«Στο εξής κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να ξεκινά την επιχειρηματική του δραστηριότητα σε μηδενικό χρόνο, μέσω του gov.gr», ανακοίνωσαν περιχαρείς οι υπουργοί Ανάπτυξης και Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Η κυβέρνηση των «κλικ» πρόσθεσε ακόμα έναν μικρό άθλο στην προσπάθεια να πείσει ότι κάνει ό,τι μπορεί για να τονώσει την επιχειρηματική δραστηριότητα. Την εκκίνηση νέας επιχείρησης με ένα «κλικ».
Ωστόσο, το πρόβλημα που έχουν τουλάχιστον 70.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις της εστίασης -από τα σουβλατζίδικα της γειτονιάς μέχρι τα εστιατόρια των τουριστικών περιοχών- είναι πόσα «κλικ» θα χρειαστούν όχι για να ανοίξουν, αλλά για να κλείσουν όσες επιχειρήσεις του κλάδου καταρρεύσουν μετά τη μακρόχρονη αναστολή της λειτουργίας τους.
Η κινητοποίηση που έχουν προγραμματίσει για αύριο οι εκπρόσωποι της εστίασης, με την παράδοση των κλειδιών των επιχειρήσεων στον αμετροεπή υπουργό Ανάπτυξης, έχει προφανώς συμβολικό χαρακτήρα. Αλλά ο φόβος που εκφράζουν 6 στους 10 του κλάδου ότι δεν θα καταφέρουν να ανοίξουν ξανά τα μαγαζιά τους με τα συσσωρευμένα χρέη δεν είναι διόλου συμβολικός. Είναι ορατός στις τουριστικές περιοχές όπου έχουν ήδη μπει πωλητήρια.
Η κυβέρνηση επιμένει ότι έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της. Διακινεί μάλιστα στατιστικά «τεκμήρια» ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο -με τα επιδόματα, τις αποζημιώσεις ειδικού σκοπού, τις ασφαλιστικές εισφορές, τα ενοίκια και τις επιστρεπτέες προκαταβολές- έχει αναπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του χαμένου τζίρου της εστίασης στη διάρκεια της πανδημίας.
Το επιχείρημα περιλαμβάνει διπλή λαθροχειρία: αθροίζει ένα συνονθύλευμα κυβερνητικών μέτρων, μέρος των οποίων θα γίνει τμήμα του χρέους των επιχειρήσεων, μαζί με τις οφειλές σε τράπεζες και προμηθευτές. Και, δεύτερον, αποκρύπτει τις τεράστιες ανισότητες ανάμεσα στις επιχειρήσεις του κλάδου, όπου συνυπάρχουν μεγάλες αλυσίδες με μονοπωλιακή ισχύ και μικρές οικογενειακές μονάδες που επιβιώνουν με τη σκληρή δουλειά των μελών του νοικοκυριού.
Πέρα από τις λαθροχειρίες αυτές, που εξοργίζουν τους μικροεπιχειρηματίες της εστίασης, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με κυνική απάθεια τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου που εδώ και μήνες μετά βίας επιβιώνουν με τα 500άρια της ειδικής αποζημίωσης. Ορισμένοι, χωρίς ούτε καν αυτά, έχουν περάσει το κατώφλι της πείνας. Και δεν υπάρχει καμιά δραματοποίηση σε αυτό. Υπάρχει μια πραγματικότητα που η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιληφθεί, απορροφημένη στα κορονογλέντια της.