Κυριακή, Φεβρουαρίου 23, 2014
Καταθέτω στην τράπεζα τις αποταμιεύσεις μου ή, στην περίπτωση των πολιτικών και λοιπών μελών του εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικού συμπλέγματος, τις αρπαχτές μου και αναμένω πως οποτεδήποτε θελήσω να τις αναλάβω, η τράπεζα θα είναι σε θέση να μου τις αποδώσει και θα το πράξει πάραυτα. Άρα, εγώ έχω πίστη στην τράπεζα ότι θα είναι φερέγγυος και δεν θα μου φάει τις αποταμιεύσεις ή αρπαχτές, η δε τράπεζα μου δίδει πίστη ότι θα ανταποκριθεί σ’ αυτή τη μία και μόνη μελλοντική υποχρέωσή της.
Στον άλλο πυλώνα της πίστης δίνω στην ασφαλιστική εταιρεία το ασφάλιστρο, ώστε αυτή να είναι σε θέση, όταν θα επέλθει ο κίνδυνος που διατρέχω, να καλύψει τη ζημιά που θα μου έχει προκαλέσει ο επελθών κίνδυνος. Κι’ αυτή μου παρέχει την πίστη ότι θα ανταποκριθεί στη μία και μοναδική μελλοντική υποχρέωσή της να μου καταβάλει το ασφάλισμα, ενώ εγώ δίνω πίστη στην ασφαλιστική εταιρεία ότι θα καλύψει τη ζημιά που θα υποστώ.
Προχθές ανεκλήθη από την Τράπεζα της Ελλάδος η άδεια λειτουργίας άλλης μίας ασφαλιστικής εταιρείας που ασκούσε την ασφάλιση του κλάδου Ζωής [La Vie]. Οι ασφαλισμένοι της έμειναν στα κρύα του λουτρού. Όσοι εξ αυτών ακολουθούσαν θεραπεία με έξοδα της ασφαλιστικής εταιρείας βάσει του ασφαλιστηρίου τους, μένουν ξεκρέμαστοι. Βλέπουν ότι ενώ επί έτη κατέβαλλαν εγκαίρως το ασφάλιστρο, για να καλύπτουν τον κίνδυνο ασθένειας κ.λπ., τώρα θα πρέπει να καλύψουν άλλοθεν τη θεραπεία, την νοσοκομειακή περίθαλψη, την ιατρική επίσκεψη, τις μικροβιολογικές εξετάσεις κ.λπ. Και βεβαίως, όσοι είναι τυχεροί και δεν ασθένησαν, άρα δεν χρειάστηκε να προστρέξουν στα ταμεία της ασφαλιστικής εταιρείας, πρέπει να ασφαλισθούν αλλού, αλλά όχι με τους ίδιους όρους. Και τούτο, διότι τα χρόνια έχουν περάσει και όλο και κάποιο προβληματάκι υγείας έχει παρουσιασθεί, το οποίο η ασφαλιστική σύμβαση που θα καταρτισθεί με τη νέα εταιρεία δεν θα καλύπτεται ως προϋπάρχον της ασφάλισης. Ακριβώς όπως έγινε το 2009 με την «ΑΣΠΙΣ-ΠΡΟΝΟΙΑ».
Όσον αφορά στον κλάδο ασφαλίσεων ζημιών, αν δεν έχει επέλθει ο κίνδυνος, με το κλείσιμο της ασφαλιστικής εταιρείας απλώς οι ασφαλισμένοι χάνουν το μη δεδουλευμένο ασφάλιστρο, αυτό δηλαδή που έχουν πληρώσει, αλλά αντιστοιχεί στην περίοδο από το κλείσιμο της εταιρείας μέχρι τη λήξη της ασφάλισης. Οι άτυχοι από αυτούς είναι εκείνοι, στην περίπτωση των οποίων είχεν επέλθει ο κίνδυνος [= π.χ. έπεσε το σπίτι τους από σεισμό ή κάηκε], αλλά δεν πρόλαβαν να εισπράξουν την αποζημίωση, την οποία θα εισπράξουν κουτσουρεμένη, στην καλλίτερη περίπτωση, μετά από 10-15 χρόνια.
