευάγγελο ήταν η πάρτη τους. Για να σωθούν και να επιβιώσουν και σαν πολιτικά πρόσωπα και σα μαγαζιά. Η πολιτική άλλωστε είναι η τέχνη του συμβιβασμού.
Κάποιοι κακοήθεις θα πουν βέβαια ότι όλα αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις κι ότι ο μοναδικός λόγος που είχαν για να τα βρουν ο Αντώνης με τον Ευάγγελο ήταν η πάρτη τους. Για να σωθούν και να επιβιώσουν και σαν πολιτικά πρόσωπα και σα μαγαζιά. Η πολιτική άλλωστε είναι η τέχνη του συμβιβασμού.
Το σκοινί μπορεί να τεντώνει αλλά ποτέ δε σπάει. Στην απομόνωση, το
μπαλαούρο ήταν ο Σαμαράς μετά την ανατροπή της Κυβέρνησης-Μητσοτάκη. Η
στοργική Νέα Δημοκρατία, όμως, όχι μόνο άνοιξε την αγκαλιά της και τον
δέχτηκε πίσω, αλλά τον έκανε και αρχηγό της Κι αφού γύρισε ο Σαμαράς στη
ΝουΔου, δε θα γύριζε η Ντόρα; Όλοι τα βρίσκουν με όλους κάποια στιγμή.
Το θεμελιώδες αξίωμα που ισχύει στην πολιτική είναι αυτό που έχει
διατυπώσει ο φιλόσοφος Ζαν Λε Κριγιόν από τη Μακρακώμη: "Άλλο τι λέμε κι άλλο τι κάνουμε".
Αν όμως στην πολιτική έχουν ξεφτιλιστεί μπιτ για μπιτ και κάνουν ιδεολογικές παρτούζες και πολιτικές κωλοτούμπες στο ποδόσφαιρο οι μάχες δίνονται μέχρις εσχάτων. Κανείς δε βάζει νερό στο κρασί του Κανείς δεν κάνει ούτε βήμα πίσω. Κάποιος λακαμάς το είχε πει μία φορά κι έγινε από τότε σλόγκαν: "Το ελληνικό ποδόσφαιρο θα σωθεί και θα πάει μπροστά αν τα βρουν ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό. Ο Βαρδινογιάνης με τον Κόκκαλη".
Μιλάμε για το Όσκαρ της ανοησίας. Εκείνη την εποχή ειδικά δεν τα έβρισκαν μεταξύ τους οι Βαρδινογιάννιδες θα τα έβρισκαν με τον Κόκκαλη; Κι ύστερα από 30 χρόνια ήρθε ο Νικόλας Πατέρας να πει τη μεγάλη κουβέντα: "Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι τυχερό που έχει τον Βαγγέλη κι εμένα". Τρίχες κατσαρές την άλλη μέρα σκοτωθήκανε.
Σήμερα που μιλάμε, λοιπόν, σε επίπεδο Σούπερ Λιγκ είναι ανοιχτά δύο μέτωπα: Μαρινάκης-Αλαφούζος και Σαββίδης-Μαρινάκης. Στο πρώτο ζευγάρι η μάχη είναι άνιση. Ούτε τα λεφτά του Βαγγέλη βάζει ο Γιάννης στο ποδόσφαιρο ούτε την ανάλογη δυναμική διαθέτει. Εύλογο είναι, λοιπόν, να τον έχει κάνει μία μπουκιά. Δεν έχε κανένα απολύτως ενδιαφέρον αυτή η αναμέτρηση. Είναι σα να έχουν ανεβεί στο ρινγκ ένας μποξέρ κατηγορίας βαρέων βαρών κι ένας της αποκαλούμενης πτερόν. Δεν λέει τίποτα αυτό το ματς.
Αντιθέτως, ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίπτωση Σαββίδη. Ρώσος είναι, έφτασε ως εδώ που έφτασε από το μηδέν και κάτω από αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες, άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να τον υποτιμήσεις. Οι Ρώσοι είναι καλοί παίκτες και κακοί αντίπαλοι. Όλα αυτά σε θεωρητική και αντικειμενική βάση. Υποκειμενικά όμως ο Σαββίδης δεν ψήνει με τίποτα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να πάρεις στα σοβαρά κάποιον που δε βάζει γλώσσα μέσα του.
Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να περιμένουμε πού θα κάτσει η μπίλια. Θα σοβαρευτεί ο Ιβάν για να αποδειχτεί και σοβαρός αντίπαλος για τον Βαγγέλη ή θα ρίχνει συνέχεια άσφαιρα;
Οι τσαμπουκάδες, λοιπόν, δε θα σταματήσουν, αλλά για τα επόμενα δύο χρόνια ο Ολυμπιακός δεν κινδυνεύει από κανέναν. Ούτε από τον ΠΑΟΚ ούτε πολύ περισσότερο από τον Παναθηναϊκό. Αντίθετα αυτός που έρχεται με φόρα είναι ο τέταρτος πόλος. Η ΑΕΚ με τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Εκεί τα πράγματα θα είναι ζόρικα, πολύ ζόρικα θα έλεγα. Δυνατοί παίκτες και οι δύο. Ούτε το ντούκου ξέρουνε, ούτε το πάσο.
