Γιατί ο Ιερώνυμος και η παρέα του δεν θέλουν συμφωνία; - Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Τρεις μήνες τώρα και δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία. Διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων, επικοινωνιακή τρομοκρατία από τους εκπροσώπους των δανειστών και τους εγχώριους θιασώτες τους, μάχη της κυβέρνησης να σταματήσει το πρόγραμμα λιτότητος που έχει διαλύσει τη χώρα και η μόνη σταθερά είναι αυτή: «Δεν μπορούν οι εκλογές σε μία χώρα της ΕΕ να αλλάζουν τους κανόνες της ΕΕ». 

Σωστόν εκ πρώτης όψεως. 

Και λέω εκ πρώτης όψεως, επειδή τα πάντα μπορούν να αλλάξουν εξ αιτίας των εκλογών σε μία χώρα. Παράδειγμα: όσο βρισκόταν ο Ντε Γκωλ στην εξουσία, η Αγγλία δεν έβλεπε ΕΟΚ ούτε με μακαρόνι*. Μόλις οι Γάλλοι τον ανέτρεψαν, όλοι οι κανόνες της ΕΟΚ άλλαξαν για να προσαρμοσθούν στην είσοδο Αγγλίας, Δανίας, Ιρλανδίας το 1973. Αλλά τότε δεν ήταν και τόσο αυθεντική η γαλλική επιθυμία για την ανατροπή του Ντε Γκωλ.

 

Οι διαπραγματεύσεις, λοιπόν, συνεχίζονται χωρίς να ακούγεται πουθενά, αν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Ως φαίνεται είναι βιώσιμο, εξ ου και πρέπει να βρεθεί τρόπος για να αποπληρωθεί. Αυτό δεν το βλέπω καθόλου σωστό. 

 

Με καθημαγμένη την μεταπρατική οικονομία της χώρας, χωρίς προοπτική ανάπτυξης με δημιουργία εργοστασίων και όχι ξενοδοχείων και με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ να εξακολουθούν να είναι ισοπεδωτικές, εγώ προσωπικώς δεν αντιλαμβάνομαι πώς μπορεί να βοηθήσει τη χώρα οποιαδήποτε λύση, η οποία εστιάζει στη συλλογή φόρων για την αποπληρωμή του αέναου χρέους, το οποίο διαρκώς διογκώνεται όπως διογκώνεται κάθε στεγαστικό δάνειο που «ρυθμίζεται» αναχρηματοδοτούμενο και επαναχρηματοδοτούμενο με τη μεγαλόψυχη συναίνεση των ανακεφαλαιοποιημένων από τα συνήθη υποζύγια, δανειολήπτες και μη, συμπαθέστατων τραπεζών.

 

Και ενώ το ΔΝΤ επιμένει σε ισοπεδωτικές απαιτήσεις, τις οποίες ασφαλώς και αποδοκίμασε ο λαός την 25.01.2015, γράφεται χωρίς διάψευση ότι το ΔΝΤ έχει αρχίσει έρευνα για τα αίτια αποτυχίας του προγράμματος που εφάρμοσε στην Ελλάδα. Έχουν γραφεί πολλά, εν πολλοίς ακατάληπτα για τον μέσο πολίτη, σε σχέση με τα σφάλματα του προγράμματος, αλλά όταν το ίδιο το ΔΝΤ αρχίζει έρευνα για τα σφάλματα και τα αίτιά τους, σίγουρα υπάρχουν σφάλματα και τα σφάλματα έχουν αίτια.

 

Διάβασα, λοιπόν, την ολοσέλιδη είδηση περί της έρευνας του ΔΝΤ στην εφημερίδα RealNews που φιλοξενεί και άρθρο του Α. Λοβέρδου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, γράφει πόσο καλά τα κατάφερε η κυβέρνηση στην οποία μετείχε σε αντίθεση με τη σημερινή. Σημειώνει, μάλιστα, ότι η κυβέρνησή του είχε συγκρουσθεί με το ΔΝΤ τον Σεπτέμβριο του 2011. Εκεί πλέον σταματάει ο νους. Εγώ γιατί θυμάμαι ότι ο Μπένι έδιωξε την τρόικα από το γραφείο του κομπορημονών, εν συνεχεία την παρακαλούσε να επιστρέψει στην Αθήνα και αμέσως μετά μας φόρεσε το ΕΕΤΗΔΕ, το και χαράτσι αποκληθέν; Ίσως να μη θυμάμαι καλά και σ’ αυτό να ποντάρει και ο Ανδρέας της ΡΗΚΣΥΣ κ.λπ. 

