Ξεχασμένοι» οι ήρωες που έπεσαν για την πατρίδα -
ΤΙΜΟΥΜΕ την ερχόμενη Παρασκευή την επέτειο του «’Έπους του Σαράντα». Μεγάλη εθνική γιορτή που σηματοδοτεί την σθεναρή αντίσταση του ελληνικού λαού στους φασίστες και σε όλες τις άλλες δυνάμεις του σκότους που θέλησαν να καταδυναστεύσουν τη χώρα μας. Και «κατά ειωθότα» την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου στη Ρόδο θα γίνουν στα σχολεία ομιλίες στους μαθητές όπου οι εκπαιδευτικοί(ανάλογα με την ιδεολογικοπολιτική τοποθέτηση τους) άλλοι θα πουν ότι το ιστορικό ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς και άλλοι ο ελληνικός λαός, όπως συνήθως συμβαίνει.
Θ’ ακολουθήσει η κατάθεση στεφανιών στις (βρώμικες και απεριποίητες προτομές) Δωδεκανησίων ηρώων και στο (γεμάτο με αναρχικά συνθήματα) μνημείο του παπά και δασκάλου στην πλατεία Ακαδημίας, ενώ την επόμενη ημέρα μετά την δοξολογία στην εκκλησία του Ευαγγελισμού, θα γίνει η καθιερωμένη παρέλαση ενώπιον των τοπικών αρχών, που θα στηθούν, άφοβα πλέον, στην «εξέδρα των επισήμων» στην οποία κάποιοι πριν μερικά χρόνια έριχναν γιαούρτια και μπουκάλια με νερό!..
Και εδώ «η παράσταση παίρνει τέλος» μέχρι την επόμενη εθνική γιορτή που είναι στις 7 Μαρτίου.
Χρήσιμο είναι να πούμε (επειδή αυτό το ζούμε κάθε φορά) ότι συνήθως ο «επίσημος ομιλητής» στην εκκλησία του Ευαγγελισμού, μπροστά σε πολιτικούς και στρατιωτικούς, θα κινηθεί στα γνωστά μονοπάτια της ιστορικής αναδρομής με αναφορές στα γεγονότα των ημερών εκείνων και ίσως κάποιος να πει και μερικές κουβέντες για τον Αλέξανδρο Διάκο που ήταν ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που σκοτώθηκε στον πόλεμο του ΄40.
Όμως, η Ρόδος και τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου, έχουν τη δική τους ιστορία εκείνη την περίοδο που-δυστυχώς- ΔΕΝ διδάσκεται ούτε στα σχολεία, ούτε στις πανεπιστημιακές σχολές που λειτουργούν στη Ρόδο, ούτε πουθενά αλλού. Το μάθημα της πατριδογνωσίας έχει καταργηθεί εδώ και πολλά χρόνια, για να έχουμε τώρα και τις ανόητες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις του Φίλη !..
Αξίζει τον κόπο-μέρες που είναι- να πούμε μερικές κουβέντες, για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεώτεροι, τι έγινε στη Ρόδο όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος. Γιατί όλοι ξέρουν μόνο τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1940 από τις εικόνες που δείχνει η τηλεόραση κάθε χρόνο, για τους στρατιώτες που έμπαιναν στα τρένα από την Αθήνα για να πάνε στο μέτωπο, κάποιες άλλες εικόνες με στρατιώτες να πολεμούν στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου κλπ. ‘Όλα γνωστά και χιλιοπαιγμένα από την τηλεόραση.
Δωδεκανήσιοι κρατούμενοι στο προαύλιο πίσω από το δημαρχείο (φωτογραφία αρχείο Βρατσάλη)
Όταν, λοιπόν, κηρύχτηκε ο πόλεμος, οι Ιταλοί κατακτητές συνέλαβαν στη Ρόδο και στα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου, όλους του ‘Έλληνες υπηκόους από 18 μέχρι 60 χρόνων και τους συγκέντρωσαν στην Μεσαιωνική Τάφρο. Είναι το περίφημο κοντσεντραμένο όπου περίπου 500 Έλληνες έζησαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες μέσα στο κρύο και τα βροχή μέχρι τις αρχές του Ιανουαρίου όταν μεταφέρθηκαν στις εγκαταστάσεις πίσω από το σημερινό δημαρχείο, όπου λειτουργούσαν οι στάβλοι του ιταλικού ιππικού. Και εκεί οι συνθήκες ήταν εξ ίσου δραματικές.
Μέσα, όμως, στο κοντσεντραμέντο οργανώθηκαν οι πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις από τους έγκλειστους Έλληνες Δωδεκανήσιους που η δράση τους κατά τη διάρκεια της κατοχής ήταν αποφασιστικής σημασίας, ενώ πολλοί (άνδρες και γυναίκες)εντάχθηκαν στα κατασκοπευτικά κλιμάκια.
