Εξωτερική πολιτική περιορισμένης ευθύνης σε μια χώρα μειωμένων προσδοκιών

Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος από το in.gr -

Όχι η Ελλάδα δεν είναι ισχυρότερη σήμερα. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την εξωτερική πολιτική που ακολουθείται 

Παρακολούθησα τη συζήτηση στη Βουλή και την επίμονη προσπάθεια του πρωθυπουργού να πείσει ότι επί των ημερών του η χώρα έγινε ισχυρότερη. 

Θέλω να είμαι σαφής· εάν διαφωνώ με αυτή την εκτίμηση προφανώς δεν είναι επειδή τα τελευταία έξι χρόνια δεν είχαμε πόλεμο με την Τουρκία. Ούτε συμφωνώ με αρκετούς – συνήθως απόστρατους… – «στρατηγούς του καναπέ». 

Όμως, θα ήταν λάθος να πούμε ότι η χώρα σήμερα είναι μια ισχυρή δύναμη. Ή μια δύναμη που τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη. 

Αυτό έχει να κάνει καταρχάς με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και την εικόνα που εκπέμπει. Πώς φαντάζει στα μάτια των υπολοίπων η οικονομία της πρώτα από όλα. Γιατί το θέμα δεν είναι το περιστασιακό άρθρο για το «πόσο καλά τα έχει πάει η Ελλάδα στα δημοσιονομικά», που κάποιες φορές είναι και αποτέλεσμα καλών δημοσίων σχέσεων.

Το θέμα είναι εάν η ελληνική οικονομία θεωρείται όντως ένα παράδειγμα προς μίμηση. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Ναι, η χώρα έχει σχετικά υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης από άλλες ευρωπαϊκές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ιδιαίτερα υψηλοί. Επιπλέον, η χώρα εξακολουθεί να στηρίζεται κατεξοχήν σε κλάδους όπως ο τουρισμός ή το real estate που μπορεί να τους λέμε «βαριά βιομηχανία», αλλά απέχουν από το να είναι. Να το πω διαφορετικά, άλλο κύρος δίνει σε μια χώρα το να έχει όντως βαριά βιομηχανία ή να παράγει εξελιγμένα εξαρτήματα νέων τεχνολογιών και άλλο το να έχει μεγάλα εισοδήματα από τον τουρισμό. Μπορεί, για να δώσω ένα παράδειγμα, όντως στη χώρα μας να γίνουν μεγάλα data centers, όμως για π.χ. στη μάχη για την κατασκευή τμημάτων και εξοπλισμού ηλεκτρικών αυτοκινήτων η χώρα μας δεν έχει μπει με αξιώσεις.

Έπειτα, είναι το τι συμβαίνει με το επιστημονικό δυναμικό της. Το να είναι μια χώρα κόμβος γνώσης και τεχνολογίας είναι δείγμα πραγματικής ισχύος. Αυτό θα σήμαινε, για παράδειγμα, τα δημόσια πανεπιστήμια, που είναι οι μεγαλύτεροι ερευνητικοί οργανισμοί της χώρας, να ήταν το «πετράδι του στέμματος» της χώρας, η αιχμή του δόρατος για να προσελκύσουμε επενδύσεις στην έρευνα, αλλά και για να εξάγουμε υψηλού επιπέδου πανεπιστημιακή εκπαίδευση (κάτι που με δικές τους πρωτοβουλίες ιδρύματα όπως το ΕΚΠΑ κάνουν, ιδρύοντας παράρτημα στην Κύπρο). Αντ’ αυτού έχουμε μια χώρα που τη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση διαρκώς τη συκοφαντεί, της βάζει θεσμικές τρικλοποδιές την απαξιώνει προς όφελος ιδιωτικών σουπερμάρκετ πτυχίων που δεν κατορθώνουν να περάσουν ακόμη και έναν πολύ χαμηλό πήχη. Με αποτέλεσμα να έχουμε ακόμη brain drain. 

Αναλογιστείτε εδώ εάν δίνει κύρος στη χώρα να βλέπουν στο εξωτερικό οι κάθε λογής διαμορφωτές πολιτικής τους Έλληνες επιστήμονες να διαπρέπουν αλλά και να εξηγούν γιατί δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω στη χώρα τους, γιατί δεν θα βρουν ανάλογες συνθήκες εργασίας και αμοιβές και τελικά ανάλογες προοπτικές με αυτές που συναντούν στο εξωτερικό.

Από την άλλη, στη διεθνή σκηνή δεν ισχύει το «τα εν οίκω μην εν δήμω». Μα αυτό εννοώ ότι όλα τα σοβαρά προβλήματα μιας ανοιχτής πολιτικής κρίσης που μας απασχολούν το τελευταίο διάστημα δεν μένουν εντός συνόρων. Τα βλέπουν και απ’ έξω και σταθμίζουν ανάλογα. Όταν μια χώρα κατρακυλά ως προς την πραγματική κατάσταση με το κράτος δικαίου, όταν βλέπουν τις υποκλοπές να παραμένουν ατιμώρητες, γύρω από τα Τέμπη πρακτικές συγκάλυψης, όταν βλέπουν τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών να αποδοκιμάζει την κυβέρνηση, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι όλα αυτά αυξάνουν το κύρος της χώρας;

Για να μη μιλήσουμε για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και το πώς έδωσε ένα ακόμη επιχείρημα σε όσους πιστεύουν ότι στη χώρα μας υπάρχει ενδημική διαφθορά και μάλιστα σε υψηλά επίπεδα. Και μια διεφθαρμένη χώρα δεν είναι μια χώρα με κύρος. 