Οι πρώτες πιστολιές άλλωστε έχουν ήδη αρχίσει να πέφτουν. Εδώ ο Μελισσανίδης αρπάχτηκε με τον Αλαφούζο επειδή πήρε ο Παναθηναϊκός τον Κουτρομπή. Σκέψου δηλαδή τι θα γίνει αν πρόκειται για κάποιο σοβαρό θέμα. Όπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση μόνο ο Μελισσανίδης μπορεί να σπάσει το μονοπώλιο Μαρινάκη στο ποδόσφαιρο. Οι συνθήκες δεν είναι και ίδιες όπως πριν 20 χρόνια με τον Βαρδινογιάννη, αλλά το έχει ξανακάνει. Και σε σχέση με το 1992 σήμερα είναι πολύ πιο δυνατός κι έμπειρος.
Ο Μαρινάκης όμως δεν είναι Γιώργος Βαρδινογιάννης της δεκαετίας του 90 που ουσιαστικά τα είχε παρατήσει. Δε θα ξαναβρεί στρωμένο δρόμο ο Μελισσανίδης. Κι ο Μαρινάκης από την πλευρά του είναι ισχυρός παίκτης σε κάθε επίπεδο. Μετά τις πιστολιές, λοιπόν, που λέγαμε ότι έχουν αρχίσει να πέφτουν μέσω δημοσιευμάτων, αναμένονται οι κανονιές. Ο Μελισσανίδης ήδη έχει βάλει τη μηχανή μπροστά. Δε θα περιμένει μέχρι το 2015 που θα επιστρέψει η ΑΕΚ στη Σούπερ Λιγκ. Κάνει από τώρα τα κουμάντα του.
Ο Βαγγέλης το βλέπει, το ξέρει και θα κινηθεί αναλόγως. Δεν έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με τίποτα γλυκανάλατους σαν τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο που δήθεν έχουν διαφορές αλλά φιλιούνται στο στόμα. Χρειάστηκε να περάσουν 40 χρόνια από την αποκαλούμενη Μεταπολίτευση για να πάρει χαμπάρι κι ο τελευταίος λακαμάς, ότι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία είναι το ίδιο πράγμα.
Όπως τα σαμπουάν είναι δύο στη συσκευασία του ενός έτσι και τα δύο μεγάλα κομμάτια είναι ένα σε διπλή συσκευασία. Ντούμπλε φας. Ένα βγαίνει σε μπλε κι ένα σε πράσινο. Στο ποδόσφαιρο αντίθετα το πράσινο με το κόκκινο δεν πρόκειται να τακιμιάσουν ποτέ. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να γίνει συγκυβέρνηση. Τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι μπακλαβάς να κοπούν σε κομμάτια. Ένας θα τα παίρνει. Αυτός που θα παίρνει το πρωτάθλημα. Ο πόλεμος που λέγαμε μόλις έχει αρχίσει.
Κώστας Καίσαρης
Από sport24.gr
Αν όμως στην πολιτική έχουν ξεφτιλιστεί μπιτ για μπιτ και κάνουν ιδεολογικές παρτούζες και πολιτικές κωλοτούμπες στο ποδόσφαιρο οι μάχες δίνονται μέχρις εσχάτων. Κανείς δε βάζει νερό στο κρασί του Κανείς δεν κάνει ούτε βήμα πίσω. Κάποιος λακαμάς το είχε πει μία φορά κι έγινε από τότε σλόγκαν: "Το ελληνικό ποδόσφαιρο θα σωθεί και θα πάει μπροστά αν τα βρουν ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό. Ο Βαρδινογιάνης με τον Κόκκαλη".
Μιλάμε για το Όσκαρ της ανοησίας. Εκείνη την εποχή ειδικά δεν τα έβρισκαν μεταξύ τους οι Βαρδινογιάννιδες θα τα έβρισκαν με τον Κόκκαλη; Κι ύστερα από 30 χρόνια ήρθε ο Νικόλας Πατέρας να πει τη μεγάλη κουβέντα: "Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι τυχερό που έχει τον Βαγγέλη κι εμένα". Τρίχες κατσαρές την άλλη μέρα σκοτωθήκανε.