Τις πρώτες μέρες του πολέμου πολλοί Δωδεκανήσιοι (ακόμη και Εβραίοι) με βάρκες δραπέτευσαν από τη Ρόδο και πήγαν στις απέναντι τουρκικές ακτές και στη συνέχεια στη Μέση Ανατολή για να καταταγούν στον ελληνικό στρατό όπου είχαν συμμετοχή και στις μάχες του Ελ Αλαμέιν ,ενώ στο πολεμικό ναυτικό. Δωδεκανήσιοι πήραν μέρος ακόμη και στην απόβαση της Νορμανδίας. Αναφέρω μεταξύ άλλων τον Καλύμνιο αξιωματικό Κλεάνθη Ζερβό (που εκλέχτηκε με το ΠΑΣΟΚ βουλευτής Δωδεκανήσου το 1981 και το 1985) και τον ναύτη Στάθη Παπαστατικό με καταγωγή από το Καστελλόριζο και τον Αρχάγγελο.
Παράλληλα, στην Αθήνα μόλις κηρύχτηκε ο πόλεμος συγκροτήθηκε το Σύνταγμα Δωδεκανησίων Εθελοντών με διοικητή τον Συμιακό αξιωματικό Μάρκο Κλαδάκη. Πάνω από 1.500 Δωδεκανήσιοι ακόμη και από το εξωτερικό, εντάχθηκαν στο Σύνταγμα και μετά την απαραίτητη εκπαίδευση πολέμησαν με απαράμιλλο ηρωισμό στο μέτωπο. Άλλοι Δωδεκανήσιοι εντάχθηκαν στον Ιερό Λόχο και επέστρεψαν στις 8 Μαΐου 1945 ελευθερωτές στα νησιά μας, αφού πολέμησαν σκληρά με τις συμμαχικές δυνάμεις κυρίως στο Αιγαίο!.. Ευτυχώς, ορισμένοι ιερολοχίτες βρίσκονται ακόμη στη ζωή!
Ο τόπος συγκέντρωσης των Ελλήνων κρατούμενων στην Μεσαιωνική Τάφρο (φωτογραφία αρχείο Βρατσάλη)
Λίγες μέρες μετά την κήρυξη του πολέμου συγκροτήθηκε το Σύνταγμα Δωδεκανησίων Εθελοντών
΄Εγραψε o δημοσιογράφος
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Πηγή: Η ΡΟΔΙΑΚΗ - Oct 24, 2016
ΤΙΜΟΥΜΕ την ερχόμενη Παρασκευή την επέτειο του «’Έπους του Σαράντα». Μεγάλη εθνική γιορτή που σηματοδοτεί την σθεναρή αντίσταση του ελληνικού λαού στους φασίστες και σε όλες τις άλλες δυνάμεις του σκότους που θέλησαν να καταδυναστεύσουν τη χώρα μας. Και «κατά ειωθότα» την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου στη Ρόδο θα γίνουν στα σχολεία ομιλίες στους μαθητές όπου οι εκπαιδευτικοί(ανάλογα με την ιδεολογικοπολιτική τοποθέτηση τους) άλλοι θα πουν ότι το ιστορικό ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς και άλλοι ο ελληνικός λαός, όπως συνήθως συμβαίνει.
Θ’ ακολουθήσει η κατάθεση στεφανιών στις (βρώμικες και απεριποίητες προτομές) Δωδεκανησίων ηρώων και στο (γεμάτο με αναρχικά συνθήματα) μνημείο του παπά και δασκάλου στην πλατεία Ακαδημίας, ενώ την επόμενη ημέρα μετά την δοξολογία στην εκκλησία του Ευαγγελισμού, θα γίνει η καθιερωμένη παρέλαση ενώπιον των τοπικών αρχών, που θα στηθούν, άφοβα πλέον, στην «εξέδρα των επισήμων» στην οποία κάποιοι πριν μερικά χρόνια έριχναν γιαούρτια και μπουκάλια με νερό!..
Και εδώ «η παράσταση παίρνει τέλος» μέχρι την επόμενη εθνική γιορτή που είναι στις 7 Μαρτίου.
Χρήσιμο είναι να πούμε (επειδή αυτό το ζούμε κάθε φορά) ότι συνήθως ο «επίσημος ομιλητής» στην εκκλησία του Ευαγγελισμού, μπροστά σε πολιτικούς και στρατιωτικούς, θα κινηθεί στα γνωστά μονοπάτια της ιστορικής αναδρομής με αναφορές στα γεγονότα των ημερών εκείνων και ίσως κάποιος να πει και μερικές κουβέντες για τον Αλέξανδρο Διάκο που ήταν ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που σκοτώθηκε στον πόλεμο του ΄40.