Και έπειτα ερχόμαστε στην ίδια την εξωτερική πολιτική. Όντως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ακολουθήσει μια σταθερή πολιτική: απόλυτη συμπόρευση με την εκάστοτε «δυτική γραμμή», συμπόρευση με το Ισραήλ, διπλωματία των αμυντικών εξοπλισμών και βεβαίως αποφυγή εντάσεων με την Τουρκία – η τελευταία, ωστόσο, με σιωπηρή αλλαγή των «κανόνων εμπλοκής», αφού πλέον αντιμετωπίζουμε ως αμφισβήτηση κυριαρχίας την είσοδο περίπου στα χωρικά ύδατα.

Όντως, η χώρα μας δεν μπορεί παρά να αναζητά συμμάχους. Ας μην ξεχνάμε ότι εξακολουθεί να δέχεται αμφισβήτηση της κυριαρχίας από την Τουρκία, μια χώρα ρητά αναθεωρητική. Να το πω διαφορετικά, ούτε η Ισπανία, ούτε η Γερμανία, ούτε η Τσεχία έχουν να αντιμετωπίσουν κάποια γειτονική χώρα που να υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να της ανήκει τμήμα του εθνικού χώρου. Επομένως όντως η Ελλάδα χρειάζεται συμμαχίες.

Όμως, συμμαχία δεν σημαίνει ότι απλώς ακολουθείς επιλογές. Ότι νομιμοποιείς οποιαδήποτε τοποθέτηση. Ότι δεν έχεις κανένα βαθμό ανεξαρτησίας ως προς την εξωτερική πολιτική.

Και η χώρα μας πληρώνει διάφορες τέτοιες συμπορεύσεις. Απώλεσε κάθε δυνατότητα επικοινωνίας με τη Ρωσία, παρότι είναι μια χώρα που μπορούσε να ασκήσει πίεση στην Τουρκία (η οποία κατάφερε να συνομιλεί και με τη Ρωσία και με την Ουκρανία). Συμπαρατάχτηκε με «συρμούς» μέσα στη Δύση, όπως η «αντιτραμπική» ρητορική, που σήμερα κοστίζει στην ικανότητα πρόσβασης στη τωρινή αμερικανική κυβέρνηση. Επέμεινε στη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ χωρίς, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεται ότι αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να μπορεί να πει και ένα ηχηρό «ως εδώ» όταν έπρεπε, την ώρα που αποξενώθηκε από τμήμα του αραβικού κόσμου. 

Πρωτίστως, η χώρα μας δεν παίρνει πρωτοβουλίες. Συμμετέχει σε διασκέψεις, αλλά πρωτοβουλίες δεν παίρνει. Ούτε πιέζει την Ευρωπαϊκή Ένωση στη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Στην καλύτερη περίπτωση συμφωνεί ή στηρίζει πρωτοβουλίες που έχουν πάρει άλλες χώρες. Και το λέω αυτό χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη δουλειά που μπορεί να έχει γίνει πρωτίστως από το υπουργείο Εξωτερικών.

Για να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι ακόμη και εκεί που η Ελλάδα όντως κρατούσε μια πιο ισορροπημένη πολιτική, σε διπλωματικό επίπεδο, έρχονταν μετά οι ίδιοι οι υπουργοί της κυβέρνησης – συνήθως χωρίς αρμοδιότητα επί της εξωτερικής πολιτικής αλλά που διεκδικούν να μιλούν περί παντός επιστητού – και ανατίναζαν κάθε έννοια ισορροπίας, όπως π.χ. όταν νομιμοποιούσαν και υποστήριζαν ακόμη και τις πιο επιθετικές πολιτικές του Ισραήλ.

Όλα αυτά στερούν κύρος από τη χώρα.

Το κυριότερο: η χώρα μας αυτή τη στιγμή, όπως και εάν την κοιτάξει κανείς, είτε περπατήσει τους δρόμους της, είτε διαβάσει δημοσκοπήσεις, δεν αποπνέει δυναμισμό. Ανησυχία, ανασφάλεια και αγωνία αποπνέει. Δεν είναι μια χώρα ανθρώπων που πιστεύουν ότι θα δουλέψουν και θα αγωνιστούν για να είναι καλύτερο το αύριο. Είναι μια χώρα ανθρώπων που αισθάνονται ότι αναγκάζονται να δουλεύουν όλο και πιο σκληρά απλώς και μόνο για να επιβιώσουν. Μια τέτοια χώρα δεν έχει αυτοπεποίθηση και άρα δεν μπορεί να παίξει και πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αυτό σημαίνει ότι η χώρα δεν χρειάζεται απλώς μια πιο πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, με σεβασμό στις υπάρχουσες συμμαχίες, διεύρυνσή τους και προφανώς αποφυγή «προσκολλήσεων». Χρειάζεται μια «αλλαγή παραδείγματος» σε όλα τα επίπεδα, από την οικονομία και μια στροφή σε κλάδους προστιθέμενης αξίας που προσελκύουν επενδύσεις μακροπρόθεσμες, στην παιδεία και στην ανάδειξη των δημόσιων πανεπιστημίων σε βασικούς ερευνητικούς πυλώνες αλλά και εργαλεία μιας επιστημονικής – εκπαιδευτικής «διπλωματίας», στην ισχυροποίηση της αμυντικής ικανότητας με κριτήριο την αποτελεσματικότητα (και όχι την αυταπάτη ότι θα αγοράσουμε διπλωματική υποστήριξη), πάνω από όλα στην παροχή σε όλη την κοινωνία ενός οράματος που να δώσει ξανά ελπίδα στους ανθρώπους που ζουν εδώ. Αυτή θα είναι η βάση για να ξαναγίνει η Ελλάδα μια χώρα με κύρος. 

