Δευτέρα, Ιουλίου 31, 2023
Παραμένουν όλοι θυμωμένοι για την απουσία θεσμικής θωράκισης και προστασίας, για την έλλειψη συντονισμού και πόρων από τους επίσημους φορείς -
Η μέχρι τώρα καταγραφή της καταστροφής σε δασικές εκτάσεις, περιοχές Natura, καταφύγια, χωράφια κ.ο.κ. της Ρόδου είναι απελπιστική: πάνω από 200.000. στρέμματα και το 70% του δασικού πλούτου έχουν καεί. Εδαφος, υπέδαφος, αέρας, νερό, με δεκάδες ερωτηματικά και αποσιωπητικά για την επόμενη μέρα. Χώρια οι ζημιές σε περιουσίες. Αγνωστος ο αριθμός καμένων ή τραυματισμένων ζώων, με τα ενδημικά ελάφια που επιβίωσαν να κατεβαίνουν σε χωριά ψάχνοντας για νερό και τροφή. Και πώς να μετρήσεις τις πληγές - ψυχικές, σωματικές, οικονομικές.
Εξουθενωμένες οι εθελοντικές ομάδες αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών καθώς και οι παρέες που φτιάχτηκαν αυθόρμητα, παράτησαν δουλειές, πύκνωσαν και θέριεψαν κόντρα στη φωτιά για συνεχόμενα 24ωρα. Ολα εκείνα τα καπνισμένα «αγριοκάτσικα» που ξέρουν τη γεωμορφή του τόπου –από τους στενούς χωματόδρομους ώς τις πιο επικίνδυνες χαράδρες– και που συχνά οδηγούσαν ή συμβούλευαν τις πυροσβεστικές δυνάμεις οι οποίες έφτασαν με χρονοκαθυστέρηση στο νησί. Στην αλυσίδα αλληλεγγύης μπήκαν εκατοντάδες ακόμα, που άμεσα συνεννοήθηκαν για να βοηθήσουν στη διάσωση, περίθαλψη και σίτιση των ζώων, εκείνοι που, μετά την εκκένωση ξενοδοχείων, βοήθησαν στην προσωρινή φιλοξενία τουριστών σε σχολεία, γήπεδα, εκείνοι που άνοιξαν σπίτια και αυλές, εκείνοι που προσέτρεξαν για νερά, ηλεκτρολύτες, φάρμακα, μάσκες, εργαλεία κ.λπ., όσοι αυτο-επιτάχθηκαν διαθέτοντας μηχανήματα, οχήματα και εργατοώρες.
Πάνω στις επικοινωνιακές φούσκες της κυβέρνησης και των «επιτελικών» της για δήθεν ετοιμότητα, από τα κεντρικά ώς εδώ στα νότια, πάνω στην αλαζονεία δηλώσεων για την κρατική επιτυχία στη μεγαλύτερη εκκένωση στην Ελλάδα, πάνω στις κυνικές μεγαλοστομίες για το «λιγότερο από το 10% της τουριστικής ικανότητας να έχει επηρεαστεί από τις φωτιές», ο ροδιακός λαός (φυσικά περιλαμβάνονται όσοι/ες ζουν στη Ρόδο με επιλογή), έδωσε ψυχή και σωματικό σθένος. Εκκλήσεις για περισσότερες ρίψεις νερού και επίγειες δυνάμεις, πρόχειρες αντιπυρικές, περιπολίες, λιγοστός ύπνος πάνω στο χώμα. Παραμένουν όλοι θυμωμένοι για την απουσία θεσμικής θωράκισης και προστασίας, για την έλλειψη συντονισμού και πόρων από τους επίσημους φορείς.