 

Σημειώνω για να μην το ξεχνάμε ότι στα εγκαίνια ίδρυσης της αλήστου μνήμης ΕΛΙΑΣ ο ίδιος Λοβέρδος είναι που είπε προσερχόμενος στην εκδήλωση ότι αν υπήρχε εκεί κάποιος εισαγγελέας, είναι ζήτημα αν θα γλύτωναν 200 από τους παρευρισκόμενους.

 

Μέσα από όλ’ αυτά, κυρίως δε από τη διαταχθείσα από το ΔΝΤ έρευνα για την αποτυχία του 5ετούς προγράμματος εξαθλίωσης της χώρας, ο μόνος λόγος που βλέπω εγώ για τον οποίον οι δανειστές θέλουν να γονατίσουν τη σημερινή κυβέρνηση και όχι να συμφωνήσουν είναι αυτός: αν η σημερινή κυβέρνηση επιτύχει και στο ελάχιστο από όσα προσπαθεί να επιτύχει, το ανάθεμα θα πέσει όχι μόνον σε όσους είχαν σχεδιάσει ένα λάθος πρόγραμμα, αλλά και στις προηγούμενες Μνημονιακές κυβερνήσεις, οι οποίες αποδέχθηκαν και εφάρμοσαν το λάθος πρόγραμμα. 

 

Και τότε, τα κόμματα που συγκρότησαν αυτές τις κυβερνήσεις θα εξαφανισθούν από προσώπου γης. 

 

Τελικά αυτή είναι η ευρωπαϊκή εταιρική αλληλεγγύη, για την οποία μας έχουν τόσο πολύ ζαλίσει. 

 

Αλληλεγγύη μεταξύ των εταίρων που συνέταξαν ή ευλόγησαν ή εφάρμοσαν τα εξουθενωτικά για τη χώρα προγράμματα. Αυτός είναι και ο λόγος που το ενδιαφέρον των δανειστών για την πάταξη της διαφθοράς είναι, κατά τη γνώμη μου, προσχηματικός. Έχει αποδειχθεί ότι χωρίς ντόπιους διεφθαρμένους δοσίλογους αυτή η χώρα δεν υποτάσσεται.

 

Γι’ αυτό και ασπάζομαι την εισαγωγή του χθεσινού άρθρου του Χρήστου Πασαλάρη, γνωστού δεξιόφρονος Πατριάρχη της δημοσιογραφίας, ο οποίος έγραψε στην ίδια εφημερίδα:

 

«Ας μη μασάμε τα λόγια μας. Η μαύρη πενταετία των Μνημονίων (2010-2015) είναι η τρίτη και χειρότερη εθνική περιπέτεια που ζει η πατρίδα στα 185 χρόνια της ανεξαρτησίας της. Οι δύο προηγούμενες (του 1893 με το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαρίλαου Τρικούπη και του 1922 με τη Μικρασιατική Καταστροφή) ξεπλύθηκαν. Η μεν πρώτη με την επανάσταση του Ζορμπά του 1909 που έφερε τον Βενιζέλο στην εξουσία, η δε δεύτερη με την επανάσταση Πλαστήρα-Γονατά που οδήγησε τους «έξι» κορυφαίους στο εκτελεστικό απόσπασμα. Να λοιπόν σε 80 μόνον λέξεις το εθνικό δράμα δεκαετιών. Που σήμερα δεν ξέρουμε, αν θα οδηγήσει σε ταπεινωτική υποδούλωση της πατρίδας στην ξενοκρατία ή σε μια τρίτη απελευθερωτική επανάσταση…..».

 

 

Σωτήριος Καλαμίτσης

Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός και ΖΩΗλάτρης, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]

 

*14.01.1963: «Η είσοδος της Μεγάλης Βρετανίας και άλλων χωρών στην Κοινή Αγορά θα μετέβαλλε εξ ολοκλήρου τον χαρακτήρα της ΕΟΚ, όπως την φαντάσθηκε η Γαλλία. Μία Ευρώπη επτά ή ένδεκα ή δεκαοκτώ χωρών θα ισοδυναμούσε με κολοσσιαία ατλαντική κοινότητα, τελούσα υπό την εξάρτηση και τον έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες θα έτειναν στο να απορροφήσουν την ευρωπαϊκή κοινότητα».

 


Από το makpress, Δευτέρα, Μαΐου 04, 2015

Ετικέτες: ΑΡΘΡΑ,ΓΝΩΜΕΣ,ΕΕ,ΕΛΛΑΔΑ,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