Post Scriptum: O πρωθυπουργός αναφέρθηκε πολύ απαξιωτικά στην εικόνα που είχε η χώρα πριν από αυτόν. Για την ακρίβεια υποστήριξε ότι ήταν το «ρεντίκολο της Ευρώπης». Όμως, παρόλα τα πραγματικά προβλήματα εκείνης της κυβέρνησης, τις αντιφάσεις ή ακόμη και τους λανθασμένους χειρισμούς, ήταν μια κυβέρνηση που σε επίπεδο ευρωπαϊκής κοινωνίας των πολιτών εξασφάλισε ένα κύμα αλληλεγγύης, την ώρα μάλιστα που η ΝΔ ταυτιζόταν με τις πιο κυνικές φωνές στην Ευρώπη, μια κυβέρνηση που κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια, κάτι που της το αναγνώρισαν ακόμη και οι επικριτές της, και επίσης δέχτηκε τα συγχαρητήρια της διεθνούς κοινότητας γιατί έκλεισε το «Μακεδονικό», μια ανοιχτή πληγή στα Βαλκάνια. Όπως και να το δει κανείς δεν ήταν η χειρότερη εικόνα που θα μπορούσε να έχει η χώρα, σε μια περίοδο πολύ μεγάλων δυσκολιών, με μια οικονομία σχεδόν κατεστραμμένη και πολύ πιο αυστηρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς από αυτούς που ισχύουν σήμερα. 

Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος - in.gr 

https://www.in.gr/2025/10/17/editorial/eksoteriki-politiki-periorismenis-eythynis-se-mia-xora-meiomenon-prosdokion/

Διαβάστε Περισσότερα »

Ποιοι μήνες «χρυσώνουν» τώρα τους ιδιοκτήτες Airbnb - Η εικόνα σε Ρόδο και Ελλάδα

Ποια δεδομένα διαμορφώθηκαν το τελευταίο διάστημα στην ελληνική αγορά βραχυχρόνιας μίσθωσης. Οι χρονικές περίοδοι που αποκτούν μεγαλύτερο «ειδικό βάρος» και ποιες μένουν πίσω. 

Το μερίδιό της στους λεγόμενους «shoulder months», δηλαδή στους μήνες που προηγούνται ή έπονται της περιόδου υψηλής ζήτησης, ενισχύει σταδιακά η αγορά των βραχυχρόνιων μισθώσεων στην Ελλάδα, τη στιγμή που… αποδυναμώνεται στο peak της τουριστικής σεζόν. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της εξειδικευμένης εταιρείας AirDNA, η Αθήνα και η Ρόδος έχουν καταφέρει να κερδίσουν πόντους στην επιμήκυνση της σεζόν, με την αμιγώς καλοκαιρινή περίοδο, δηλαδή τους μήνες από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο, να χάνει λίγη από τη δυναμική της. 

Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, στην Αθήνα το μερίδιο της αγοράς βραχυχρόνιων μισθώσεων ενισχύθηκε το διάστημα από τον Μάρτιο έως τον Μάιο και από το δίμηνο Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου από το 39% το 2019 στο 41% το 2024, τη στιγμή που το αντίστοιχο μερίδιο του καλοκαιριού μειώθηκε από 32% σε 30%. Η ζήτηση κατά τους χειμερινούς μήνες παρέμεινε σταθερή περίπου στο 29%, ενισχύοντας τη δύναμη της πόλης ως προορισμού όλο τον χρόνο. 

Παρόμοιο είναι και το μοτίβο που παρουσιάζει η Ρόδος, ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της χώρας. Ως εκ τούτου, η ζήτηση κατά τους shoulder months αυξήθηκε από 39% το 2019 σε 41% το 2024, ενώ το μερίδιο του καλοκαιριού μειώθηκε από 51% σε 50%. Αν και ο χειμώνας εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει μόνο το 9-11% της αγοράς, η τάση υποδηλώνει ότι οι επισκέπτες παρατείνουν τα ταξίδια πέρα από τους μήνες αιχμής. 

Όπως επισημαίνει στην ανάλυσή της η AirDNA, «τα τελευταία χρόνια, η συμπεριφορά των επισκεπτών έχει αρχίσει να αλλάζει, με περισσότερους ταξιδιώτες να επιλέγουν να επισκέπτονται την Ελλάδα εκτός της περιόδου αιχμής. Στην προκειμένη περίπτωση, η περίοδος αυτή αφορά τους μήνες Μάρτιο έως Μάιο και Σεπτέμβριο έως Οκτώβριο». 

