Δευτέρα, Δεκεμβρίου 22, 2025
Οσο µεγαλύτερα γίνονται τα πολιτικά αδιέξοδα τόσο στην καθηµερινότητα θα καθιερώνονται κριτήρια παραλογισµού και κοινωνικού αυτοµατισµού. Σε αυτό θα συνδράµουν και οι δράστες-θύτες της κυβέρνησης, αλλά και τα κόµµατα της αντιπολίτευσης τα οποία δεν µπορούν να διατυπώσουν πολιτική πρόταση που να ξεφεύγει από τις γενικότητες και τις κοινοτοπίες. Την πολιτικολογία του αυταπόδεικτου δηλαδή.
Αυτό που συµβαίνει σήµερα µε τους αγρότες είναι από τη µία η αποτύπωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας απέναντι στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα η απόδειξη από την άλλη ότι ακόµη και µια εγκληµατική κυβέρνηση µπορεί να ανανεώνει τον χρόνο της όταν γνωρίζει πως η δυσαρέσκεια δεν µπορεί να βρει πολιτική έκφραση. Κόµµα δηλαδή και πολιτικούς να την εκφράσουν.
Μετά τις διαµαρτυρίες για το έγκληµα στα Τέµπη (τηρουµένων των αναλογιών) οι κινητοποιήσεις των αγροτών συγκεντρώνουν την αποδοχή του κόσµου. Σύµφωνα µε τις δηµοσκοπήσεις, περίπου το 80% των ερωτώµενων θεωρεί δίκαια τα αιτήµατα των αγροτών. Μεγάλο ποσοστό όµως θεωρεί ότι οι διαµαρτυρίες πρέπει να έχουν άλλη µορφή. Κοινώς να µην υπάρχουν µπλόκα που κάνουν δύσκολες τις µετακινήσεις. Αυτό ακριβώς είναι η «νίκη» της κυβέρνησης, η οποία µπορεί να ενεργοποιεί όλους τους αυτοµατισµούς ώστε κάθε δίκαιο αίτηµα να καταλήγει µε ένα «ναι µεν αλλά» ή µε µια σύγχυση σε ό,τι αφορά τα πραγµατικά γεγονότα. Ακόµη και στην υπόθεση των Τεµπών µε τις τεράστιες διαµαρτυρίες η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατάφερνε να δηλητηριάζει την κοινή γνώµη µε ψευδή διλήµµατα και ποταπές κατασκευές περί των γεγονότων. Είναι µια συνηθισµένη προπαγανδιστική τακτική. Στην υπόθεση µε το µεγάλο «γαλάζιο» σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου όλη η Ελλάδα βρίσκεται µπροστά σε προκλητικές συµπεριφορές των «Φραπέδων» και των βουλευτών της Ν∆ στην εξεταστική της Βουλής, γίνεται προσπάθεια αποπροσανατολισµού. Εσχάτως µπήκε ως θέµα από τηλεοπτικό κανάλι αν ο «Φραπές» είναι ο «Φραπές» ή άλλο πρόσωπο. Ο Γιώργος Ξυλούρης είναι ταυτοποιηµένος και για όσα έχει κάνει και για όσα έχει πει στις τηλεφωνικές επικοινωνίες, αλλά η κοινή γνώµη καλείται να αναρωτηθεί διά του ρεπορτάζ του καναλιού σχετικά µε το κατασκευασµένο δίληµµα: «Μήπως ο “Φραπές” δεν είναι ο φραπές; Μήπως είναι Εσπρέσο ή φερόµενος απατεώνας µε στέβια και όχι µε ζάχαρη;»
Η κοινή γνώµη θα κληθεί ακόµη µια φορά να καταναλώσει ανθυπολεπτοµέρειες που θα την αποµακρύνουν από την ουσία και το σκάνδαλο.