Για τον κλάδο αστικής ευθύνης αυτοκινήτων τα πράγματα είναι πιο τραγικά. Το βάρος για την κάλυψη των αποζημιώσεων για ατυχήματα επελθόντα μέχρι το κλείσιμο της εταιρείας αναλαμβάνει πλέον το Επικουρικό Κεφάλαιο, το οποίο, όμως, βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση, εξ ου και η συγκυβέρνηση ψήφισε νόμο [4092/2012], με τον οποίο στραγγάλισε τα δικαιώματα των παθόντων σε ατύχημα περιορίζοντας το ποσό των αποζημιώσεων, αλλά και απαγορεύοντας την αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος του Επικουρικού Κεφαλαίου μέχρι την 31.12.2015. Έτσι, σου λέει π.χ. το Επικουρικό «το ποσό των € 30.000 που έχεις λαμβάνειν, θα το πάρεις ανυπερθέτως την 23.10.2015».
Αυτό, λοιπόν, είναι το χάλι και των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, στις οποίες σπρώχνει τον πληθυσμό ο Μπουμπούκος, ώστε να περιορίσει τις δαπάνες του κράτους για υγεία.
Ανέκαθεν, όμως, και οι ασφαλιστικές εταιρείες, όπως και οι τραπεζικές, τελούν υπό καθεστώς εποπτείας, ώστε να είναι πάντοτε σε θέση να εκπληρώνουν τις εκ του νόμου υποχρεώσεις τους.
Παλαιότερα την εποπτεία ασκούσε το υπουργείο Εμπορίου, μετονομασθέν σε Ανάπτυξης στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού βεβαίως-βεβαίως, ακολούθως η Επιτροπή Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης και από 01.01.2011 η Τράπεζα της Ελλάδος. Κάτι στραβό πρέπει να συνέβη με όλες αυτές τις Εποπτικές Αρχές για να έχουμε το κλείσιμο δεκάδων ασφαλιστικών εταιρειών. Κάποιος δεν επόπτευε καλά τις εταιρείες και βρέθηκαν στο χάλι που βρέθηκαν ή κάποιος έκανε τα στραβά μάτια και δεν διέκοψε εγκαίρως την παράνομη λειτουργίας τους. Ο νόμος είναι σαφής και η εποπτεία αυστηρή, αλλά παρ’ όλ’ αυτά …...
Αφού, λοιπόν, ανακεφαλαιοποιήθηκαν οι τράπεζες, οι οποίες έδιναν αφειδώς θαλασσοδάνεια στους κολλητούς του συστήματος, αλλά και μοίραζαν ακρίτως καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες στον πάσα ένα χωρίς μέριμνα για την εξασφάλιση της αποπληρωμής του δανείου, γιατί δεν ανακεφαλαιοποιούνται και οι ασφαλιστικές εταιρείες; Οι διοικούντες τις εταιρείες που έκλεισαν να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη, αλλά οι ασφαλισμένοι τί φταίνε που έδωσαν πίστη στην ασφαλιστική εταιρεία, επειδή το κράτος που την επόπτευε δεν έκανε καλά τη δουλειά του; Θα μου πείτε ότι και στον τραπεζικό τομέα το ίδιο πράγμα έγινε. Κάποιος δεν έκανε καλά τη δουλειά του. Εκεί, όμως, ρίξαμε άφθονο χρήμα εμείς οι μαλάκες που φέρουμε την ονομασία «ελληνικός λαός» και κανείς τραπεζίτης δεν λογοδότησε. Αφού απεδείχθησαν ανίκανοι να διαχειρισθούν τις αποταμιεύσεις μας, εξακολουθούμε να τους διατηρούμε στη διοίκηση των τραπεζών για να διαχειρισθούν και την ανακεφαλαιοποίηση [κάτι σαν την κυβέρνηση = αυτοί που μας έφεραν στο σημερινό χάλι θα μας βγάλουν από αυτό]. Το ίδιο να γίνει και με τις ασφαλιστικές εταιρείες. Γιατί δεν ανακεφαλαιοποίησαν την «ΑΣΠΙΣ-ΠΡΟΝΟΙΑ» διατηρώντας στη Διοίκηση τον Π. Ψωμιάδη αντί να τον έχουν στη φυλακή;
Θα αντείπει τις ότι οι κανόνες του ανταγωνισμού, αυτοί οι κανόνες που εφαρμόζονται επιλεκτικά, απαγορεύουν την ενίσχυση των επιχειρήσεων με κρατικό χρήμα. Και λοιπόν; Γιατί δεν έγινε το ίδιο με τις τράπεζες;
Το συμπέρασμα είναι ότι ασφάλιση δεν έχουμε πλέον γενικώς. Ούτε κοινωνική ούτε ιδιωτική. Πρωτίστως δε δεν υπάρχει στο Ελλάντα «πίστη». Γαμώ την πίστη μου.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
[Εκατοστή τεσσαρακοστή έβδομη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή τριακοστή ένατη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και ογδοηκοστή όγδοη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Ετικέτες: 
