Πέμπτη, Νοεμβρίου 28, 2013

Ρόδος, 28 Νοέμβρη 1522 – Rhodes, November 28, 1522 (του Βαγγέλη Παυλίδη)

Νοέμβρης 1522, Πολιορκία της Ρόδου.  Ύστερα απο την ολομέτωπη και αποτυχημένη έφοδο του Σεπτέμβρη οι Τούρκοι δεν επιχείρησαν για καιρό άλλη τέτοια επίθεση.  Θα συνεχίσουν όμως με ανελέητο κανονιοβολισμό των τειχών.  Επι δύο περίπου μήνες τα ήδη κατεστραμένα τείχη στους τομείς της Αγγλίας, Ισπανίας, Ιταλίας, χτυπιούνται ανελέητα.  Η άμυνα γίνεται τώρα πίσω απο μια δεύτερη γραμμή φτιαγμένη με τα ερείπια.  Όπου λείπουν υλικά γκρεμίζονται σπίτια ακόμα κι εκκλησιές, όπως οι ιστορικές Αγ. Παντελεήμων και η Παναγιά της Νίκης.

Ο Μέγας Μάγιστρος άδικα ζητά βοήθεια απο τους τρανούς της Ευρώπης.  Ως και ο Πάπας, υπέρτατος αρχηγός των Ιπποτών αδιαφορεί, έχει άλλες σκοτούρες.  Ένας κάποιος καλόγερος με τ’ όνομα Μαρτίνος Λούθηρος έχει φέρει την Δυτική εκκλησία τα πάνω κάτω κι ο Πάπας δεν αισθάνεται καθόλου άνετα.  Έτσι, μέρα με την μέρα, η κατάσταση μέσα στην πόλη χειροτερεύει.  Μα κι έξω τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά.  Αρρώστιες και επιδημίες θερίζουν τον Τούρκικο στρατό και το ηθικό έχει πιάσει πάτο.  Ο Σουλεϊμάν βιάζεται να τελειώνει, καθώς ο χειμώνας δημιουργεί τεράστια οικονομικά και λογιστικά προβλήματα.

Έτσι, στις 28 και 29 του Νοέμβρη, σαν σήμερα πριν 491 χρόνια, δυο φοβερές έφοδοι παραλίγο να φέρουν την πόλη στα χέρια των εχθρών.  Οι Τούρκοι θα εισβάλλουν απο το ρήγμα στο τείχος της Ισπανίας.  Απωθούνται με μεγάλη δυσκολία και με τη βοήθεια καταρρακτώδους βροχής που, μαζί με τα κανόνια της Πύλης Κοσκινού, δυσκολεύει την προέλαση των  πολιορκητών.

Τρείς χιλιάδες Τούρκοι θα χάσουν την ζωή τους την ημέρα εκείνη.  Οι ευσεβείς υπερασπιστές της πόλης θα αποδώσουν την “νίκη” τους στον Άγιο Ανδρέα που γιόρταζε τις ημέρες εκείνες.  Μα ο αγώνας συνεχίζεται απελπισμένα καθώς κι οι άγιοι πια φαίνεται να χάνουν κι αυτοί το ενδιαφέρον τους.
Thanks for the help, St. Andy, but did you have to open the flood-gates of heaven on us?

November 1522. The Siege of Rhodes.  After the unsuccessful general attack of September, the Turks do not try another one for a while.  Instead, they choose to bombard the walls, or what is left of them.  Day after day, for a period of about two months the already ruined walls of England, Spain, Italy are pounded by an incessant barrage of cannon fire.  The defence line is now a new redoubt built with materials from the ruins.  When such materials are not available, buildings are levelled to get them -  any and all buildings without exception, including parts of the historically significant churches of Our Lady of the Victory and St. Panteleimon.

In vain the Grand Master asks for help from the high and mighty of Europe.  Even the Pope, the pontifex maximus  of the soldier- monks of the Order of St. John, seems to have more serious business to attend to:  a certain German monk called Martin Luther, is shaking up the Western Church.  Christ’ s vicar is not feeling at ease right now.

The circumstances in the town could not become worse, but they somehow manage to by the hour.  Food is scant and ammunition scarce. Outside the walls things are not much better.  Disease and epidemics are mowing down the enemy troops and morale is low.  The Sultan is in a hurry.  Winter is bringing big economic and logistical problems for him.

And so, on the 28th and 29th of November, on a day like today 491 years ago, two ferocious charges at the Spanish and Italian sectors almost result in the capture of the city.  The Turks go through the breach on the Spanish walls.  They are repulsed with great exertion.  The accidental occurrence of a torrential downpour becomes a miraculous helpmate to the cannons at the gate of Koskinou, as it impedes the onslaught.


3, 000 Turks lose their lives in this one.  As pious Christians, Knights and Rhodians attribute this “victory” to St. Andreas, whose feast day it is. But the struggle continues desperately, as the saints also seem to be gradually losing interest in Rhodes.


Από : http://pavlidiscartoons.com/blog/?p=2384

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More