Ας επιστρέψουµε όµως στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Υπάρχουν δύο νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στις κινητοποιήσεις των αγροτών. Το ένα είναι ότι οι εκπρόσωποί τους διαφέρουν πολύ από τους αγροτοσυνδικαλιστές παλιάς κοπής. Πρόκειται στην πλειοψηφία τους (όσοι και όσες βγαίνουν στην τηλεόραση) για δοµηµένες προσωπικότητες που γνωρίζουν καλά το θέµα και είναι λιγότερο επηρεαζόµενοι από τις κοµµατικές ατζέντες. Το δεύτερο είναι ότι τα ίδια τα κόµµατα δεν µπορούν να παρέµβουν ή να συνεισφέρουν στις κινητοποιήσεις όχι γιατί δεν το θέλουν, αλλά επειδή έχουν ξεχάσει ποιος είναι ο τρόπος για να αντιπολιτεύονται. Οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης περιορίζονται στον αµήχανο ρόλο να κάνουν βιντεάκια και οµιλίες µε αναφορές «στο δίκιο των αγροτών», σαν να είναι δηµοσιογράφοι. Στη δε πολιτική τους πρόταση τα ίδια τα κόµµατα µιλούν για την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση, την οποία δεν µπορούν να εξειδικεύσουν. Φυσικά ούτε την εφάρµοσαν όποιοι κυβέρνησαν.
Η κοινωνία από την άλλη, είτε γιατί κάνει µεταφορά ενός γενικότερου θυµού είτε επειδή κατανοεί τα αδιέξοδα των αγροτών και των κτηνοτρόφων, είναι µαζί τους µε αστερίσκους. Οι πάντες είναι υπέρ της διαµαρτυρίας, αρκεί να µην απειληθoύν ο ιδιωτικός χώρος και η προσωπική βολή. Κάθε διαµαρτυρία όµως στηρίζεται ακριβώς στην πίεση που ασκείται µέσω του κόστους. Στις διαµαρτυρίες των δασκάλων αυτό είναι η απώλεια µαθηµάτων, στις απεργίες των εφοριακών το κλείσιµο της εφορίας και στις διαµαρτυρίες των ιδιωτικών υπαλλήλων το κλείσιµο των καταστηµάτων. Οι αγρότες δεν έχουν εργοστάσιο να κλείσουν ούτε κατάστηµα. Επιλέγουν µια διαµαρτυρία (και το κόστος φυσικά) που µπορεί να κάνει γνωστές τις διεκδικήσεις τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει ότι µπορεί να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοµατισµό. Τόσο ο ίδιος όσο και οι υπουργοί του επαναλαµβάνουν κάθε µέρα πως ναι µεν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι µπορούν να διαµαρτύρονται, αλλά αυτό έχει ένα όριο. Αφού διαµορφώσει όπως θέλει το όριο αυτό στην κοινή γνώµη, τότε θα στείλει τα ΜΑΤ.
Στις παλιές διαµαρτυρίες των αγροτών και των κτηνοτρόφων το επιχείρηµα ήταν ότι είναι στο έλεος των καιρικών συνθηκών και του συστήµατος µεταπώλησης. Οι εποχές εκείνες µοιάζουν προνοµιακές µπροστά σε αυτό που συµβαίνει σήµερα. Αυτό που σαρώνει τους αγρότες είναι ο τυφώνας της καταστροφικής (κυβερνητικής) πολιτικής. Βρίσκονται στο έλεος των καρτέλ που διαµορφώνουν τις τιµές στα φυτοφάρµακα και τα λιπάσµατα. Οι σπόροι πλέον δεν φυλάσσονται από τον αγρότη, αλλά αγοράζονται πανάκριβα λόγω δικαιωµάτων. Η ακριβή ενέργεια έχει προστεθεί στους παράγοντες που εξοντώνουν γεωργία και κτηνοτροφία. Οι ενδιάµεσοι και οι αεριτζήδες παραµένουν κλασικά µια µάστιγα που µπορεί να δεκαπλασιάσουν την τιµή από το χωράφι ως το ράφι. Είναι συγκλονιστική η δήλωση νεαρής αγρότισσας που είπε ότι πρέπει να πουλήσει 16 κιλά στάρι για να αγοράσει έναν καφέ. Η κυβέρνηση θεωρεί παρέµβαση κάθε ρύθµιση που µπορεί να εξοµαλύνει την κατάσταση σαν αυτές που γίνονται στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία.
