Πέμπτη, Μαΐου 23, 2013
Την τελευταία του πνοή στη Νίκαια της Γαλλίας όπου ζούσε τα τελευταία
χρόνια άφησε ο τραγουδιστής και συνθέτης – σύμβολο μιας ολόκληρης
γενιάς, Ζωρζ Μουστακί σε ηλικία 79 ετών.
Ο Μουστακί, ο οποίος στις 5 Μαϊου είχε γιορτάσει τα 79α γενέθλιά του, τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, καθώς είχε προβλήματα με την καρδιά του.
O Ζορζ Μουστακί γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1934. Η οικογένειά του ήταν Έλληνες Σεφαραδίτες Εβραίοι από την Κέρκυρα και το αρχικό του όνομα ήταν Γιουσέφ (Yussef Mustacchi).
*
Μουσική: Ζωρζ Μουστακί
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μεσόγειο τη λεν και παίζουνε γυμνά
παιδιά με μαύρα μάτια αγάλματα πικρά
γέννησε τους Θεούς, τον ίδιο το Χριστό
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό,
μεσ' τη Μεσόγειο
Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί
τα βράχια και τους κάβους και τη βαθιά σιωπή
νησιά σαν περιστέρια αιώνιες φυλακές
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές,
μεσ' τη Μεσόγειο
Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά
τα χέρια μένουν μόνα κι άδεια τα κορμιά
λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου
το καλοκαίρι εκεί δε χάνει τα φτερά του,
μεσ' τη Μεσόγειο
Κάτω στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ
μεσόγειος του φόβου και των πικρών καιρών
τα όνειρα που παίζαν στα βαθιά νερά
γινήκαν δέντρα μόνα στα ξερά νησιά,
μεσ' τη Μεσόγειο
Τον Παρθενώνα κρύβουν σύννεφα βαριά
στην Ισπανία εχάθη η λέξη λευτεριά
πάντα η Αθήνα μένει όνειρο πικρό
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό,
μεσ' τη Μεσόγειο.
rodorama.blogspot.gr
Ο Μουστακί, ο οποίος στις 5 Μαϊου είχε γιορτάσει τα 79α γενέθλιά του, τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, καθώς είχε προβλήματα με την καρδιά του.
O Ζορζ Μουστακί γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1934. Η οικογένειά του ήταν Έλληνες Σεφαραδίτες Εβραίοι από την Κέρκυρα και το αρχικό του όνομα ήταν Γιουσέφ (Yussef Mustacchi).
*
Μουσική: Ζωρζ Μουστακί
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μεσόγειο τη λεν και παίζουνε γυμνά
παιδιά με μαύρα μάτια αγάλματα πικρά
γέννησε τους Θεούς, τον ίδιο το Χριστό
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό,
μεσ' τη Μεσόγειο
Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί
τα βράχια και τους κάβους και τη βαθιά σιωπή
νησιά σαν περιστέρια αιώνιες φυλακές
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές,
μεσ' τη Μεσόγειο
Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά
τα χέρια μένουν μόνα κι άδεια τα κορμιά
λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου
το καλοκαίρι εκεί δε χάνει τα φτερά του,
μεσ' τη Μεσόγειο
Κάτω στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ
μεσόγειος του φόβου και των πικρών καιρών
τα όνειρα που παίζαν στα βαθιά νερά
γινήκαν δέντρα μόνα στα ξερά νησιά,
μεσ' τη Μεσόγειο
Τον Παρθενώνα κρύβουν σύννεφα βαριά
στην Ισπανία εχάθη η λέξη λευτεριά
πάντα η Αθήνα μένει όνειρο πικρό
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό,
μεσ' τη Μεσόγειο.
rodorama.blogspot.gr
Ετικέτες: 
.jpg)
