Τρίτη, Νοεμβρίου 03, 2015
Η κραυγή ενός Γερμανού δημοσιογράφου με αφορμή τις αντιδράσεις των συμπατριωτών του για τους πρόσφυγες
Μια κραυγή αγωνίας για τις εξελίξεις στη Γερμανία με αφορμή το προσφυγικό είναι το άρθρο του Γερμανού δημοσιογράφου Markus Feldkirchen στο Spiegel, με αφορμή τις αντιδράσεις όλο και μεγαλύτερης μερίδας συμπατριωτών του στην έλευση των προσφύγων.
Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι η χώρα του θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα χωρίς να επηρεάσει τον πολιτισμό της. «Αντ 'αυτού, υπάρχει μια διάθεση ταβερνοκαβγά σε όλη τη χώρα», γράφει.
Θυμάται επίσης την εποχή που εργαζόταν ως ανταποκριτής του περιοδικού στις ΗΠΑ και τότε ήταν συχνά συγκλονισμένος από τη βιαιότητα της αμερικανικής κοινωνίας που τάσσεται υπέρ της θανατικής ποινής με μεγάλη πλειοψηφία και επιτρέπει στους αστυνομικούς να πυροβολούν τους ανθρώπους που δεν αποτελούν πραγματικό κίνδυνο. «Ήμουν περήφανος, για τη Γερμανία και τους πολίτες της, οι οποίοι ήταν πολιτισμένοι», αναφέρει.
Για να επισημάνει στη συνέχεια ότι «τώρα έχω επιστρέψει σε μια διαφορετική χώρα. Σε μια χώρα όπου ο πρόεδρος του ΑFD (ξενοφοβικό κόμμα) στη Β. Ρηνανία-Βεστφαλία δηλώνει ότι η ασφάλεια απέναντι στους πρόσφυγες είναι τα όπλα, κάτι που δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από το να μπορούμε να πυροβολούμε τους πρόσφυγες».
Σε μια χώρα όπου ο δημοσιογράφος Helmut Schümann δέχεται επίθεση γιατί μια μέρα πριν είχε γράψει στη στήλη του "Είναι αυτή η χώρα μας;".
Σε μια χώρα στην οποία ο υποψήφιος για το αξίωμα του Δημάρχου της Κολωνίας δέχεται επίθεση με μαχαίρι και τραυματίζεται επειδή οι πολιτικές του απόψεις δεν ταίριαζαν με αυτές του δράστη.
Σε μια χώρα όπου το Σαββατοκύριακο στο Μαγδεμβούργο, Γερμανοί κυνήγησαν πρόσφυγες από τη Συρία και τους χτύπησαν με ρόπαλα του μπέιζμπολ.
Σε μια χώρα όπου οι συζητήσεις εντείνουν τόσο το φόβο για τους πρόσφυγες που ακόμη και η όποια υποκίνηση του Donald Trump κατά των μεταναστών φαίνεται ακίνδυνη.
«Και περιμένω το πρώτο σχόλιο κάτω από το κείμενο αυτό να με αποκαλέσει προδότη», σημειώνει ο Feldkirchen.
Αφηγείται ακόμη τη φράση ενός ταξιτζή στο αεροδρόμιο, που του είπε ότι αν έπαιρνε κούρσα τη Μέρκελ θα της έδενε πέτρες στα πόδια και θα την έριχνε στον πάτο μιας παρακείμενης λίμνης, λόγω της πολιτικής της στο προσφυγικό.
«Τι έχει γίνει με αυτή τη χώρα;», διερωτάται ο δημοσιογράφος. «Δικαιολογεί η ξαφνική εισροή των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων το να ξεχάσουμε ό, τι ήταν κάποτε σημαντικό για εμάς; Φυσικά, η κρίση των προσφύγων είναι μια πρόκληση. Θα κοστίσει χρόνο, χρήματα και εξουσία. Ωστόσο, η Γερμανία έχει τους πόρους, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την κρίση, χωρίς να έχει κόστος στον πολιτισμό της. Αντ 'αυτού, επικρατεί ένας ταβερνοκαβγάς σε όλη τη χώρα. Αν αυτό συνεχιστεί, σύντομα όλα θα θυμίζουν το κλίμα της βαρβαρότητας κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, μια αγενής γερμανική δεκαετία που προετοίμασε το έδαφος για τα πιο βίαια χρόνια της παγκόσμιας Ιστορίας», σημειώνει.
Ο Feldkirchen θυμίζει την κουλτούρα της αποξένωσης που είχε οδηγήσει σε αποτυχία την πρώτη Γερμανική Δημοκρατία και επισημαίνει ότι ακόμη η Γερμανία είναι μακριά από αυτό, «αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί πια που απειλούν τον πολιτισμό».
«Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία έχει δημιουργήσει μια λειτουργική δημοκρατία στις δεκαετίες μετά τον Χίτλερ, οι πολίτες της είναι δικαιολογημένα υπερήφανοι για την πολιτική κουλτούρα. Αλλά κανείς δεν θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι αυτό το επίτευγμα είναι εξασφαλισμένο για πάντα», επισημαίνει.
Αναφέρει επίσης το παράδοξο αυτής της ιστορίας με αυτούς που φωνάζουν κατά των προσφύγων να χρησιμοποιούν όρους όπως το «πολιτιστικό έθνος της Γερμανίας» ή την «γη των ποιητών και στοχαστών» για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. «Τίποτα δεν θα ήταν πιο ενοχλητικό για τους νεκρούς ποιητές και στοχαστές από τη δυσαρέσκεια κατά των ξένων και το να θέλουν να πνίξουν ή να κρεμάσουν τη Μέρκελ», καταλήγει.