Μπορεί να φαίνεται ως θεωρία συνωµοσίας, αλλά η Ελλάδα βρίσκεται απέναντι σε µια επιχείρηση αποπαραγωγικοποίησης, που θα παραδώσει την εγκαταλελειµµένη πλέον αγροτική γη σε εταιρείες, αφού πρώτα έχει εξοντώσει κτηνοτρόφους και αγρότες. Οσοι έχουν ζήσει στην επαρχία θυµούνται τις αποφάσεις που παίρνονταν στην Ευρωπαϊκή Ενωση όσο οι Ελληνες υπουργοί Γεωργίας έκαναν βόλτα στις Βρυξέλλες. Πάρθηκαν αποφάσεις για να καταστραφούν καλλιέργειες στο όνοµα του ευρωπαϊκού καταµερισµού. Καταστράφηκαν καλλιέργειες καπνών και ζαχαρότευτλων, ενώ οι ψαράδες επιδοτούνταν για να καταστρέψουν τα καΐκια τους. Το τυράκι στη φάκα ήταν η επιδότηση συγκεκριµένων καλλιεργειών. Οι επιδοτήσεις όµως δεν αφορούσαν ούτε το προϊόν ούτε την ποιότητά του, αλλά τα στρέµµατα. Στη Λέσβο και την Κρήτη συνέφερε να πάρεις την επιδότηση για τα στρέµµατα ελαιοκαλλιέργειας από το να ασχοληθείς µε την πραγµατική καλλιέργεια. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση που είχε κάνει ο υπουργός Βαγγέλης Αργύρης στη Βουλή στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ότι αν ίσχυαν τα στρέµµατα που δηλώνονταν στην Κρήτη, το νησί θα ήταν τριώροφο.
Το σύστηµα αυτό δηµιούργησε µια παρασιτική αντίληψη στον αγροτικό τοµέα. Οταν έσκαγε κάποιο σκάνδαλο δεν ανακοινώνονταν αγροτική πολιτική και µέτρα, αλλά κατηγορούνταν οι αγρότες γιατί αγόραζαν ακριβά αυτοκίνητα και πήγαιναν στα µπουζούκια.
Μισόν αιώνα µετά µιλάµε για τα ίδια φαινόµενα, αλλά σε διογκωµένη µορφή. Τα προβλήµατα στην αγροτική ύπαιθρο δεν είναι διαχειρίσιµα αλλά µεθοδευµένα οδηγούν στην εξόντωση των αγροτικών πληθυσµών. Η γη εγκαταλείπεται και αργά ή γρήγορα θα πέσει στα χέρια αυτών που δεν θα καθορίζουν µόνο τη γεωργία, αλλά συνολικά την τροφή µας. Ο Ελληνας δεν θα έχει σχέση µε την παραγωγή. Θα καταναλώνει βιοµηχανοποιηµένα, τυποποιηµένα προϊόντα και θα δουλεύει σαν σκλάβος στον τουρισµό ή στις υπηρεσίες που θα παρέχουν πολυεθνικές. Αυτοί που θα επιβιώσουν θα είναι οι «Φραπέδες» του συστήµατος και οι «Χασάπηδες» των «αγορών». Οποιος θεωρεί ότι το πρόβληµα είναι το κλείσιµο των δρόµων προφανώς αγνοεί ότι δεν υπάρχει πλέον δρόµος.
Πηγή: documentonews.gr
Ετικέτες: 