Στους παράγοντες που συμβάλλουν στην περαιτέρω ενίσχυση της συγκεκριμένης τάσης περιλαμβάνονται οι αυξανόμενες θερμοκρασίες και οι συχνοί καύσωνες του καλοκαιριού, που στρέφουν τους ταξιδιώτες στον προγραμματισμό των διακοπών τους τους μήνες με ηπιότερο κλίμα, καθώς επίσης και οι χαμηλότερες τιμές κατά τους shoulder months. Παράλληλα, οι συζητήσεις για τον υπερτουρισμό ωθούν πολλούς ταξιδιώτες να επιλέγουν να κάνουν διακοπές εκτός της περιόδου αιχμής της ζήτησης. 

«Το ηπιότερο κλίμα, οι χαμηλότερες τιμές και η μειωμένη κίνηση συμβάλλουν στη μεγαλύτερη ισορροπία της ζήτησης καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, μια εξέλιξη που ωφελεί τόσο τους αστικούς όσο και τους παραθεριστικούς προορισμούς», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Συγκεκριμένα για τον Σεπτέμβριο τα στοιχεία της AirDNA παραπέμπουν σε αύξηση 2% της πληρότητας στα καταλύματα που ενοικιάζονται βραχυπρόθεσμα μέσω πλατφόρμας τύπου Airbnb σε ετήσια βάση. Σε επίπεδο μέσης ημερήσιας τιμής (ADR) διαπιστώνεται μείωση 4% σε ετήσια βάση, στα 169 ευρώ και πτώση 2% στα έσοδα ανά διαθέσιμο δωμάτιο (RevPAR), στα 100 ευρώ. 

Η πληρότητα αυξήθηκε μεν σε σύγκριση με πέρυσι, φτάνοντας το 59%, ωστόσο μειώθηκε απότομα από το 76% του Αυγούστου, στοιχεία που αναδεικνύουν «τη μεγάλη εξάρτηση της ελληνικής αγοράς από την περίοδο αιχμής του καλοκαιριού», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. 

Σε ό,τι αφορά τα διαθέσιμα καταλύματα, ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 3% περίπου, με τη ζήτηση να ενισχύεται επίσης σε μεγαλύτερο βαθμό, στο συν 7% περίπου. Οι επιδόσεις αυτές κατατάσσουν την Ελλάδα μεταξύ των λίγων υπό εξέταση ευρωπαϊκών κρατών που τον Σεπτέμβριο κατέγραψαν αύξηση σε επίπεδο πληρότητας, ζήτησης και προσφοράς. 

Εύα Δ. Οικονομάκη - oikeva@yahoo.gr

Με πληροφορίες από euro2day.gr

https://www.euro2day.gr/news/economy/article/2321175/poioi-mhnes-hrysonoyn-tora-toys-idiokthtes-airbnb.html

Διαβάστε Περισσότερα »

Απαγορεύουν σε γιατρούς να μιλούν σε δημοσιογράφους!

Σε αντίθεση με το σόου που έκαναν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Άδωνης Γεωργιάδης για τα φιλικά τους ΜΜΕ, ένα άλλο δείγμα του κυβερνητικού αυταρχισμού -

Την ίδια ώρα που τα ΜΑΤ έριχναν ξύλο και χημικά σε εργαζόμενους του Νοσοκομείου Αττικόν που διαμαρτύρονταν για την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, σε αντίθεση με το σόου που έκαναν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Άδωνης Γεωργιάδης για τα φιλικά τους ΜΜΕ, ένα άλλο δείγμα του κυβερνητικού αυταρχισμού χτύπησε το ΕΣΥ. 

Με ένα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», που μυρίζει χούντα, ο διοικητής της 2ης ΥΠΕ, Χρήστος Ροΐλος, φιμώνει του γιατρούς. Απαγορεύει να ενημερώνουν δημοσιογράφους αν δεν του ζητήσουν πρώτα άδεια! 

«Δεν θα δίνεται καμία συνέντευξη τύπου και δεν θα παρέχονται υπηρεσιακές πληροφορίες σε δημοσιογράφους από τους Επιστημονικά Υπεύθυνους των Μονάδων ή του προσωπικού που υπηρετεί σε αυτές, εφόσον δεν έχει ενημερωθεί εκ των προτέρων ο Διοικητής της 2ης ΥΠΕ, ο οποίος και θα παράσχει τη σχετική έγκριση», γράφει σε εντολή που έστειλε σήμερα (15/10) στις υγειονομικές μονάδες που εποπτεύει. 

Τα ράντζα, η υποστελέχωση των νοσοκομείων, οι απάνθρωπες συνεχείς εφημερίες των υγειονομικών, οι παραιτήσεις των γιατρών, όλα τα στραβά θέλουν να τα κρύψουν κάτω από το χαλί, ακόμη και με λογοκρισία. Αντίθετα, με τη βοήθεια των πετσωμένων ΜΜΕ προβάλλουν καθεστωτικές φιέστες. 

Την απαράδεκτη απόφαση του διοικητή της 2ης ΥΠΕ, δημοσιοποίησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο νευροχειρούργος, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών, Παναγιώτης Παπανικολάου. 

