Το ελληνικό καλοκαίρι κινείται με μαύρο ή γκρίζο χρήμα και οι προνομιούχοι θυμώνουν όταν τους ζητήσεις εξηγήσεις. «Δεν φταίμε εμείς που είστε τεμπέλης, κύριε».
Ο φίλος που αναζητούσε δωμάτιο σε νησί για το τετραήμερο του -αυτό μας μάρανε- Αγίου Πνεύματος βρισκόταν στα όρια της απελπισίας. Δεν έβρισκε κρεβάτι στους κοντινούς και δημοφιλείς προορισμούς ούτε για δείγμα και, όταν από κάποιο θαύμα εντόπιζε κάποιο, άκουγε τις τιμές και αισθανόταν ότι τον κοροϊδεύουν ψιλό γαζί. «Να κοιμηθώ για τρία βράδια θέλω, όχι να αγοράσω το ξενοδοχείο σας», ήταν η στερεότυπη απάντησή του. Τελικά έκλεισε για Κωνσταντινούπολη και ησύχασε.
Το ίδιο μικροσκοπικό δωμάτιο στο αγαπημένο Αγκίστρι που Δευτέρα βράδυ κόστιζε -φιλική τιμή λόγω πολυετίας- 70 ευρώ νοικιάστηκε την Παρασκευή για 97, τιμή γνωριμίας και αυτή μη σας πω. Βέβαια σχεδόν όλοι οι ένοικοι ήταν ξένοι, αλλά και πάλι. Τα βαπόρια και τα δελφίνια έφευγαν από τον Πειραιά γεμάτα και επέστρεφαν εξίσου γεμάτα, με τις συνήθεις απώλειες, των απερίσκεπτων που έβγαιναν στο βουνό για πεζοπορία και κατέληγαν (αν ήταν τυχεροί) στο Κέντρο Υγείας με ηλίαση.
Στα διόδια, οι ουρές των αυτοκινήτων γέμιζαν το μάτι με λαμαρίνα και τη μύτη με καυσαέριο. Η πόλη άδειασε και όλη η χώρα ξεχύθηκε στις αμμουδιές και στα ρουμάνια. Και έμεινα πίσω εγώ ο αφελής, να αναρωτιέμαι. Πού ακριβώς βρίσκει ο νεοέλληνας τα χρήματα για να πάει διακοπές; Πώς τις αντέχει η τσέπη του; Ζει σε άλλη χώρα από αυτή του ατελείωτου αγκομαχητού και της απερίγραπτης ακρίβειας;
Δεν σας έρχεται μωρέ εσάς φουσκωμένος λογαριασμός της ΔΕΗ; Στο σούπερ μάρκετ δεν πηγαίνετε; Φροντιστήρια δεν πληρώνετε; Ενοίκιο και κοινόχρηστα δεν έχετε κάθε μήνα; Βενζίνη δεν βάζετε στο αυτοκίνητο; Είστε όλοι γκόλντεν μπόις και γκόλντεν γκερλς;
Πώς ακριβώς σχεδιάζει δεκαήμερες διακοπές κάποιος που παίρνει μισθό ένα σκάρτο χιλιάρικο και το βλέπει να εξανεμίζεται πριν τις 20 του μήνα, κάθε μήνα ανελλιπώς, επί δώδεκα μήνες το χρόνο; Δοκίμασα να κλείσω ένα ψωριάρικο τετραήμερο στην Πάρο Μάιο μήνα και γονάτισα από το κόστος πριν ακόμη ξεκινήσω – που δεν ξεκίνησα καν. Οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων στην Ελλάδα συνιστούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Προτίμησα τελικά ένα εκπτωτικό αεροπορικό για το Λανγκάουι μέσω Σινγκαπούρης. Πιο φτηνό μου βγήκε και πιο πολύ θα το χαρώ.
Στην επόμενη παράγραφο σκόπευα να αναρωτηθώ φωναχτά τι ακριβώς βρίσκετε στο Ελλαδιστάν και το προτιμάτε για τις διακοπές σας, όσοι πηγαίνετε, αλλά ας το αφήσουμε για άλλη μέρα αυτό, γιατί θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Εάν σας αρέσει η αισχροκέρδεια, η μίρλα, η ξαπλώστρα, η ρακέτα, το σκυλοτράπ του μπιτσόμπαρου, οι ματσωμένοι σκαφάτοι πυρπολητές, ο παλιόκαιρος και το πατείς με πατώ σε, εμένα δεν μου πέφτει λόγος, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Υπάρχει βεβαίως και ο τρόπος εκείνων που εξερευνούν τα ερημονήσια με αντίσκηνο, δίχως να μασάνε από κακουχίες, από φόβους και από κατσαρίδες. Αλλά αυτού του είδους η αναψυχή, γιασάν σε όσους μπορούν να την υποστηρίζουν από άποψη, δεν είναι για όλους και δεν είναι για όλες. Ούτε φυσικά μπορεί να αναδειχθεί σε εθνική πολιτική ώστε να εξοικονομήσουμε χρήματα.
