Τρίτη, Αυγούστου 19, 2014
.jpg)
Ο λαϊκισμός δεν είναι για όποιον κι’ όποιον ρε! Μόνον η κυβέρνηση μπορεί
να λαϊκίζει ρε! Οι υπόλοιποι να σκάστε και να το βουλώστε. Λαϊκιστές
του γλυκού νερού.
Κι’ αφού ξεμπέρδεψα με την εισαγωγή, εισέρχομαι στο ψητό.
Καταργείται η προσωποκράτηση για χρέη προς το Δημόσιο μας λένε τα
παπαγαλάκια από χθες το πρωί, όπερ έστι μεθερμηνευόμενον «Το ΄πε το ΄πε ο
παπαγάλος πως σαν κι’ εσέ πρωθυπουργός δεν εγεννήθη άλλος». Ουάου!
Δεν γνωρίζω, αν υπάρχει άλλη χώρα, όπου η στέρηση της ελευθερίας
διακρίνεται σε διοικητική και ποινική. Συνέβαινε στην Ελλάδα, όμως.
Είχε, λοιπόν, δικαίωμα ο Έφορας, μετά από δικαστική απόφαση, να σε
μπουζουριάσει, επειδή οφείλεις στο Δημόσιο. Αυτό λεγόταν
«προσωποκράτηση», όχι φυλάκιση. Σε βούταγε ο δικαστικός επιμελητής και
όχι η Αστυνομία και σε παρέδιδε στη φυλακή. Ταυτοχρόνως τράβαγε ο Έφορας
και μία αίτηση στον Εισαγγελέα, ο οποίος ασκούσε δίωξη εναντίον σου για
την ίδια αιτία. Άρα, έτρεχε και μία ποινική δικογραφία εις βάρος σου.
Αν δεν πλήρωνες το χρέος, καθόσουν στη στενή ως προσωποκρατούμενος και
στη συνέχεια ξανάμπαινες στη στενή για να εκτίσεις ποινή φυλάκισης. Η
Δικαιοσύνη έκανε επί χρόνια τα στραβά μάτια και δεν αποφαινόταν ότι δεν
μπορεί να διώκεσαι για το ίδιο πράγμα δύο φορές αλλάζοντας απλώς την
ονομασία της διαδικασίας. Το δημόσιο συμφέρον γαρ, το οποίο προκαλεί
ανέκαθεν πλείστες όσες γαργάρες.
Κάποια στιγμή, όμως, τα δύο ανώτατα δικαστήρια της χώρας διεφώνησαν ως
προς τη συνταγματικότητα του θεσμού της προσωποκράτησης ως διοικητικού
μέτρου.
Ο Άρειος Πάγος απεφάνθη ότι είναι συνταγματική η προσωποκράτηση
[απόφαση 1/2009] και παρέπεμψε το ζήτημα στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο,
επειδή το Συμβούλιο της Επικρατείας είχεν αποφανθεί [απόφαση 250/2008]
ότι η προσωποκράτηση είναι αντισυνταγματική.
Το Ανώτατο Ειδικό
Δικαστήριο ετάχθη υπέρ της άποψης του ΣτΕ [απόφαση 1/2010].
Έτσι, οι
περί προσωποκρατήσεως διατάξεις έπαψαν να ισχύουν κατ’ επιταγή των περί
Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου διατάξεων του Συντάγματος [άρθρο 100§4:
«Διάταξη νόμoυ, πoυ κηρύσσεται αντισυνταγματική, είναι ανίσχυρη από τη
δημoσίευση της σχετικής απόφασης ή από τo χρόνo πoυ oρίζεται με την
απόφαση»], πράγμα που ορίσθηκε ρητώς, αν και εκ περισσού, με το άρθρο
67§6 ν. 3842/2010. Απέμεινε μόνον το ποινικό αδίκημα των χρεών προς το
Δημόσιο.
Τώρα, ανεκοίνωσε κάποιος ότι καταργείται η προσωποκράτηση, εννοώντας
προφανώς [;] ότι καταργείται και το ποινικό αδίκημα της μη καταβολής
χρεών προς το Δημόσιο, αφού προσωποκράτηση ως διοικητικό μέτρο δεν
υφίσταται πλέον.
Θυμήθηκα τον ανεκδιήγητο Στουρνάρα, ο οποίος την 01.02.2013 είχε πει το
περίφημο «βάλαμε στη φυλακή 650 επώνυμους Έλληνες για χρέη στο Δημόσιο!
Τί άλλο να κάνουμε;». Τότε ο πρωθυπουργός δεν είχε τραβήξει τ’ αυτί
του γελοίου αυτού «ανδρός».
Τώρα, ανακοινώνεται, ενώ αυξάνονται με
γεωμετρική πρόοδο οι οφειλές προς το Δημόσιο, ότι θα καταργηθεί η μη
καταβολή χρεών προς το Δημόσιο και ως ποινικό αδίκημα. [ΣΗΜ: την
ποινικοποίηση της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο θέσπισε η ΝΔ με τον
νόμο 1882/1990].
Γιατί άραγε αυτή η στροφή;
Δυοίν θάττερον: ή φοβούνται στην κυβέρνηση
ότι οι φυλακές δεν χωράνε όσους θα καταδικάζονται στο εξής για μη
καταβολή χρεών προς το Δημόσιο λόγω πραγματικής αδυναμίας των να
αντεπεξέλθουν στην πρωτοφανή φοροεπιδρομή ή πλησιάζουν προς το τέλος οι
ποινικές διαδικασίες εις βάρος όσων φιγουράρουν στη λίστα Lagarde ή στις
λοιπές λίστες που ελέγχονται επί 4 χρόνια.
Άλλη αιτιολογία γι’ αυτή
την ξαφνική εξέλιξη δεν μπορώ να φαντασθώ.
Προκρίνω τη δεύτερη, αφού
είναι δεδομένο ότι οι κυβερνώντες αδιαφορούν για το αν κατακλύζεται η
Δικαιοσύνη με τέτοιες υποθέσεις, αντί να ασχολείται με τις σοβαρές, ή αν
χωράνε οι φυλακές χιλιάδες οφειλέτες των δέκα, των είκοσι και των
τριάντα χιλιάδων ευρώ που αδυνατούν ακόμη και να εξαγοράσουν την ποινή
τους. Πρώτιστο μέλημα η διάσωση της αλήτ.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος
Ετικέτες: 
.jpg)