Πέμπτη, Φεβρουαρίου 06, 2014
Όλο και κάτι έχει διαβάσει
ο καθένας μας από Αριστοτέλη, Γκράμσι, Λένιν, Τσουκαλά, Καστοριάδη
κ.λπ. Όχι βέβαια σε τόσο βάθος όσο ο κ. Στουρνάρας, αλλά κάποια μυρωδιά
έχουμε πάρει. Όλοι αυτοί οι διανοητές, όμως, λένε πολύ μπερδεμένα
πράγματα, τα οποία αδυνατεί να συλλάβει ο κοινός νους.
Εγώ π.χ. έχω καταλάβει ότι
πολιτική είναι να αναμειγνύεσαι με τα κοινά και να πασχίζεις για το
καλό όλων φροντίζοντας για το συμφέρον της ολότητας και όχι για το δικό
σου συμφέρον ή το συμφέρον του γνωστού και του κολλητού. Επί το
λακωνικότερον θα μπορούσα να πω ότι πολιτική είναι, κατά την ταπεινή μου
γνώμη, η ανιδιοτελής διαρκής επιδίωξη της μέγιστης ευτυχίας όλων αυτών
που σε όρισαν να διαχειρίζεσαι την κοινή μοίρα.
Επειδή, όμως, άλλο πράγμα
είναι το τί πιστεύει ο καθένας και τί ισχύει στην πράξη, ανέκαθεν
ταλαιπωρούμαι με το περιεχόμενο του όρου πολιτική, όπως τυχαίνει να τη
βιώνω στη δική μου ζωή. Βλέπω π.χ. έναν πολιτευτή να συναγελάζεται με
αυτούς που προ ολίγου αποκαλούσε γομάρια και τον οικτίρω. Κάποιοι, όμως,
θα τον ψηφίσουν. Γιατί; Βλέπω έναν άλλο βουλευτή να διαρρηγνύει τα
ιμάτιά του για τον τάδε Αρχηγό και μετά να τον εγκαταλείπει
καθυβρίζοντάς τον, επειδή δήθεν εξηπατήθη. Κάποιοι, όμως, θα τον
ψηφίσουν. Γιατί; Άλλος θυμάται μετά από καιρό ότι κάτι δεν του πήγαινε
καλά για το δείνα θέμα και σηκώνει μπαϊράκι. Κάποιοι, όμως, θα τον
ψηφίσουν. Γιατί; Κάποιος έλεγε ότι ο Αρχηγός ενός κόμματος είναι ο
μεγαλύτερος καραγκιόζης που έχει βγει στο πολιτικό σκηνικό από συστάσεως
ελληνικού κράτους, αλλά μετά προσχωρεί στο κόμμα του καραγκιόζη, ο
οποίος υποδέχεται τον υβριστή του με ένα τεράστιο χαμόγελο και τον
ορίζει και υπουργό, αφού τον μεν καραγκιόζη έχουμε ψηφίσει για
πρωθυπουργό, τον δε προσχωρήσαντα έχουμε επανεκλέξει. Γιατί;
Εν μέσω αυτών των
προβληματισμών έπεσα μετά από πάρα πολλά χρόνια στον περιφραστικό ορισμό
της πολιτικής που νομίζω ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Να με
συμπαθάτε που θα πω ότι τον διάβασα στο Crash, αλλά αφού εκεί τον διάβασα, τί να κάνω; Δεν παίρνω ποσοστά, πάντως, από τον Τράγκα. Σας διαβεβαιώ.
Διαβάζω, λοιπόν, στο τεύχος 29 και δη στη σελίδα 31:
«… ο Καραμανλής δεν
εγκατέλειψε τον Σαμαρά – τον έβλεπε πολύ τακτικά – την περίοδο της
εξορίας του. Αψήφησε το βέτο της οικογενείας Μητσοτάκη και τον γύρισε
στη ΝΔ., ενώ τον τοποθέτησε στο υπουργείο Πολιτισμού. Το μόνο χατίρι που
έγινε τότε στον Μητσοτάκη ήταν να μην τον τοποθετήσει σε οποιοδήποτε
παραγωγικό υπουργείο (Οικονομίας, Βιομηχανίας, Γεωργίας) για να μην
φτιάξει κομματικό στρατό.»
«Για να μην φτιάξει κομματικό στρατό». Αυτή είναι η πεμπτουσία της πολιτικής.
Ο αμέσως επόμενος από πλευράς όμοιας ποιότητος περιφραστικός ορισμός
της ελληνικής πολιτικής είναι αυτός, τον οποίο διηγήθηκε κάποτε ο
γνωστός Πάγκαλος σε
ένα από τα παραληρήματά του. Είχε πει, λοιπόν, ο τεράστιος αυτός
πολιτικός, ο ίδιος που είχε πει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σαν μια βουλωμένη
λεκάνη τουαλέτας, ότι μόλις το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση το 1981, ρώτησε τον
Αντρέα:
«Και τώρα τί λέμε Πρόεδρε στον λαό για το σύνθημα ΄ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο
συνδικάτο, έξω οι βάσεις του θανάτου κ.λπ.΄;». Και τότε ο Πρόεδρος,
αυτός τον οποίον αριστεροί και δεξιοί αποκαλούν πλέον «αείμνηστο»,
απήντησε: «Καλά ρε Θόδωρε πίστεψες ότι θα βγαίναμε ποτέ από το ΝΑΤΟ και
την ΕΟΚ;». Διηγούμενος αυτή τη στιχομυθία με τον Αντρέα, κατέληξε ο
Πάγκαλος: «Αυτή ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα πολιτική σκέψη».
Πολιτική σκέψη με ενδιαφέρον, λοιπόν, είναι η εξαπάτηση του λαού και
οι τρικλοποδιές στον αντίπαλο, ακόμη και εσωκομματικό, για να
εξασφαλίσουμε την εξουσία και μέσω αυτής να πιάσουμε την καλή. Όλα τα
άλλα είναι απλά οδοντόπαστες. Τελεία και παύλα.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
[Εκατοστή τριακοστή πρώτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/
[Εκατοστή τριακοστή πρώτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/
Ετικέτες: 