Από την άλλη, το damage control παντοιοτρόπως έχει ήδη ξεκινήσει. Θα είμαι ειλικρινής. Ανησυχούσα και ανησυχώ για το (τουριστικό) μέλλον του πανέμορφου υπεραιωνόβιου νησιού μου. Χρησιμοποιώ παρελθοντικό χρόνο για να συμπεριλάβω ώς και τα πολύ πρόσφατα στιγμιότυπα που έχετε δει να κυκλοφορούν: αυθαίρετα μπιτσόμπαρα εντός και εκτός πόλης, ακόμα και μέσα σε αρχαιολογικές ζώνες, ακόμα και με «αμφίβιους» σερβιτόρους. «Φουσκωτούς» να κατακλύζουν την αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου εν ώρα δημοπράτησης παραλιών-«φιλέτων». Το διεθνές αεροδρόμιο να μπάζει βρόχινα νερά από την οροφή στα τέλη Μάη, ενώ δεν διαθέτει ούτε γιατρό. Χωρίς βελτίωση υποδομών, οδικού δικτύου, υπηρεσιών, χωρίς ένα ίχνος αξιακής νησιωτικής αναβάθμισης. Και μέσα σε όλα τα «υπερ-τουριστικά», της νεοφιλελεύθερης υποταγής και της παράνομης «ξαπλώστρας», όσοι πολίτες αντιδρούν στην άναρχη και παράνομη υπερτροφία και παραοικονομία λογίζονται ως «γραφικοί» ή πολιτικά εγκάθετοι, ενώ οι νησιώτες μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες μετατρέπονται σε ιθαγενείς εποχικούς με έναν δίσκο στο χέρι, αφού δεν αντέχουν την ακρίβεια και τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Την ίδια ώρα, οι αμφιλεγόμενες και θολές υποσχέσεις για «βιώσιμο τουρισμό» δεν πείθουν και το μπαλάκι ευθυνών μεταξύ αιρετών Α΄ και Β΄ βαθμού και κυβέρνησης συνεχίζεται οριζοντίως και καθέτως.
Ανησυχώ λοιπόν γιατί η «παχιά αγελάδα», ή αλλιώς η γνωστή τουριστική «ναυαρχίδα», βογκά. Ανησυχώ μην τυχόν και ξεχαστούν γρήγορα όλα για να «ωραιοποιηθεί» η τουριστική εικόνα του νησιού με γρήγορες «επιδιορθώσεις» προβολής και περαιτέρω άσκοπες σπατάλες κονδυλίων.
Ναι, η Ρόδος μας δεν «έσβησε». Εσβησαν οι μεγάλες φωτιές και παραμένει φιλόξενη. Πληγωμένη και γκρίζα στα σπλάχνα της, μα πάντα φιλόξενη.
To συλλογικό τραύμα, όμως, είναι εδώ. Τι «ζωντανό» θα παραδοθεί στις επόμενες γενιές; Πώς διαχειριζόμαστε ένα μέλλον ασυνεχές, ένα μέλλον αποκομμένο από τις μνήμες και τα βιώματά μας σε τόπους κάποτε καταπράσινους, ένα μέλλον που «έχει πολλή ξηρασία», όπως σημειώνει ο ποιητής, αλληγορικά και κυριολεκτικά; Πώς θα παράξουμε λιγότερους ήρωες και περισσότερη οργανωμένη κοινωνία; Και πιο βραχυπρόθεσμα, τι μας περιμένει τον χειμώνα αν δεν υλοποιηθούν άμεσα και άρτια τεχνικά έργα, αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά, κι αν δεν προετοιμαστούμε με έργα πρόληψης σε τέτοιες φυσικές καταστροφές; Οφείλουμε να πάρουμε όλες και όλοι θέση ανοιχτή, χωρίς περιστροφές και αποστροφές. Παραφράζοντας τη Γώγου, τώρα να δούμε εμείς τι θα κάνουμε.
Πόλυ Χατζημάρκου - *Δημοσιογράφος
Πηγή: www.efsyn.gr
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/399260_rodos-tora-na-doyme-emeis-ti-tha-kanoyme
Ετικέτες: 