Σήμερα που μιλάμε, λοιπόν, σε επίπεδο Σούπερ Λιγκ είναι ανοιχτά δύο μέτωπα: Μαρινάκης-Αλαφούζος και Σαββίδης-Μαρινάκης. Στο πρώτο ζευγάρι η μάχη είναι άνιση. Ούτε τα λεφτά του Βαγγέλη βάζει ο Γιάννης στο ποδόσφαιρο ούτε την ανάλογη δυναμική διαθέτει. Εύλογο είναι, λοιπόν, να τον έχει κάνει μία μπουκιά. Δεν έχε κανένα απολύτως ενδιαφέρον αυτή η αναμέτρηση. Είναι σα να έχουν ανεβεί στο ρινγκ ένας μποξέρ κατηγορίας βαρέων βαρών κι ένας της αποκαλούμενης πτερόν. Δεν λέει τίποτα αυτό το ματς.
Αντιθέτως, ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίπτωση Σαββίδη. Ρώσος είναι, έφτασε ως εδώ που έφτασε από το μηδέν και κάτω από αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες, άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να τον υποτιμήσεις. Οι Ρώσοι είναι καλοί παίκτες και κακοί αντίπαλοι. Όλα αυτά σε θεωρητική και αντικειμενική βάση. Υποκειμενικά όμως ο Σαββίδης δεν ψήνει με τίποτα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να πάρεις στα σοβαρά κάποιον που δε βάζει γλώσσα μέσα του.
Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να περιμένουμε πού θα κάτσει η μπίλια. Θα σοβαρευτεί ο Ιβάν για να αποδειχτεί και σοβαρός αντίπαλος για τον Βαγγέλη ή θα ρίχνει συνέχεια άσφαιρα;
Οι τσαμπουκάδες, λοιπόν, δε θα σταματήσουν, αλλά για τα επόμενα δύο χρόνια ο Ολυμπιακός δεν κινδυνεύει από κανέναν. Ούτε από τον ΠΑΟΚ ούτε πολύ περισσότερο από τον Παναθηναϊκό. Αντίθετα αυτός που έρχεται με φόρα είναι ο τέταρτος πόλος. Η ΑΕΚ με τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Εκεί τα πράγματα θα είναι ζόρικα, πολύ ζόρικα θα έλεγα. Δυνατοί παίκτες και οι δύο. Ούτε το ντούκου ξέρουνε, ούτε το πάσο.
Οι πρώτες πιστολιές άλλωστε έχουν ήδη αρχίσει να πέφτουν. Εδώ ο Μελισσανίδης αρπάχτηκε με τον Αλαφούζο επειδή πήρε ο Παναθηναϊκός τον Κουτρομπή. Σκέψου δηλαδή τι θα γίνει αν πρόκειται για κάποιο σοβαρό θέμα. Όπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση μόνο ο Μελισσανίδης μπορεί να σπάσει το μονοπώλιο Μαρινάκη στο ποδόσφαιρο. Οι συνθήκες δεν είναι και ίδιες όπως πριν 20 χρόνια με τον Βαρδινογιάννη, αλλά το έχει ξανακάνει. Και σε σχέση με το 1992 σήμερα είναι πολύ πιο δυνατός κι έμπειρος.
Ο Μαρινάκης όμως δεν είναι Γιώργος Βαρδινογιάννης της δεκαετίας του 90 που ουσιαστικά τα είχε παρατήσει. Δε θα ξαναβρεί στρωμένο δρόμο ο Μελισσανίδης. Κι ο Μαρινάκης από την πλευρά του είναι ισχυρός παίκτης σε κάθε επίπεδο. Μετά τις πιστολιές, λοιπόν, που λέγαμε ότι έχουν αρχίσει να πέφτουν μέσω δημοσιευμάτων, αναμένονται οι κανονιές. Ο Μελισσανίδης ήδη έχει βάλει τη μηχανή μπροστά. Δε θα περιμένει μέχρι το 2015 που θα επιστρέψει η ΑΕΚ στη Σούπερ Λιγκ. Κάνει από τώρα τα κουμάντα του.
Ο Βαγγέλης το βλέπει, το ξέρει και θα κινηθεί αναλόγως. Δεν έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με τίποτα γλυκανάλατους σαν τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο που δήθεν έχουν διαφορές αλλά φιλιούνται στο στόμα. Χρειάστηκε να περάσουν 40 χρόνια από την αποκαλούμενη Μεταπολίτευση για να πάρει χαμπάρι κι ο τελευταίος λακαμάς, ότι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία είναι το ίδιο πράγμα.
Όπως τα σαμπουάν είναι δύο στη συσκευασία του ενός έτσι και τα δύο μεγάλα κομμάτια είναι ένα σε διπλή συσκευασία. Ντούμπλε φας. Ένα βγαίνει σε μπλε κι ένα σε πράσινο. Στο ποδόσφαιρο αντίθετα το πράσινο με το κόκκινο δεν πρόκειται να τακιμιάσουν ποτέ. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να γίνει συγκυβέρνηση. Τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι μπακλαβάς να κοπούν σε κομμάτια. Ένας θα τα παίρνει. Αυτός που θα παίρνει το πρωτάθλημα. Ο πόλεμος που λέγαμε μόλις έχει αρχίσει.
Κώστας Καίσαρης
Από sport24.gr
Ετικέτες: 
