Δευτέρα, Ιουνίου 30, 2014
Ο καθένας μόνος του και ένας-ένας δεν θα καταφέρουμε τίποτα.
Τώρα που η επίθεση τους θα ενταθεί,
..τώρα που οι απάτριδες κυβερνήτες σκοπεύουν να δώσουν το αίμα, το δικό μας αίμα που έχουν τάξει ότι θα δώσουν στους τοκογλύφους,
..τώρα είναι η ανάγκη να βρεθούμε όλοι μαζί!
Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με τον διπλανό μας σε όλα. Ούτε καν σε πολλά ή λίγα. Σε δυό-τρία βασικά αν συμφωνούμε, αρκεί!
Δεν χρειάζεται σχεδόν ούτε καν να συμπαθούμε ο ένας τον άλλον! Ας αγαπάμε την πατρίδα και τα παιδιά μας, κι αυτό φτάνει.
Όλα αυτά έχουν συμβεί δεκάδες φορές. Με άλλο τρόπο, με άλλο πρόσωπο. Και κάθε φορά η λύση ήταν μία: γενικός ξεσηκωμός.
Πάντα υπήρξε η απογοήτευση πως τίποτα δεν κινείται, κανείς δεν αντιδρά,
..κι όμως πάντα βρισκόταν ο ''τρελός'', ή η ''κακιά στιγμή'' που θα ξεσήκωνε, ή μάλλον θα έβαζε την φωτιά στο φυτίλι της εξέγερσης.
Ας μη μας φοβίζουν οι λέξεις. Ούτε οι έννοιες που αυτές φέρνουν.
Πόσο πιό κακό υπάρχει στην λέξη ''εξέγερση'', απ' όσο στην λέξη ''προδοσία'', ''τυραννία'', ''λεηλασία'';
Ποιός πρέπει να ντρέπεται και να φοβάται; Αυτοί ή εμείς;
Ποιός όμως κινδυνεύει να χάσει την ζωή του, το μέλλον των παιδιών του, κόπους και θυσίες και εργασία και βιός και υγεία;
Εμείς, που στο χέρι μας είναι να διώξουμε τους προδότες, να ξανακερδίσουμε την ζωή που θέλουν να μας στερήσουν.
Τώρα όμως! Πριν ματώσουμε περισσότερο!..
Άλλη μιά επανάσταση δεν θάναι κάτι καινούργιο.
Θάναι όμως μιά λύση..
Ίσως όχι η ιδανική, αλλά αυτή που αυτοί μας έχουν αφήσει!..
Ετικέτες: 
