“Λυπήσου το έθνος…”, Καχίλ Γκιμπράν – “Pity the Nation…”, Kahil Gibran (του Βαγγέλη Παυλίδη)

Ένας φίλος μου θύμισε κάποια λόγια του Καχίλ Κιμπράν.  Τα θεώρησα πολύ επίκαιρα και πολύ σχετικά.  Τα παραθέτω.

………………………………

Λυπήσου το έθνος που ρούχο φορά που δεν το ‘χει υφάνει, τρώει ψωμί που δεν το’χει θερίσει και πίνει κρασί που δεν τρέχει απ’ το δικό του πατητήρι.

Λυπήσου το έθνος που ως ήρωα χαιρετά τον τραμπούκο και που γενναιόδωρο θεωρεί τον χρυσοντυμένο κατακτητή.

Λυπήσου το έθνος που στ’ όνειρό του απεχθάνεται κάποιο πάθος, κι όμως σ’ αυτό υποτάσσεται σαν ξυπνήσει.

Λυπήσου το έθνος που δεν διαμαρτύρεται εκτός κι αν πορεύεται σε κηδεία, που καυχιέται μόνο 

ανάμεσα στα ερείπιά του και δεν επαναστατεί παρά μόνο σαν ο λαιμός του ανάμεσα βρεθεί στο σπαθί και το κούτσουρο.

Λυπήσου το έθνος που ο πολιτικός του είναι αλεπού, ο φιλόσοφός του ταχυδακτυλουργός και που η τέχνη του είναι η τέχνη του μπαλώματος και του μιμιτισμού.

Λυπήσου το έθνος που με φανφάρες υποδέχεται τον νέο του κυβερνήτη κι ύστερα τον αποχαιρετά με γιουχαϊσματα, για να υποδεχτεί κάποιον άλλον πάλι με φανφάρες.

Λυπήσου το έθνος που οι σοφοί του αποβλακώθηκαν απο τα χρόνια και που οι ηγέτες του είναι ακόμα στην κούνια.

Λυπήσου το έθνος το μοιρασμένο σε κομμάτια κι όπου το κάθε κομμάτι θεωρεί τον εαυτό του έθνος

Kahlil Gibran, The Garden of The Prophet,  πρόχειρη μετάφραση δικιά μου

A friend reminded me of some words by Kahil Gibran.  I find them fitting to our times and place.

………………………………………..

Pity the nation that wears a cloth it does not weave, eats a bread it does not harvest,
 

And drinks a wine that flows not from its own wine press.

Pity the nation that acclaims the bully as hero, and that deems the glittering conqueror bountiful.

Pity the nation that despises a passion in its dream, yet submits in its awakening.

Pity the nation that raises not its voice save when it walks in a funeral, boasts not except among its ruins, and will rebel not save when its neck is laid between the sword and the block.

Pity the nation whose statesman is a fox, whose philosopher is a juggler, and whose art is the art of patching and mimicking.

Pity the nation that welcomes its new ruler with trumpetings and farewells him with hootings, only to welcome another with trumpetings again.

Pity the nation whose sages are dumb with years and whose strong men are yet in the cradle.

Pity the nation divided into fragments, each fragment deeming itself a nation.

Kahlil Gibran, The Garden of The Prophet

Από : http://pavlidiscartoons.com/blog/?p=2392