Όταν διατύπωσα τη σχετική απορία στο Twitter («Συγγνώμη κιόλας, αλλά πού τα βρίσκετε τα λεφτά για διακοπές; Σε άλλη χώρα ζείτε εσείς;») ,έλαβα μεταξύ άλλων τις εξής απαντήσεις μαζί με καμιά 700αριά likes για γαρνιτούρα. Σταχυολογώ για τη δική σας απόλαυση:
«Ποια λεφτά; Παντόφλα, σακίδιο, ψωμί, τυρί, καμιά ντοματούλα, ωτοστόπ όπως παλιά».
«Δύο γενιές δούλεψαν καταναλώνοντας ελάχιστα. Ο κόπος τους, το λίπος μας».
«Ανοίξαμε Όνλι Φανς»
«Ασ’ το Νίκο… Κυκλοφορεί πολύ μαύρο χρήμα».
«Εμείς δουλεύουμε, κύριε. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι».
«Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται τα οικονομικά του βάσει των θέλω του, κάποιοι π.χ. δεν τρώνε απ’ έξω κ τα μαζεύουν για διακοπές γιατί αυτό τους ευχαριστεί. Κάποιοι δουλεύουν και τα έχουν, κάποιοι έχουν χωριά. Ας κάνει ο καθένας ότι θέλει φτάνει να μην το κάνει εις βάρος άλλων».
«Εμείς πάμε κάθε χρόνο στους παππούδες που μένουν κοντά στη θάλασσα να δουν εγγόνια να κάνουν κ κάνα μπάνιο, οπότε στέγη κ μεσημεριανό τουλάχιστον ειναι πληρωμένα».
«Προσπάθησα να αποταμιεύω κάθε μήνα 30-50 ευρώ κόβοντας αλλά μικροέξοδα κι έτσι θα καταφέρω να πάω μια βδομαδούλα Πήλιο».
«Δεν υπάρχει μία φίλε. Παλιά διακοπές. Last year».
«Με τόσο ακριβή φέτα και τα είδη πρώτης ανάγκης στα ύψη η φτώχεια έχει χτυπήσει κόκκινο».
«Φθηνό δωμάτιο, 40-50 ευρώ, κάπου κοντά χωρίς πλοία, για 2-3 μέρες με καλό πρωινό και πιτόγυρα το βράδυ. Να πούμε ότι κάναμε διακοπές».
«Αυτοί που κλαίγονται έχουν χρήματα για διακοπές, διασκέδαση. Νόμος».
«Από τα επιδόματα Νίκο γι’αυτό ψηφίζουν συνέχεια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Όταν θα πέσει πείνα που σε λίγο έρχεται. Μαύρο δάκρυ θα βγάλουν».
«Και στις διακοπές με γκρίνια είναι. Πηγή: Είμαι ρεσεψιονίστ».
«Δουλεύουμε. Αν δεν φτάνουν, κάνουμε κι άλλη δουλειά».
«Ζούμε στη χώρα των απευθείας αναθέσεων του ταμείου ανάκαμψης και των ΕΣΠΑ».
«Με 30 εκ τουρίστες και 3 εκ Έλληνες που μπορούν να πάνε διακοπές, δίνεται αυτή η εντύπωση, ότι λεφτά υπάρχουν».
«Οι Έλληνες δεν έχουν οικονομικό θέμα».
«Αυτές τις μαλακίες μόνο στα σόσιαλ τις διαβάζουμε».
«Όχι απλά μερικοί δεν ντρέπονται να πάνε για δουλειά. Πχ ντελίβερι στη Βολτ στην Πάτρα βγαζεις άνετα πάνω από 3 χιλιάρικα, αν δεν είσαι τεμπέλης»
«Μου έχουν ζητήσει δανικά για τάχα απλήρωτο ενοίκιο & μετά από 2 μέρες ανέβαζαν στόρι από νησί. Ο Έλληνας πάντα θα πιστεύει ότι είναι καλύτερος & πιο έξυπνος από τους άλλους & πάντα θα έχει λάθος προτεραιότητες. Πάνε με δανεικά & χρέη & μετά οταν επιστρέφουν αρχίζουν τη γκρίνια».
«Κάποιοι χρωστούν σε όποιον μιλάει ελληνικά. Δεν παίζει αλλιώς».
«Κινείται αρκετό κασέρι, κακά τα ψέματα».
«Κάνουμε το σκατό παξιμάδι όλο τον χειμώνα και πάμε κάπου χωρίς πλοίο, 50 ευρώ δωμάτιο, ομπρέλα ψυγείο καρεκλάκια και 2/3 ημερήσιας διατροφής από σούπερ μάρκετ».
«Σήκω και δούλεψε, κύριε τεμπέλη».
«Δουλεύουμε. Πολύ».
«Ζούμε στην Ελλάδα. Είμαστε σε διακοπές 365 μέρες το χρόνο».
«Το ίδιο αναρωτιέμαι και εγώ Εμείς τη βγάλαμε με θερινό σινεμαδάκι και hot dog».
«Δούλεψε να φας και κλέψε για να ζήσεις. Πολύ ΦΠΑ κυκλοφορεί το τριήμερο».
