Κυριακή, Ιανουαρίου 05, 2014
Οι Ελληνες γενικότερα, παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις μας πως
είμαστε ένας λαός που καταπολεμά τον σεξισμό, την ίδια στιγμή φαίνεται
πως δεν έχουμε αποβάλλει όλα τα ανατολίτικα κατάλοιπα, καθώς σε πολλές
περιπτώσεις γυναίκες -και μάλιστα αρκετά γνωστές, όπως για παράδειγμα
γυναίκες βουλευτές-, έχουν καταγγείλει διάφορα περιστατικά σεξισμού.
Αυτή η «ανατολίτικη» αντίληψη η οποία έχει τις ρίζες της φυσικά στην Οθωμανική περίοδο, κληροδοτήθηκε στους Ελληνες των επόμενων γενεών με ορισμένους μάλιστα να προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν...επιστημονικά.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά το πολυπόθητο αίτημα των γυναικών για συμμετοχή στα κοινά, δηλαδή το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι το οποίο εν τέλει κατοχυρώθηκε με τον νόμο 2159 στις 28 Μαΐου 1952, είχε έρθει για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο το 1921, όταν ο πρωθυπουργός Γούναρης επαναφέρει στη Βουλή την πρόταση για ψήφο των γυναικών αλλά προκαλούνται βίαιες αντιδράσεις από πολλούς πολέμιους της ιδέας. Η πρόταση επιστρέφει εκ νέου το 1924 και μετά από ακόμα πέντε χρόνια διαμάχης, υπερψηφίζεται και με Προεδρικό Διάταγμα. Στις 5 Φεβρουαρίου 1930, αναγνωρίστηκε το δικαίωμα (μόνο) του εκλέγειν για τις Ελληνίδες.
Δύο χρόνια νωρίτερα ωστόσο και συγκεκριμένα στις 20 Μαρτίου του 1928, ένα άρθρο στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» το οποίο παραθέτει και ο Δημήτρης Καμπουράκης στο βιβλίο του «Μια σταγόνα ιστορία», μας αποκαλύπτει τα τραγελαφικά «επιστημονικά» επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν οι συντηρητικοί ανδροκρατικοί κύκλοι για να απαγορευθεί η ψήφος των γυναικών.
Στο άρθρο που ακολουθεί, προτείνεται ούτε λίγο ούτε πολύ να απαγορευθεί η γυναικεία ψήφος, καθώς οι γυναίκες κάθε μήνα για κάποιες ημέρες έχουν έμμηνη ρύση -γνωστή και περίοδο-, κάτι που σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου έχει ως αποτέλεσμα να βρίσκονται σε πνευματική και συναισθηματική ανισορροπία.
Το...επιστημονικό αυτό άρθρο συνοψίζει ίσως με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα απέχθειας που ένιωθαν οι συντηρητικοί κύκλοι της Ελλάδας για την χειραφέτηση των γυναικών: «Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον».
Το άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» στις 20 Μαρτίου του 1928:
«...Ορισμένα τινά Ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς με το ίδιον τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξει από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλως τε, γεγονός ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός... Νεώτεραι και ακριβέστεραι έρευναι καταδείκνυσιν ότι ου μόνον ωρισμένας ημέρας, αλλά δι' όλου του μηνός τελούσιν άπαντα τα θήλεα εις πνευματικήν και συναισθηματικήν ανισορροπίαν, τινά δε μετρίαν, τα πλείστα δε σφοδροτάτην και ακατάσχετον, άτε και παντοιοτρόπως εκδηλουμένων και κλιμακουμένων συν τω χρόνω... Επειδή εν τούτοις αι ημέραι αύται, δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθή ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχή εκείνην ημέραν να ορίζονται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον.»
Αυτή η «ανατολίτικη» αντίληψη η οποία έχει τις ρίζες της φυσικά στην Οθωμανική περίοδο, κληροδοτήθηκε στους Ελληνες των επόμενων γενεών με ορισμένους μάλιστα να προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν...επιστημονικά.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά το πολυπόθητο αίτημα των γυναικών για συμμετοχή στα κοινά, δηλαδή το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι το οποίο εν τέλει κατοχυρώθηκε με τον νόμο 2159 στις 28 Μαΐου 1952, είχε έρθει για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο το 1921, όταν ο πρωθυπουργός Γούναρης επαναφέρει στη Βουλή την πρόταση για ψήφο των γυναικών αλλά προκαλούνται βίαιες αντιδράσεις από πολλούς πολέμιους της ιδέας. Η πρόταση επιστρέφει εκ νέου το 1924 και μετά από ακόμα πέντε χρόνια διαμάχης, υπερψηφίζεται και με Προεδρικό Διάταγμα. Στις 5 Φεβρουαρίου 1930, αναγνωρίστηκε το δικαίωμα (μόνο) του εκλέγειν για τις Ελληνίδες.
Δύο χρόνια νωρίτερα ωστόσο και συγκεκριμένα στις 20 Μαρτίου του 1928, ένα άρθρο στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» το οποίο παραθέτει και ο Δημήτρης Καμπουράκης στο βιβλίο του «Μια σταγόνα ιστορία», μας αποκαλύπτει τα τραγελαφικά «επιστημονικά» επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν οι συντηρητικοί ανδροκρατικοί κύκλοι για να απαγορευθεί η ψήφος των γυναικών.
Στο άρθρο που ακολουθεί, προτείνεται ούτε λίγο ούτε πολύ να απαγορευθεί η γυναικεία ψήφος, καθώς οι γυναίκες κάθε μήνα για κάποιες ημέρες έχουν έμμηνη ρύση -γνωστή και περίοδο-, κάτι που σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου έχει ως αποτέλεσμα να βρίσκονται σε πνευματική και συναισθηματική ανισορροπία.
Το...επιστημονικό αυτό άρθρο συνοψίζει ίσως με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα απέχθειας που ένιωθαν οι συντηρητικοί κύκλοι της Ελλάδας για την χειραφέτηση των γυναικών: «Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον».
Το άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» στις 20 Μαρτίου του 1928:
«...Ορισμένα τινά Ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς με το ίδιον τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξει από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλως τε, γεγονός ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός... Νεώτεραι και ακριβέστεραι έρευναι καταδείκνυσιν ότι ου μόνον ωρισμένας ημέρας, αλλά δι' όλου του μηνός τελούσιν άπαντα τα θήλεα εις πνευματικήν και συναισθηματικήν ανισορροπίαν, τινά δε μετρίαν, τα πλείστα δε σφοδροτάτην και ακατάσχετον, άτε και παντοιοτρόπως εκδηλουμένων και κλιμακουμένων συν τω χρόνω... Επειδή εν τούτοις αι ημέραι αύται, δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθή ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχή εκείνην ημέραν να ορίζονται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον.»
Ετικέτες: 
