Δεν ξέρω τι να πω, τι να γράψω…Ο πόνος είναι αβάστακτος.
Χάσαμε τον Βαγγέλη Παυλίδη. Η Ρόδος-το νησί που γεννήθηκε, λάτρεψε,
μεγάλωσε και μεγαλούργησε-έγινε φτωχότερο από την Κυριακή του Πάσχα.
Έτσι αναπάντεχα, μας αποχαιρέτησε και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 75
χρόνων.
Ρε, «συμμορία» μπας και μας κάνεις πάλι πλάκα; Δεν μπορώ να
φανταστώ ότι «δεν θα τα ξαναπούμε» εσύ με τα ροδίτικά σου κι εγώ να
προσπαθώ να σου θυμίσω λέξεις από τα παιδικά μας χρόνια στο Νιοχώρι. Εσύ
με τη «συμμορία» των 100 Χουρμαδιών με τον Πετίνη (που έφτασε μέχρι
αντιστράτηγος και υπαρχηγός του ΓΕΕΘΑ), εμείς με τη «συμμορία» της
Ψαροπούλας και την τρίτη «συμμορία» των στενών του Νιοχωριού, παίζαμε
πετροπόλεμο, τάλια, σφεντόνες, αετούς και ποδόσφαιρο στη Χωράφα του
ΑΟΝ !..
Ο Βαγγέλης ήταν γόνος σπουδαίας ροδίτικης οικογένειας. Ο προπάππους του
Σάββας Παυλίδης ήταν ο πρώτος Έλληνας δήμαρχος επί Τουρκοκρατίας και ο
πατέρας του-ο αγαπημένος μας κυρ-Σάββας- είχε έντονη εθνική δράση. Οι
κατακτητές τον έστειλαν εξορία στην Ιταλία και μόλις απελευθερώθηκε
κατάφερε να καταφύγει στην Αίγυπτο και να καταταγεί στην Ελληνικό
Στρατό. Το σπίτι της οικογένειας Παυλίδη (στην οδό Ιω. Καζούλλη) ήταν το
ελληνικό προξενείο κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής.
Από μικρό παιδί ο Βαγγέλης είχε ταλέντο στο «ιχνογραφείν», όπως έγραψε η
δασκάλα του στο πρότυπο της Ακαδημίας. Έκανε σπουδές στην Αμερική και
αφού εργάστηκε για κάποιο διάστημα σε διαφημιστική εταιρία, ξεκίνησε
την πορεία του ως σκιτσογράφος στις αθηναϊκές εφημερίδες.
Πρώτη δουλειά στην αθλητική εφημερίδα «ΟΜΑΔΑ» του ΔΟΛ το 1971 μ’ ένα
σκίτσο που το είδε ο Χρήστος Λαμπράκης και του ζήτησε ν΄ ανέβει στην
Αθήνα. Στη συνάντηση που έγινε ο Λαμπράκης του πρότεινε να εργαστεί στο
«ΒΗΜΑ» με την προϋπόθεση να εγκατασταθεί στην πρωτεύουσα. Ο Βαγγέλης
αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη Ρόδο και τελικά-προφανώς εκτιμώντας το
ταλέντο του-ο Λαμπράκης υπαναχώρησε!
Τα σκίτσα του Βαγγέλη ήταν ιδιαίτερα καυστικά κυρίως εναντίον της
δικτατορίας. Πολλά τα έκοβε η λογοκρισία. Το σκίτσο που κυριολεκτικά
συγκλόνισε το πανελλήνιο, αλλά και το εξωτερικό, δημοσιεύτηκε στο «ΒΗΜΑ»
την ημέρα του δημοψηφίσματος του Παπαδόπουλου.
Ο Βαγγέλης είχε και αντιστασιακή δράση στη Ρόδο. Μεταξύ άλλων, μαζί με
τον Γιάννη Ζίγδη γύριζαν στα χωριά και μοίραζαν φυλλάδια υπέρ του ΟΧΙ
στο άθλιο δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου, ενώ πρωτοστάτησε το 1972 στην
πρωτοβουλία για να μην κατεδαφιστούν το ξενοδοχείο των «Ρόδων» και του
«Έλλη».
Εκτός από «ΤΟ ΒΗΜΑ» ο Βαγγέλης εργάστηκε στην «Ελευθεροτυπία», στις «24
Ώρες», στον «Ταχυδρόμο», στην «Εξόρμηση» και σε έντυπα του εξωτερικού.