P.G. Papanikolaou

@PGPapanikolaou

Ταυτόχρονα με την επίθεση ενάντια στους υγειονομικούς του Αττικού από τους ένστολους μπράβους του καθεστώτος, σήμερα ο διοικητής της 2ης ΥΠΕ έστειλε παντού αυτό. Ο Μητσοτάκης -Παπαδόπουλος θέλει να κάνει όλο το ΕΣΥ στρατόπεδο συγκέντρωσης με συνταγματάρχη τον Γεωργιάδη - Παττακό  

Πηγή: documentonews.gr

https://www.documentonews.gr/article/apagorevoun-se-giatrous-na-miloun-se-dimosiografous/

Διαβάστε Περισσότερα »

ΥΠΠΟ: Ψάχνει… νοικάρηδες για τους μεσαιωνικούς μύλους της Ρόδου

Σύγχρονες μπίζνες σε μεσαιωνικό περιτύλιγμα. - 

Μπορεί η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη να περιοδεύει ανά τη χώρα κομπάζοντας για τα εκατομμύρια που «μοιράζει» η κυβέρνηση από ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης κ.λπ. για αναστηλώσεις, αναπλάσεις, νέες υποδομές, αλλά για τους μεσαιωνικούς ανεμόμυλους της πόλης της Ρόδου φαίνεται ότι δεν περισσεύει φράγκο. Έτσι, ο Οργανισμός Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ), που διαχειρίζεται την ακίνητη περιουσία του ΥΠΠΟ, προχωρά σε πλειοδοτικό διαγωνισμό για την «αξιοποίηση» –μέσω 15ετούς μίσθωσης– εννέα μεσαιωνικών ανεμόμυλων στην πόλη της Ρόδου. 

Όσοι θέλουν λοιπόν προλαβαίνουν μέχρι τις 22 Οκτωβρίου να «χτυπήσουν» τον μύλο της αρεσκείας τους, αρκεί βέβαια να έχουν επί τριετία ετήσιο τζίρο 124.500424.000 ευρώ (ανάλογα με τον μύλο) και μερικά δεκαχίλιαρα ακόμη στην άκρη για τις εργασίες αποκατάστασης. Μετά θα έχουν προς εκμετάλλευση ένα ωραιότατο τουριστικό κατάλυμα για παχυλά πορτοφόλια και θα κάνουν σύγχρονες μπίζνες σε μεσαιωνικό περιτύλιγμα. 

Να ένας έξυπνος τρόπος για την ιδιωτικοποίηση του «πολιτιστικού αποθέματος», όπως αρέσκεται να αποκαλεί η Λ. Μενδώνη τον μνημειακό πλούτο της χώρας: αφήνεις τα μνημεία να ρημάζουν εγκαταλειμμένα επί δεκαετίες και μετά έρχεσαι με μια πρόταση που τα… διασώζει σε ιδιωτικά χέρια. 

Οι εννέα μύλοι –ήταν έντεκα αρχικά, αλλά δύο πήρε ήδη μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα στον πρώτο διαγωνισμό πριν από μερικούς μήνες– δεν είναι μόνοι τους: συγκαταλέγονται σε ένα σύνολο 44 συνολικά μεσαιωνικών μνημείων της Ρόδου ιδιοκτησίας ΥΠΠΟ που πλειστηριάζονται για να «διασωθούν». 

Ανάμεσά τους επτά επαγγελματικά ακίνητα, σύμπλεγμα ακινήτων στην οδό Λάχητος και άλλα 19 εντός της μεσαιωνικής πόλης. Και έπεται συνέχεια, καθώς τα 44 είναι τα πρώτα από τα 200 που κρίθηκαν «εύκολα προς αξιοποίηση», από τα συνολικά 350 ακίνητα της ίδια κατηγορίας. Στ.Γκ. 

Πηγή: documentonews.gr

https://www.documentonews.gr/article/yppo-psachnei-noikarides-gia-tous-mesaionikous-mylous-tis-rodou/

Διαβάστε Περισσότερα »

Τέλος εισόδου για τουρίστες ζητούν 34 ελληνικά νησιά – Στόχος η αντιμετώπιση του υπερτουρισμού

Το φαινόμενο του υπερτουρισμού επανέρχεται στο προσκήνιο, καθώς 34 νησιά του Νοτίου Αιγαίουζητούν να θεσμοθετηθεί εισιτήριο εισόδου για τους επισκέπτες που παραμένουν για λίγες μόνο ώρες, προκειμένου να περιοριστούν οι επιπτώσεις από τον μεγάλο αριθμό τουριστών. 

Η πρόταση, που υποβλήθηκε επισήμως από την Περιφερειακή Ένωση Δήμων (ΠΕΔ) Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Καθημερινής της Κυριακής, στοχεύει στην ενίσχυση των τοπικών υποδομών, στην προστασία του περιβάλλοντος και στη βιώσιμη ανάπτυξη των νησιών. 