Όμως, η Ρόδος και τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου, έχουν τη δική τους ιστορία εκείνη την περίοδο που-δυστυχώς- ΔΕΝ διδάσκεται ούτε στα σχολεία, ούτε στις πανεπιστημιακές σχολές που λειτουργούν στη Ρόδο, ούτε πουθενά αλλού. Το μάθημα της πατριδογνωσίας έχει καταργηθεί εδώ και πολλά χρόνια, για να έχουμε τώρα και τις ανόητες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις του Φίλη !..
Αξίζει τον κόπο-μέρες που είναι- να πούμε μερικές κουβέντες, για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεώτεροι, τι έγινε στη Ρόδο όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος. Γιατί όλοι ξέρουν μόνο τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1940 από τις εικόνες που δείχνει η τηλεόραση κάθε χρόνο, για τους στρατιώτες που έμπαιναν στα τρένα από την Αθήνα για να πάνε στο μέτωπο, κάποιες άλλες εικόνες με στρατιώτες να πολεμούν στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου κλπ. ‘Όλα γνωστά και χιλιοπαιγμένα από την τηλεόραση.
Δωδεκανήσιοι κρατούμενοι στο προαύλιο πίσω από το δημαρχείο (φωτογραφία αρχείο Βρατσάλη)
Όταν, λοιπόν, κηρύχτηκε ο πόλεμος, οι Ιταλοί κατακτητές συνέλαβαν στη Ρόδο και στα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου, όλους του ‘Έλληνες υπηκόους από 18 μέχρι 60 χρόνων και τους συγκέντρωσαν στην Μεσαιωνική Τάφρο. Είναι το περίφημο κοντσεντραμένο όπου περίπου 500 Έλληνες έζησαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες μέσα στο κρύο και τα βροχή μέχρι τις αρχές του Ιανουαρίου όταν μεταφέρθηκαν στις εγκαταστάσεις πίσω από το σημερινό δημαρχείο, όπου λειτουργούσαν οι στάβλοι του ιταλικού ιππικού. Και εκεί οι συνθήκες ήταν εξ ίσου δραματικές.
Μέσα, όμως, στο κοντσεντραμέντο οργανώθηκαν οι πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις από τους έγκλειστους Έλληνες Δωδεκανήσιους που η δράση τους κατά τη διάρκεια της κατοχής ήταν αποφασιστικής σημασίας, ενώ πολλοί (άνδρες και γυναίκες)εντάχθηκαν στα κατασκοπευτικά κλιμάκια.
Τις πρώτες μέρες του πολέμου πολλοί Δωδεκανήσιοι (ακόμη και Εβραίοι) με βάρκες δραπέτευσαν από τη Ρόδο και πήγαν στις απέναντι τουρκικές ακτές και στη συνέχεια στη Μέση Ανατολή για να καταταγούν στον ελληνικό στρατό όπου είχαν συμμετοχή και στις μάχες του Ελ Αλαμέιν ,ενώ στο πολεμικό ναυτικό. Δωδεκανήσιοι πήραν μέρος ακόμη και στην απόβαση της Νορμανδίας. Αναφέρω μεταξύ άλλων τον Καλύμνιο αξιωματικό Κλεάνθη Ζερβό (που εκλέχτηκε με το ΠΑΣΟΚ βουλευτής Δωδεκανήσου το 1981 και το 1985) και τον ναύτη Στάθη Παπαστατικό με καταγωγή από το Καστελλόριζο και τον Αρχάγγελο.
Παράλληλα, στην Αθήνα μόλις κηρύχτηκε ο πόλεμος συγκροτήθηκε το Σύνταγμα Δωδεκανησίων Εθελοντών με διοικητή τον Συμιακό αξιωματικό Μάρκο Κλαδάκη. Πάνω από 1.500 Δωδεκανήσιοι ακόμη και από το εξωτερικό, εντάχθηκαν στο Σύνταγμα και μετά την απαραίτητη εκπαίδευση πολέμησαν με απαράμιλλο ηρωισμό στο μέτωπο. Άλλοι Δωδεκανήσιοι εντάχθηκαν στον Ιερό Λόχο και επέστρεψαν στις 8 Μαΐου 1945 ελευθερωτές στα νησιά μας, αφού πολέμησαν σκληρά με τις συμμαχικές δυνάμεις κυρίως στο Αιγαίο!.. Ευτυχώς, ορισμένοι ιερολοχίτες βρίσκονται ακόμη στη ζωή!
Ο τόπος συγκέντρωσης των Ελλήνων κρατούμενων στην Μεσαιωνική Τάφρο (φωτογραφία αρχείο Βρατσάλη)
Λίγες μέρες μετά την κήρυξη του πολέμου συγκροτήθηκε το Σύνταγμα Δωδεκανησίων Εθελοντών
΄Εγραψε o δημοσιογράφος
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Πηγή: Η ΡΟΔΙΑΚΗ - Oct 24, 2016