Ήταν μέλος της ΕΣΗΕΑ, αλλά η εγγραφή του ήταν …επεισοδιακή.
Όταν κλήθηκε για να δώσει εξετάσεις για να γίνει μέλος της ΕΣΗΕΑ, ο
Βαγγέλης είπε στην εξεταστική επιτροπή ότι θα δώσει τις απαντήσεις του
με σκίτσα σε κάθε ερώτηση!... Η επιτροπή –με πρόεδρο τον Γιώργο
Ρωμαίο-διέκοψε τις διαδικασίες και ύστερα από σύσκεψη, έγινε δεκτό το
αίτημα!..
¨Όμως αργότερα κάποιος ηλίθιος δημοσιογράφος έκανε ένσταση με το
αιτιολογικό ότι ο Βαγγέλης δεν ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών, όπως
προέβλεπε το καταστατικό. Η ένσταση έγινε δεκτή, αλλά ύστερα από μερικά
χρόνια –επί προεδρίας του Νίκου Κιάου στην ΕΣΗΕΑ-το θέμα επανήλθε και
τελικά έγινε μέλος ο Βαγγέλης.
Μετά την Μεταπολίτευση ο Βαγγέλης είχε και πολιτική δράση. Ήταν μέλος
της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ το 1974 και υποψήφιος
ευρωβουλευτής με το Κίνημα στις ευρωεκλογές του 1978. Ακόμη είχε
ασχοληθεί και με την τοπική αυτοδιοίκηση στη Ρόδο. Το 1982 εκλέχτηκε
δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη του δημάρχου Σάββα Καραγιάννη.
Ακόμη ασχολήθηκε και με το ραδιόφωνο. Το 1982 στον κρατικό ραδιοσταθμό
της Ρόδου ήταν δημιουργός της εκπομπής «πρωινό δρομολόγιο», από τις
πρώτες ζωντανές ραδιοφωνικές εκπομπές στην Ελλάδα!
(Σημ: Πολλές πολιτικές καταστάσεις ο Βαγγέλης τις αντιμετώπιζε με
απίστευτο χιούμορ. Στις εκλογές του 1974 το ΠΑΣΟΚ στη Ρόδο είχε τα
γραφεία του στην οδό Χαιλέ Σελασιέ (σήμερα οδός Καρπάθου). Ένα απόγευμα
ο Βαγγέλης βγήκε στο μπαλκόνι των γραφείων μ΄ένα καλαμίδι του
ψαρέματος.
- Τι κάνεις Βαγγέλη εδώ με το καλαμίδι; τον ρώτησαν οι σύντροφοί του.
- Ψαρεύω…ψήφους από τους περαστικούς, ήταν η απάντηση…
Ο Βαγγέλης πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις στο εξωτερικό και είχε πολλές
διεθνείς διακρίσεις. Ασχολήθηκε και με τη βιβλιογραφία εικονογραφώντας
πολλά βιβλία κυρίως αναφερόμενα στη Ρόδο.
‘Ήταν και αθλητής. Έπαιξε τερματοφύλακας στην ομάδα του Αθλητικού Ομίλου
Νεοχωρίου (ΑΟΝ) και μπασκετμπολίστας στην ομάδα του Δωριέα. Η μεγάλη
του αγάπη ήταν ο Παναθηναϊκός και η …μοτοσικλέτα του.
Άνθρωπος ανατρεπτικός και πρωτοποριακός, ακόμη και στην εμφάνισή του.
Κυκλοφορούσε πάντα με το σκουλαρίκι, γένια και κοτσίδα και φυσικά με το
χαμόγελο στα χείλη και ανοιχτή την καρδιά του.
Ο θάνατός του αφήνει ένα μεγάλο κενό στη Ρόδο, στην Ελλάδα, στην
οικογένειά του, στους φίλους του, σε όλους εμάς που μεγαλώσαμε στα στενά
του Νιοχωριού, στη Ψαροπούλα, στο Ναυτικό Όμιλο, στη Χωράφα, στο Όρτο,
στις 100 Χουρμαδιές εκείνα τα παιδικά μας χρόνια γεμάτα σκανταλιές και
αναμνήσεις.
Νόμι , Σάββα και παλιόφιλε Γιάγκο να τον θυμάστε.
Καλό ταξίδι «συμμορία» !..
Γιώργος Ζαχαριάδης
Δημοσιογράφος
Τετάρτη, Απριλίου 11, 2018
Ετικέτες: 
.jpg)