Τι προβλέπει η πρόταση 

Η ΠΕΔ εισηγείται την επιβολή ενός συμβολικού αλλά αναλογικού τέλους εισόδου για τους ημερήσιους τουρίστες, κυρίως εκείνους που φτάνουν με σκάφη αναψυχής ή κρουαζιερόπλοια, και δεν διανυκτερεύουν στα νησιά. Όπως υποστηρίζουν οι δήμοι, οι επισκέπτες αυτοί επιβαρύνουν σημαντικά τις τοπικές υποδομές (καθαριότητα, ύδρευση, απορρίμματα, ενέργεια), χωρίς να συνεισφέρουν ανάλογα στην οικονομία. 

Υπενθυμίζεται ότι από τις 21 Ιουλίου 2025 έχει τεθεί σε ισχύ το αυξημένο τέλος επιβατών κρουαζιέρας, βάσει του άρθρου 42 του ν. 4256/2014. Το μέτρο αφορά επιβάτες επαγγελματικών πλοίων αναψυχής που πραγματοποιούν περιηγήσεις σε ελληνικά λιμάνια και αποδίδεται υπέρ του Δημοσίου. 

Η χρέωση διαφοροποιείται ανάλογα με την εποχή, με στόχο:

* την αποσυμφόρηση των νησιών τους μήνες αιχμής (Ιούλιο – Αύγουστο),

*και την ενίσχυση της επισκεψιμότητας εκτός υψηλής περιόδου.

Το παράδειγμα της Βενετίας 

Ανάλογο μέτρο εφαρμόζει ήδη η Βενετία, όπου οι επισκέπτες που δεν διανυκτερεύουν καταβάλλουν εισιτήριο εισόδου, προκειμένου να περιοριστούν τα προβλήματα υπερτουρισμού, κυκλοφοριακής συμφόρησης και φθοράς των υποδομών.

Η πρόταση των νησιών του Νοτίου Αιγαίου αναμένεται να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση και να συζητηθεί σε θεσμικό επίπεδο, καθώς η εφαρμογή της απαιτεί νομοθετική ρύθμιση και τεχνικό σχεδιασμό για τη διαδικασία είσπραξης.

Οι δήμοι επιμένουν ότι οποιοδήποτε τέλος επιβληθεί πρέπει να επιστρέφει απευθείας στις τοπικές κοινωνίες, ώστε να αξιοποιείται για τη βελτίωση των υποδομών και των παρεχόμενων υπηρεσιών τόσο προς τους κατοίκους όσο και προς τους επισκέπτες. 

Πηγή: koutipandoras.gr

https://www.koutipandoras.gr/article/telos-eisodou-gia-touristes-zitoun-34-ellinika-nisia-stochos-i-antimetopisi-tou-ypertourismou/

Διαβάστε Περισσότερα »

Εργασία: Η ευελιξία τρομάζει τους εργαζόμενους

Το εργατικό δυναμικό στην Ελλάδα κινείται σε ένα διαρκές εκκρεμές μεταξύ σταθερής και ευέλικτης εργασίας. 

Η ελληνική αγορά εργασίας μοιάζει να ισορροπεί ανάμεσα σε δύο κόσμους. Ο τουρισμός και η εστίαση δημιουργούν χιλιάδες θέσεις, αλλά συνήθως με ευέλικτους όρους και διάρκεια έως το τέλος της τουριστικής σεζόν. Από την άλλη, οι μόνιμες θέσεις σε τομείς υψηλής εξειδίκευσης παραμένουν περιορισμένες και ως εκ τούτου δυσεύρετες. Αποτέλεσμα είναι το εργατικό δυναμικό να κινείται σε ένα διαρκές εκκρεμές μεταξύ σταθερής και ευέλικτης εργασίας. 

Η διεθνής εμπειρία φωτίζει τις αντιθέσεις. Σκανδιναβικές χώρες, με ισχυρά δίκτυα πρόνοιας, ενσωματώνουν την ευελιξία μέσα σε μοντέλα που εξασφαλίζουν επανακατάρτιση και αξιοπρεπείς απολαβές. Στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της περιφέρειας, η ίδια «ευελιξία» σημαίνει απλά χαμηλός μισθός και αβέβαιες προοπτικές. 

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, στην ετήσια έκθεσή της, προειδοποιεί ότι η επέκταση των μη-τυπικών μορφών απασχόλησης «εγκυμονεί κινδύνους για την κοινωνική συνοχή και την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών». 

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) προειδοποιεί ότι η επέκταση των μη-τυπικών μορφών απασχόλησης «εγκυμονεί κινδύνους για την κοινωνική συνοχή και την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών». Η εργασιακή ευελιξία δεν είναι ουδέτερη — είτε γίνεται εργαλείο ενδυνάμωσης, είτε εργαλείο εκμετάλλευσης. 

Αυτό αποδεικνύεται και στην πράξη. Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό μπορεί να δουλεύουν κατά τη διάρκεια της σεζόν με ωράρια που ξεπερνούν το προβλεπόμενο πλαίσιο. Τον χειμώνα ωστόσο οι ίδιοι εργαζόμενοι βρίσκονται χωρίς δουλειά και πολλές φορές χωρίς κανένα εισόδημα, έστω και επίδομα ανεργίας.

Αντίστοιχα, εργαζόμενος σε αλυσίδα λιανικής μπορεί να δουλεύει σε καθεστώς μερικής απασχόληση με 400 ευρώ τον μήνα, χωρίς καμία προοπτική πλήρους σύμβασης. Το γεγονός αυτό καθιστά την εργασιακή «ευελιξία», ως τροχοπέδη για την εξέλιξη των εργαζόμενων και οχι ως εργαλείο στα χέρια των εργοδοτών.

