Σε μια τετραετία όπου το ένα φιάσκο διαδέχονταν το άλλο, 5 δήμαρχοι κατάφεραν να ισοπεδώσουν την πίστη που μας είχε απομείνει στην τοπική αυτοδιοίκηση. -
Ιστορίες γελοιότητας, τραμπουκισμών, αποτυχιών επικών διαστάσεων, αυτοδιοικητικής ανικανότητας και άλλες, μας υπενθυμίζουν γιατί η σοβαρότητα στην εκλογή «τοπικών κυβερνήσεων» είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να μένει στα χέρια ανθρώπων που δεν τιμούν την ευθύνη που αναλαμβάνουν.
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα
Μια από τις ναυαρχίδες του ελληνικού τουρισμού, μας χάρισε στιγμές δόξας όλο το καλοκαίρι. Η Ρόδος. Υπό την Δημαρχία του Αντώνη Καμπουράκη το δημαρχείο γέμισε με άσβερκους μπράβους μεταμφιεσμένους σε επενδυτές που ήθελαν να πάρουν την εκμετάλλευση παραλιών. Καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος άνοιξαν και εργάστηκαν ακόμα και σε αρχαιολογικούς χώρους χωρίς την παραμικρή άδεια. Αποδείξεις όμως κόβονταν κανονικά! Η μαφία κάνει κουμάντο στο νησί (σ.σ. για αυτό δεν έχουμε αποδείξεις εναντίον του Δημάρχου, αλλά είναι αλήθεια) και η ανθρωπιά έχει πάει περίπατο. Να πούμε όμως πως από το πρώτο ρεπορτάζ, ξέρουμε τι γίνεται.
Η Ρόδος ξεκίνησε το καλοκαίρι της με έναν σερβιτόρο που άφηνε παραγγελίες με το νερό να του φτάνει μέχρι τον λαιμό, σε αυθαίρετες κατασκευές μέσα στην θάλασσα. Συνεχίστηκε με αποκαλύψεις για παράνομες καταλήψεις παραλιών, όπου ο Δήμος και η Αστυνομία δεν έκαναν το παραμικρό. Κατά την διάρκεια των πυρκαγιών, η εισφορά του Δήμου ήταν ελάχιστη και το φίδι από την τρύπα το έβγαλαν οι εθελοντές. Η κρατική απάντηση ήταν να στείλουν ΜΑΤ στην Ρόδο. Τον κόπο των εθελοντών προσπάθησε να παρουσιάσει ο Δήμαρχος ως «κοινή προσπάθεια», την ώρα που χιλιάδες ξένοι τουρίστες περπατούσαν ώρες μέσα στον καυτό ήλιο για να σωθούν ή στις καρότσες οχημάτων των εθελοντών. Τα χωριά αφέθηκαν στην μοίρα τους και σώθηκαν ή κάηκαν κυρίως με την παρουσία ντόπιων και το βάρος έπεσε στις ναυαρχίδες του τουρισμού, γιατί η θανατοπολιτική και ο νεοφιλελευθερισμός δεν λογαριάζουν ζωές αλλά χρήματα.
Ο Δήμαρχος διαφήμισε πως από την προσωπική του επιχείρηση έφυγαν γεύματα για εθελοντές και πυροσβέστες την ώρα που το νησί ήθελε δήμαρχο να συντονίσει και να σώσει, όχι διαφημίσεις προεκλογικούς περιεχομένου.
Είναι μια εξαιρετική επιλογή για το βραβείο Αυτοδιοίκησης και Ανθρωπιάς αφήνοντας 160 πρόσφυγες για 11 ημέρες στα χώματα δίπλα από το Δημαρχείο, χωρίς φαγητό και νερό, όπου εν τέλει τους βοήθησαν οι εθελοντές. Το νησί της Ρόδου πονάει, το Νησί των Ιπποτών δεν έχει ιππότες, η αυτοδιοίκηση καταρρέει και να δηλώσουμε πως το «20» έκανε φίλους για μια ζωή στην Ρόδο που θα είναι στο πλευρό τους. Αυτοί οι άνθρωποι πολέμησαν για ελεύθερες παραλίες, πολέμησαν να σβήσουν φωτιές, πολέμησαν να σώσουν ελάφια, πολέμησαν να σώσουν τα σπίτια τους, πολέμησαν να σώσουν τους πρόσφυγες και πολεμούν ακόμα. Χρειάζονται βοήθεια. Το μοντέλο της τουριστικής ανάπτυξης της Ρόδου, πάνω από τους νόμους και πάνω από τον άνθρωπο, είτε πρέπει να πεθάνει, είτε θα πεθάνουν οι άνθρωποι.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΑΡΧΟΝΤΑΚΗΣ
Για τους υπόλοιπους 4 δημάρχους διαβάστε από το www.2020mag.gr => ΕΔΩ