«Aν ψάξεις σε οποιαδήποτε σημείο της Ελλάδας δεν θα βρεις δωμάτιο κάτω από 100 € αν είναι νησί όχι κάτω από 150 ευρώ».
«Διακοπές Κέρκυρα . Φιλοξενούμενοι, η παρέα , σε σπίτι . Αμάξι και βενζίνες δωρεάν από γνωστό. Αμοργό θα πάω Ιούλιο. Διαμονή, αμάξι δώρο από την αδερφή μου . Αν δεν υπήρχαν αυτές οι επιλογές θα πήγαινα στα δύο χωριά και ένα κάμπινγκ. Φαν φακτ. Άμα πληρώναμε διαμονή στη Κέρκυρα, θα μας έβγαινε πιο ακριβά απ’ ότι η Πορτογαλία που πήγαμε το Γενάρη».
«Είναι το μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί κι η κυβέρνηση δεν θέλει να το βρει και να αποδώσει ευθύνες».
«Αν δεν πάμε διακοπές δεν θα βγει ο χειμώνας. Για αυτό βρίσκουμε όοοσο μπορούμε οικονομικά μέρη! Εμείς πάντως όλο το χρόνο μαζεύουμε ένα budget για τις καλοκαιρινές διακοπές. Ο καθένας κάνει τα κουμάντα του».
«Εμείς έχουμε χωριό παρακαλώ (και θάλασσα έχουμε). Μας το άφησαν τα γερόντια μας δηλαδή, που συν τα άλλα καλά που είχαν δεν ψήφισαν και ποτέ δεξιά. Ποτέ».
«Κάτι δεν κανείς καλά εσύ ή δουλεύεις για 300 ευρώ».
«Δεν φταίμε εμείς που είστε πτωχός».
«Εδώ στο οικοπεδάκι που έχουμε το σκεφτόμαστε πόσες μέρες μας παίρνει. Σε νησί με τον άντρα μου έχουμε να πάμε από το 2007. Σε φωτό πλέον».
«Μόλις θυμήθηκα μια παλιά φίλη, που επί μία ώρα κλαιγόταν ότι δεν έχει χρήματα, όταν είχαμε βγει, κ εγώ προσπαθούσα ν’αλλαξω τη συζήτηση κ κάποια στιγμή της λέω θα πας κάπου διακοπές; Και μου λέει “Ναι, στη Μύκονο” . Δεν περιγράφω άλλο».
«Ο τζίρος του τζόγου στην Ελλάδα ήταν 36 δις για το 2023, ο επίσημος. Δεν ξέρω αν απάντησα».
Ήταν κι ένας εθνικόφρων που μου σύστησε να ρωτήσω «την κόρη μου που έχει Only Fans» και «τον γιο μου που πουλάει κόκα» και «τους φίλους μου τους λαθροπιθήκους», αλλά δε βαριέσαι, στα νησιά και στα ρουμάνια έχει καλά πηγάδια. Αυτό του απάντησα και για κάποιο λόγο με μπλόκαρε…
Δηλαδή, τι, αγαπητέ αναγνώστη; Αυτοί που πάνε στη Σαντορίνη είναι εισοδηματίες που πλούτισαν με αποκλειστικό έσοδο τα κέρδη από το στοίχημα; Να αρχίσω να παίζω και εγώ Οver/under και Cashout και πώς τους λένε αυτούς τους διαόλους; Μήπως πρόκειται για ξενιτεμένους Έλληνες του brain drain που παίρνουν παχυλούς μισθούς στη Σκανδιναβία και τα καλοκαίρια εκμεταλλεύονται τις (σχεδόν) χαμηλότερες τιμές της μαμάς πατρίδας; Να μετακομίσω στο ολόδροσο Όσλο για να τσεπώνω καλά λεφτά και να τα τρώω στον Καστό και στον Κάλαμο, που (αντίθετα με το Λανγκάουι) χρειάστηκα το Γκουγκλ για να τους εντοπίσω;
Τι άλλο να κάνω, δηλαδή; Να αναστήσω τις γιαγιάδες και τους παππούδες μου για να με φιλοξενούν στο χωριό; Να ζητήσω δανεικά από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τώρα που τον έχουμε εύκαιρο; Να πιάσω και δεύτερη, τρίτη, τέταρτη δουλειά; Να ξεκινήσω κι εγώ Όνλυ Φανς; Δεν θα χρειαστεί να έχω φανς για να το κάνω αυτό;
Με το μαύρο χρήμα δεν είμαι φίλος ούτε έχω μπάρμπα δεξιό που ειδικεύεται στις απ’ ευθείας αναθέσεις. Πρόκειμαι προφανώς για τεμπέλη χαραμοφάη, όπως με κατηγόρησε κάποιος, άλλη εξήγηση δεν υπάρχει. Ή κάνω κάτι λάθος. Ή διάλεξα άκυρο επάγγελμα και ως εκ τούτου έμεινα στα 57 μου ταπεινός μεροκαματιάρης. Ή όλα τα ανωτέρω ταυτόχρονα.
Νίκος Παπαδογιάννης
www.koutipandoras.gr
Σάββατο, Ιουνίου 29, 2024