13ωρο

Η πολιτική διαμάχη με αφορμή το εργασιακό νομοσχέδιο και τις 13 ώρες εργασίας, ανέδειξε αυτήν ακριβώς την αγωνία. Στο κέντρο της Αθήνας, οι διαδηλώσεις εναντίον του νέου πλαισίου είχαν συνθήματα που συνοψίζουν τον φόβο μιας γενιάς: «Δουλεύουμε για να ζούμε! Δεν ζούμε για να δουλεύουμε». Ο φόβος αυτός δεν είναι μόνο στο πλαίσιο μιας ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Αν μόλις το 25% των προσωρινών συμβάσεων οδηγεί σε μόνιμη απασχόληση, τότε είναι προφανές οτι οι πιθανότητες είναι απλώς εναντίον των εργαζομένων.

Δεδομένο είναι ότι η εργασιακή ευελιξία θα συνεχίσει να υπάρχει, κερδίζοντας μάλιστα όλο περισσότερο μερίδιο στην αγορά. Το ερώτημα είναι αν θα αξιοποιηθεί ως ένα εργαλείο και για τους εργαζόμενους ή μόνο ως πλαίσιο εργασιακού εγκλωβισμού. Μέχρι στιγμής, τα στοιχεία δείχνουν ότι στην ελληνική αγορά εργασίας η δεύτερη εκδοχή επικρατεί.

Οι αριθμοί δείχνουν μια αγορά που κινείται με δύο ταχύτητες. Στην Ελλάδα, η προσωρινή απασχόληση των εργαζομένων είναι χαμηλότερα από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ίδιο και η μερική απασχόληση. Όμως, η ουσία δεν βρίσκεται στο ποσοστό αλλά στο τι συμβαίνει μετά, καθώς τα στοιχεία δείχνουν ότι μόνο το ένα τέταρτο αυτών των συμβάσεων μετατρέπεται σε μόνιμη. Επομένως η προσωρινή εργασία δεν λειτουργεί ως σκαλοπάτι, αλλά ως μόνιμο καθεστώς.

Η διάσταση των ωρών εργασίας

Στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι στην Ελλάδα το 20,9 % των εργαζομένων ηλικίας 20–64 ετών εργάζεται πάνω από 45 ώρες την εβδομάδα, ποσοστό διπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι 10,8%. 

Αυτό σημαίνει ότι ένας στους πέντε Ελληνες έχει εβδομάδα εργασίας που πιάνει άνετα την υπερεργασία και μάλιστα όταν οι αμοιβές παραμένουν χαμηλές.

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα εμφανίζει υψηλό μέσο εβδομαδιαίο χρόνο 39,8 ώρες για την κύρια εργασία, μία από τις υψηλότερες στην Ευρώπη. Η αντίφαση είναι εμφανής καθώς εργαζόμαστε περισσότερο αλλά δεν αποδίδουμε περισσότερο, με την παραγωγικότητα να παραμένει καθηλωμένη.

Η τάση δεν είναι μόνο ελληνική. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι περισσότεροι από τους μισούς Ευρωπαίους εργοδότες παραδέχθηκαν ότι καταφεύγουν σε ελαστικές μορφές εργασίας για να αντιμετωπίσουν ελλείψεις προσωπικού και δυσκολίες στην εξεύρεση προσωπικού. Αντίστοιχες ανησυχίες υπάρχουν και στο Λονδίνο, το Βερολίνο ή την Ρώμη, καθώς και εκεί οι εργαζόμενοι φοβούνται ότι η «νέα κανονικότητα» σημαίνει περισσότερη προσαρμοστικότητα, αλλά λιγότερη εργασιακή ασφάλεια.

Αυτό που διαφέρει είναι το δίχτυ προστασίας. Στη Σουηδία ή στη Δανία, η μερική απασχόληση συχνά συνοδεύεται από προγράμματα κατάρτισης και επιδόματα που διευκολύνουν την επιστροφή σε πλήρη θέση. Στην Ελλάδα, αντίθετα, η ευελιξία συχνά ισοδυναμεί με αβεβαιότητα και χαμηλές απολαβές, χωρίς δεύτερη ευκαιρία. 

Ρεπορταζ: Αλέξανδρος Κλώσσας

Πηγή: ot.gr

https://www.ot.gr/2025/10/13/forologia/ergasiaka-asfalistika/ergasia-i-eyeliksia-tromazei-tous-ergazomenous/ 

 

Διαβάστε Περισσότερα »

Καρυστιανού: Το μεγάλο έγκλημα συντελείται πίσω από το μνημείο του «Άγνωστου Στρατιώτη»

 

Με αφορμή τη σημερινή προαναγγελία του πρωθυπουργού σχετικά με το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών των Θυμάτων των Τεμπών, σχολιάζει με λόγο τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στην απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, πατέρα του 22χρονος Ντενίς. 

