Αν κάποιος ζει στον κόσμο που κατασκευάζουν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, είναι πραγματικά τυχερός. Όλα βαίνουν καλώς στην πατρίδα μας, τουλάχιστον στο οικονομικό πεδίο.
Οι τουρίστες πλημμυρίζουν την Αθήνα (και τη Ρόδο) ακόμα και τον Οκτώβριο, η ανάπτυξη τρέχει με χίλια, η κυβέρνηση μεριμνά ώστε να αντιμετωπίσει μαζί μας τον βαρύ χειμώνα που έρχεται - οι όποιες δυσκολίες οφείλονται στον πόλεμο στην Ουκρανία (την εμπλοκή μας στον οποίο η κυβέρνηση προβάλλει σχεδόν ως εθνικό καθήκον) και στην ενεργειακή κρίση.
Αν κάποιος ωστόσο δεν ζει στην τηλεπραγματικότητα και επιβιώνει στον πραγματικό κόσμο, διαπιστώνει πως όλα βαίνουν καλώς... εναντίον μας.
Η αναφορά που παρουσίασε χθες το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας είναι αποκαλυπτική, αφού συνθέτει όλα τα στοιχεία των επίσημων φορέων για το φαινόμενο που καλπάζει καταπίνοντας καθημερινά την ικμάδα της χώρας.
Μια κοινωνία καθημαγμένη από την υπερδεκαετή λιτότητα, που μέσα σε δέκα χρόνια έχασε περίπου το 25% των εισοδημάτων της, καλείται τώρα να τα βγάλει πέρα με μια καινούργια ανθρωπιστική κρίση.
Η φτώχεια προελαύνει και ο κίνδυνος φτώχειας αυξάνεται για όλους, ντόπιους, πρόσφυγες και μετανάστες, άντρες και γυναίκες και, φυσικά, τα μεσαία στρώματα, που κάποτε θεωρούσαν τον εαυτό τους σε απόσταση ασφαλείας από τον κίνδυνο της φτωχοποίησης.
Κάθε κρίση που ξεσπά -από την οικονομική μέχρι την υγειονομική και την ενεργειακή- σαρώνει όλο και πιο πολλούς ανθρώπους. Όμως οι κρίσεις στον καπιταλισμό δεν είναι σαν τα φυσικά φαινόμενα, μπορεί να έχουν απρόβλεπτο χαρακτήρα, είναι ωστόσο προβλέψιμες ως δομικό στοιχείο του.
Ο νεοφιλελευθερισμός τρέφεται από τις κρίσεις όσο το ανθρώπινο κεφάλαιο καταστρέφεται. Γι’ αυτό και η περίφημη ανάπτυξη που πολυδιαφημίζει η κυβέρνηση ούτε το πρόβλημα της φτώχειας λύνει ούτε το κοινωνικό σύνολο ευνοεί. Είναι μια ανάπτυξη για τους λίγους, ενώ το χάσμα για τους πολλούς βαθαίνει.
Στην Ελλάδα ο νεοφιλελευθερισμός έχει το όνομα της Νέας Δημοκρατίας και την υπογραφή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Η φτώχεια είναι πολιτικό φαινόμενο και μόνο ως τέτοιο μπορεί να καταπολεμηθεί. Με αλλαγή πολιτικής και γενναίες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις.
Η απάντηση στη φτώχεια μπορεί να έχει μόνο την υπογραφή του λαού και την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων προς όφελός του.