Πέμπτη, Δεκεμβρίου 12, 2024
Ταυτοποιήθηκε ένας εκ των δραστών που εμπλέκεται στην κλοπή των επτά χάλκινων εικόνων από τον αρχαιολογικό χώρο της Φιλερήμου στη Ρόδο.
Σημειώνεται, ότι η κλοπή των επιτοιχιζομένων χαλκογραφιών (από την περίοδο της Ιταλοκρατίας), που αναπαριστούν τα πάθη του Χριστού, έγινε τον Φεβρουάριο του 2024.
Ο δράστης είναι ημεδαπός (αθίγγανος), ηλικίας 21 ετών.
Η έρευνα των αστυνομικών αρχών της Ρόδου συνεχίζεται.
Η ιστορία της κατασκευής των χαλκογραφιών που εκλάπησαν απ' τα προσκυνητάρια του Φιλερήμου
Γράφει ο Giuseppe Mirabella
Μόλις πριν από λίγες ημέρες ολοκλήρωσα το κεφάλαιο για τον γλύπτη αυτό και το έργο των Σταθμών του Σταυρού, που εκτελέστηκε σε πέτρα για τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη, σήμερα Ευαγγελισμός:
«Το 1921 οργάνωσε την πρώτη του ατομική έκθεση στη Ρώμη και το 1924 του δόθηκε προσωπική αίθουσα στην 14η Μπιενάλε της Βενετίας, με παρουσίαση από τον Lionello Venturi, προσεγγίζοντας την ομάδα "Novecento" της Margherita Sarfatti και συμμετέχοντας στην I Mostra del Novecento italiano στην Permanente του Μιλάνου (1926), έκθεση που εγκαινιάστηκε από τον ίδιο τον Μουσολίνι, παρουσιάζοντας τρεις από τους Σταθμούς του Σταυρού που προορίζονταν για τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη στη Ρόδο.
Ολόκληρη η σειρά των 14 πινάκων παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα εγκαίνια της Galleria Feroni στο Palazzo Spini στη Santa Trinità της Φλωρεντίας τον Οκτώβριο του 1927 και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Ρόδο για να εκτεθούν για λατρεία από τον καθολικό πληθυσμό του νησιού.
Και αν θέλουμε να καταλάβουμε γιατί επιλέχθηκε ο Maraini για αυτά τα θρησκευτικά έργα, πρέπει να θυμηθούμε ότι ο νεαρός Mario Lago, ο οποίος σύχναζε στους καλλιτεχνικούς κύκλους της πρωτεύουσας, γνώρισε σε βάθος τον Angelo Zanelli και το 1911 έγραψε μια καλλιτεχνική μονογραφία γι' αυτόν και όταν ο Lago έφυγε το 1915 για να γίνει αρχισυντάκτης του καλλιτεχνικού χρονογραφήματος της "La Tribuna", τη θέση του πήρε ο Maraini που την κράτησε μέχρι το 1927 και αυτοί, πιστεύω, ήταν οι λόγοι και οι δεσμοί που ένωσαν τις δύο προσωπικότητες.
Όταν, μετά τις ειρηνευτικές συμφωνίες, οι Ιταλοί έπρεπε να εγκαταλείψουν το νησί, ο καθεδρικός ναός προοριζόταν για ορθόδοξη λατρεία, οπότε ολόκληρος ο κύκλος αυτών των γλυπτών μεταφέρθηκε στη μικρή αυλή της εκκλησίας της S. Maria della Vittoria, όπου βρίσκονται ακόμη και σήμερα, αλλά έχοντας σκαλιστεί στην τρυφερή κόκκινη πέτρα του Arezzo (ή πέτρα του Trani, σύμφωνα με άλλες πηγές) δεν προορίζονταν για την ύπαιθρο και τις καιρικές συνθήκες, βρίσκονται πλέον σε προχωρημένη κατάσταση φθοράς και θα χρειάζονταν προσεκτική αποκατάσταση.
Ο καλλιτέχνης κατασκεύασε επίσης μια χάλκινη εκδοχή ολόκληρης της διαδρομής του Σταυρού προς τον Γολγοθά: ένα πλήρες δείγμα βρισκόταν στην εκκλησία San Leone Magno στη Φλωρεντία, αλλά η εκκλησία αυτή κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 1970 και οι χάλκινες πλάκες χάθηκαν για πάντα. Ευτυχώς, διαθέτουμε ένα άλλο αντίγραφο αυτού του έργου και βρίσκεται στη Ρόδο, κοντά στη Μονή του Φιλερήμου, στο δρομάκι που οδηγεί στον μεγάλο σταυρό, όπου υπάρχουν τα 14 προσκυνητάρια, 14 μικρά παρεκκλήσια φτιαγμένα από πέτρα που το καθένα φέρει ένα χάλκινο ανάγλυφο των Σταθμών του Σταυρού από τον Antonio Maraini.
Αλλά ακόμη και αυτά έχουν υποστεί τη φθορά του χρόνου και του πολέμου, με αρκετά από τα 14 προσκυνητάρια να έχουν "προσβληθεί" από πυροβολισμούς και αρκετές επίσης από τις χαλκογραφίες να έχουν σπάσει. Ελλείψει άλλων χρονολογιών, μας βοηθά ένα άρθρο του στρατάρχη Guido Baldanzini, πρώην βοηθού του Maiuri στις ανασκαφές, το οποίο δημοσιεύθηκε στο Messaggero di Rodi της 8ης Απριλίου 1936, το οποίο δυστυχώς δεν έχουμε δει, διότι λείπει από τη βάση δεδομένων του Πανεπιστημίου της Πάντοβα, αλλά του οποίου αντίγραφο παραμένει στην κατοχή του Eredi Maraini στη Φλωρεντία.
Μετά από μια επιτυχημένη ανάκτηση μέσω της ιταλικής αγοράς αρχαιοτήτων, ολόκληρος ο κύκλος των 14 γύψινων μοντέλων των Σταθμών του Σταυρού αποκτήθηκε από τον Φλωρεντινό αντικέρ Giovanni Pratesi την άνοιξη του 2011 για να δωριστεί στην εκκλησία του San Francesco στο Figline Valdarno, τη γενέτειρά του.
Τα 14 μεγάλα ανάγλυφα, με τις αξιοσημείωτες διαστάσεις 120 x 80 cm και σε άριστη κατάσταση διατήρησης, δεν χρειάστηκε ποτέ ν’ αντέξουν τη φθορά του χρόνου και αποτελούν σημαντική μαρτυρία της γλυπτικής τέχνης του Maraini πάνω σε θρησκευτικά θέματα.
Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των πινάκων είναι ότι έχουν ένα πολύ χαμηλό ανάγλυφο που δίνει σχεδόν την αίσθηση ενός ζωγραφικού έργου, το οποίο ενισχύεται από το τεχνικό μέσο του προσεκτικά εξομαλυμένου φόντου που κάνει τις φιγούρες και τα θέματα να ξεχωρίζουν, το οποίο περιλαμβάνεται ευρέως στο σκέλος της «τεχνοτροπίας του Novecento».
Με πληροφορίες από ertnews.gr και ΡΟΔΙΑΚΗ
Ετικέτες: 