«Ο Πρωθυπουργός, θυμωμένος και φανερά αγχωμένος από την πρόσφατη δικαίωση με πρώτη αποδοχή του αιτήματος για εκταφές, επιδόθηκε σε μια ευθεία, απάνθρωπη επίθεση εναντίον του ήρωα απεργού πείνας και πατέρα θύματος των Τεμπών, δηλαδή εναντίον του συνόλου της κοινωνίας που τον στήριξε. Ο πανικός και η ανάγκη για “damage control” έριξαν τις μάσκες της ψευδοευαισθησίας», σημειώνει χαρακτηριστικά. 

Ολόκληρη η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού: 

«Με τη σημερινή πρωινή δήλωση του Πρωθυπουργού για το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και το προκαταβολικό πνίξιμο κάθε μελλοντικού αγωνιστή – Πάνου Ρούτσι, ακόμη και η πιο μικρή ελπίδα για δημοκρατία στη χώρα μας έσβησε. 

Ο Πρωθυπουργός, θυμωμένος και φανερά αγχωμένος από την πρόσφατη δικαίωση με πρώτη αποδοχή του αιτήματος για εκταφές, επιδόθηκε σε μια ευθεία, απάνθρωπη επίθεση εναντίον του ήρωα απεργού πείνας και πατέρα θύματος των Τεμπών, δηλαδή εναντίον του συνόλου της κοινωνίας που τον στήριξε. Ο πανικός και η ανάγκη για “damage control” έριξαν τις μάσκες της ψευδοευαισθησίας. 

“Μπορεί ένα ιστορικό μνημείο όπως του Αγνώστου Στρατιώτη να γίνεται πεδίο εκδηλώσεων άσχετων με την αποστολή του;” αναρωτήθηκε ο Πρωθυπουργός, με προφανή σκοπό να αποκλείσει κάθε μελλοντικό αγώνα αποκάλυψης της όποιας αλήθειας του χαλάει τα σχέδια του. 

Άραγε, γνωρίζει ο Πρωθυπουργός τι ακριβώς συμβολίζει το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη; 

Σίγουρα όχι τους καλοβολεμένους επίορκους ανώτατους αξιωματούχους. Συμβολίζει την αυτοθυσία των πολιτών, τη γενναιότητα τους, την υπέρτατη αγάπη προς την πατρίδα και το δίκαιο. 

Δηλαδή συμβολίζει όλες εκείνες τις αξίες που ο κ. Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του έχουν καταπατήσει. 

Μίλησε για «τσαντίρι» και «εκδηλώσεις», υποβιβάζοντας την ιερή πράξη διαμαρτυρίας ενός χαροκαμένου πατέρα, που παλεύει ενάντια στην οργανωμένη συγκάλυψη, αγνοώντας πως μπροστά σε αυτό το Μνημείο – σύμβολο αυτοθυσίας και ανιδιοτέλειας – βρισκόταν ένας πολίτης που διεκδικούσε το αυτονόητο: να μάθει την αλήθεια για τον θάνατο του παιδιού του από ένα έγκλημα που η ίδια η κυβέρνηση προκάλεσε και προσπάθησε να συγκαλύψει. 

Πίσω από το μνημείο όμως βρίσκεται το κτίριο της Βουλής, ένα μέγαρο όπου τα τελευταία χρόνια ξεπλένονται τεράστια σκάνδαλα, καταπατώνται κανονισμοί και νόμοι, διοργανώνονται εξεταστικές της ντροπής και προανακριτικές «μαϊμού», προκειμένου οι υπόλογοι βουλευτές/υπουργοί να μην ερευνηθούν, να μην τιμωρηθούν και να βγουν αλώβητοι ακόμα και από κακουργήματα.

Το μεγάλο έγκλημα κατά του λαού συντελείται ΠΙΣΩ από το μνημείο!

Μπροστά από το μνημείο, η κοινωνία είδε μια γενναία πράξη αυτοθυσίας (την απεργία πείνας), μια κραυγή ενάντια στην αδικία και την παρανομία, και μια πράξη έμπρακτης απόλυτης αγάπης του γονέα προς το παιδί του.

Πώς μπορεί αυτή η υπέρτατη αγάπη να αφήσει ασυγκίνητο έναν Πρωθυπουργό;

Πώς μπορεί κάποιος να παρομοιάσει αυτή την ύστατη πράξη, που στοχεύει στο Δίκαιο και την Αλήθεια, με «τσαντίρια» και «άστοχες εκδηλώσεις», αν δεν έχει χάσει κάθε ίχνος ενσυναίσθησης και σεβασμού στη δημοκρατία;

Η προσπάθεια φίμωσης της διαμαρτυρίας είναι βαθιά αντιδημοκρατική και απάνθρωπη και είναι προφανές ότι γίνεται με δόλιο στόχο: να πνίγει από πριν κάθε φωνή που θα διαμαρτυρηθεί για την αλήθεια και θα συγκεντρώσει την αγάπη και τη στήριξη όλου του κόσμου.

Αυτό φοβούνται, αυτό και πνίγουν.

Δεν θα τους αφήσουμε.

Καμία φωνή αλήθειας και δικαιοσύνης δεν θα πνιγεί στο βωμό της κυβερνητικής αναλγησίας». 

Πηγή: documentonews.gr

https://www.documentonews.gr/article/karystianou-to-megalo-egklima-synteleitai-piso-apo-to-mnimeio-tou-agnostou-stratioti/

Διαβάστε Περισσότερα »