πηγή: www.lifo.gr - Nov 03, 2015
Μια κραυγή αγωνίας για τις εξελίξεις στη Γερμανία με αφορμή το προσφυγικό είναι το άρθρο του Γερμανού δημοσιογράφου Markus Feldkirchen στο Spiegel, με αφορμή τις αντιδράσεις όλο και μεγαλύτερης μερίδας συμπατριωτών του στην έλευση των προσφύγων.
Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι η χώρα του θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα χωρίς να επηρεάσει τον πολιτισμό της. «Αντ 'αυτού, υπάρχει μια διάθεση ταβερνοκαβγά σε όλη τη χώρα», γράφει.
Θυμάται επίσης την εποχή που εργαζόταν ως ανταποκριτής του περιοδικού στις ΗΠΑ και τότε ήταν συχνά συγκλονισμένος από τη βιαιότητα της αμερικανικής κοινωνίας που τάσσεται υπέρ της θανατικής ποινής με μεγάλη πλειοψηφία και επιτρέπει στους αστυνομικούς να πυροβολούν τους ανθρώπους που δεν αποτελούν πραγματικό κίνδυνο. «Ήμουν περήφανος, για τη Γερμανία και τους πολίτες της, οι οποίοι ήταν πολιτισμένοι», αναφέρει.
Για να επισημάνει στη συνέχεια ότι «τώρα έχω επιστρέψει σε μια διαφορετική χώρα. Σε μια χώρα όπου ο πρόεδρος του ΑFD (ξενοφοβικό κόμμα) στη Β. Ρηνανία-Βεστφαλία δηλώνει ότι η ασφάλεια απέναντι στους πρόσφυγες είναι τα όπλα, κάτι που δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από το να μπορούμε να πυροβολούμε τους πρόσφυγες».
Σε μια χώρα όπου ο δημοσιογράφος Helmut Schümann δέχεται επίθεση γιατί μια μέρα πριν είχε γράψει στη στήλη του "Είναι αυτή η χώρα μας;".
Σε μια χώρα στην οποία ο υποψήφιος για το αξίωμα του Δημάρχου της Κολωνίας δέχεται επίθεση με μαχαίρι και τραυματίζεται επειδή οι πολιτικές του απόψεις δεν ταίριαζαν με αυτές του δράστη.
Σε μια χώρα όπου το Σαββατοκύριακο στο Μαγδεμβούργο, Γερμανοί κυνήγησαν πρόσφυγες από τη Συρία και τους χτύπησαν με ρόπαλα του μπέιζμπολ.
Σε μια χώρα όπου οι συζητήσεις εντείνουν τόσο το φόβο για τους πρόσφυγες που ακόμη και η όποια υποκίνηση του Donald Trump κατά των μεταναστών φαίνεται ακίνδυνη.
«Και περιμένω το πρώτο σχόλιο κάτω από το κείμενο αυτό να με αποκαλέσει προδότη», σημειώνει ο Feldkirchen.
Αφηγείται ακόμη τη φράση ενός ταξιτζή στο αεροδρόμιο, που του είπε ότι αν έπαιρνε κούρσα τη Μέρκελ θα της έδενε πέτρες στα πόδια και θα την έριχνε στον πάτο μιας παρακείμενης λίμνης, λόγω της πολιτικής της στο προσφυγικό.
«Τι έχει γίνει με αυτή τη χώρα;», διερωτάται ο δημοσιογράφος. «Δικαιολογεί η ξαφνική εισροή των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων το να ξεχάσουμε ό, τι ήταν κάποτε σημαντικό για εμάς; Φυσικά, η κρίση των προσφύγων είναι μια πρόκληση. Θα κοστίσει χρόνο, χρήματα και εξουσία. Ωστόσο, η Γερμανία έχει τους πόρους, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την κρίση, χωρίς να έχει κόστος στον πολιτισμό της. Αντ 'αυτού, επικρατεί ένας ταβερνοκαβγάς σε όλη τη χώρα. Αν αυτό συνεχιστεί, σύντομα όλα θα θυμίζουν το κλίμα της βαρβαρότητας κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, μια αγενής γερμανική δεκαετία που προετοίμασε το έδαφος για τα πιο βίαια χρόνια της παγκόσμιας Ιστορίας», σημειώνει.
Ο Feldkirchen θυμίζει την κουλτούρα της αποξένωσης που είχε οδηγήσει σε αποτυχία την πρώτη Γερμανική Δημοκρατία και επισημαίνει ότι ακόμη η Γερμανία είναι μακριά από αυτό, «αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί πια που απειλούν τον πολιτισμό».
«Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία έχει δημιουργήσει μια λειτουργική δημοκρατία στις δεκαετίες μετά τον Χίτλερ, οι πολίτες της είναι δικαιολογημένα υπερήφανοι για την πολιτική κουλτούρα. Αλλά κανείς δεν θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι αυτό το επίτευγμα είναι εξασφαλισμένο για πάντα», επισημαίνει.
Αναφέρει επίσης το παράδοξο αυτής της ιστορίας με αυτούς που φωνάζουν κατά των προσφύγων να χρησιμοποιούν όρους όπως το «πολιτιστικό έθνος της Γερμανίας» ή την «γη των ποιητών και στοχαστών» για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. «Τίποτα δεν θα ήταν πιο ενοχλητικό για τους νεκρούς ποιητές και στοχαστές από τη δυσαρέσκεια κατά των ξένων και το να θέλουν να πνίξουν ή να κρεμάσουν τη Μέρκελ», καταλήγει.
Ετικέτες: 
.jpg)