Τρίτη, Φεβρουαρίου 26, 2013

Ο Αρπάχτρας...

η διαδικασία που «σάρωσε … κατάλοιπα παλαιών μηχανιστικών αντιλήψεων», η «οργανωτική προσδοκία», οι 112.016 μέλη-φίλοι του ΠΑΣΟΚ, κι’ εγώ!

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Διαβάζω το πρωτοσέλιδο της εγκρίτου εφημερίδος «ΤΑ ΝΕΑ», της φιλογερμανικής...
επί Κατοχής που αναγκάσθηκε να αλλάξει τίτλο, για να μπορεί να κυκλοφορεί αναπαλαιωμένη μετά την απελευθέρωσή μας από τον γερμανικό ζυγό. 

Ναι, της εφημερίδος που το έπαιζε κεντροαριστερά, ώστε να την αγοράζει διπλωμένη ακόμη και ο κομμουνιστής που δεν τολμούσε να αγοράσει «ΑΥΓΗ». 

Κι’ έτσι πορευόταν εμπλουτίζοντας τα θυλάκια των εκδοτών της, μέχρι που τα πήραν στο κρανίο οι Παπανδρεϊκοί το 1965 και την κατέκαψαν λόγω της απότομης στροφής που είχε πραγματοποιήσει η εφημερίδα, προκειμένου να συνεχίσει να λιβανίζει με το αζημίωτο τη διαχρονική αλήτ της χώρας, την οποίαν είχαν αφήσει στο πόδι τους οι Γερμανοί κατακτητές.

«ΤΑ ΝΕΑ», λοιπόν, που λιβάνιζαν επί 3ετία τον Γιωργάκη και τους 156 παλαμοκρούστες του με την πάνσοφη μνημονιακή πολιτική, ανεκάλυψαν ότι το «ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΦΤΑΨΥΧΟ». Μαζεύτηκαν, δηλαδή, 112.016 βολεμένοι [αντί 45.000 που διέδιδαν τα κομματόσκυλα σκοπίμως ότι θα προσέλθουν, ώστε να είναι ο πήχυς χαμηλός] για να εκλέξουν συνέδρους εις αντίδωρο του βολέματος, του οποίου έτυχαν, και, έτσι, έδειξε το ΠΑΣΟΚ ότι είναι παρόν. 

Και τότε ο τεράστιος Βαγγέλας ελάλησέ μας πάλι εκστομίζοντας εκείνο το ακατάληπτο, αλλά ωραίο στον ήχο, σαρώσαμε «τις μιζέριες και τα κατάλοιπα παλαιών μηχανιστικών αντιλήψεων», λέγοντας άμα δε ότι η προσέλευση στις εσωκομματικές κάλπες ξεπέρασε κάθε «οργανωτική προσδοκία».

Οργανωτική προσδοκία; Γιατί εμένα μου κάθισε στραβά; Γιατί εγώ ήθελα να ακούσω ότι η προσέλευση ξεπέρασε τις προσδοκίες των οργανωτών, αφού έχω μάθει από δασκάλους βαρβάτους ότι προσδοκίες έχουν μόνον οι άνθρωποι και όχι τα κομοδίνα; Ούτε ότι μία προσδοκία μπορεί να είναι οργανωτική. Μπορεί να είναι μεγάλη ή μικρή και τα συνώνυμά ή παρεμφερή τους, αλλά οργανωτική, σαρωτική, εκπαιδευτική, ποδοσφαιρική κ.λπ. δεν μπορεί να είναι μία προσδοκία. 

Και τότε συνειδητοποίησα ότι είχα προσπεράσει μια μεγαλύτερη αυτοϊκανοποιητική μπουρδολογία, η οποία έτρωγε ανεπαίσθητα τα σωθικά μου καθώς είχα συμφιλιωθεί με τον εαυτό μου λύνοντας το μυστήριο της οργανωτικής προσδοκίας. Εκείνη της «παλαιάς μηχανιστικής αντίληψης». Σπάω ακόμη το κεφάλι μου και δεν κατανοώ τί ήθελε να πει ο ποιητής. 

Ίσως και το σοσιαλιστικό ή μαρξιστικό λεξιλόγιό μου να είναι ανεπαρκές. Έτσι, παραιτήθηκα από την προσπάθεια κατανόησης αυτής της τεράστιας [ή μήπως τερατώδους;] κουβέντας και είπα να πάω παρακάτω.

Και αμέσως, αυτομάτως, αυτοθρόως αναρωτήθηκα: ο κ. Πάχτας, Δήμαρχος του Δήμου Αριστοτέλη, εξακολουθεί να είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ; Ο κ. Πάχτας ψήφισε; Κι’ αν ψήφισε, [παρ]έσυρε μαζί του και ολόκληρο τον Δήμο του, τον οποίο έχει υποσχεθεί να διορίσει στην «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΕ», όπως αποκάλυψε στέλεχος της εν λόγω εταιρείας;

Τα έγκριτα «ΝΕΑ» γιατί δεν έγραψαν κάτι για τον κ. Πάχτα και τους διορισμούς που έχει υποσχεθεί;  

Γιατί δεν μας υπενθύμισαν ότι όσα κακά κι’ αν μας συμβούν, όσοι λυμεώνες κι’ αν κατασπαράξουν το βιος μας και τα κορμιά μας, εμείς θα θέλουμε έναν Πάχτα να μας διορίσει;  

Να γιατί είναι εφτάψυχο το ΠΑΣΟΚ. Διότι το κράτος είναι δικό του και όχι δικό μας. Το έχει δηλητηριάσει μέχρι μυελού οστών.  

Σιγά μη δεν κατάφερνε να μαζέψει 112.016 κρατικοδίαιτους. 
Η ΝΔ από πίσω ασθμαίνουσα. Δεύτερη και καταϊδρωμένη. 
Δεν πιάνεται το ΠΑΣΟΚ ρε. Είναι μανούλες οι τύποι. Είναι διδάκτορες της ρεμούλας και δικτάτορες της Δημοκρατίας. Με μηχανιστικά κόλπα και οργανωτικές προσδοκίες τα φέρνουν βόλτα πάντοτε. Δεκάδες χρόνια τώρα. Κι΄ εμείς τα κορόιδα νομίζουμε πως κάτι θα αλλάξει με τον κ. Βρούτση, τον κ. Βούτση, τον κ. Βίτσα και το κακό συναπάντημα. Όλα αλλάζουν και όλα ίδια μένουν που είπε και ο τραγουδοποιός.

Αλήθεια κ. Ψυχάρη μου, σεις τί εννοούσατε όταν αποκαλούσατε το ΠΑΣΟΚ «εφτάψυχο»;  

Υπολογίσατε, μήπως, αυτοί οι 112.016 για πόσες απουσίες ψυχών αυτόχειρων ευθύνονται μαζί με σας; Κάπου τις 4.000 κοντεύουν. Κι’ αν προσθέσετε και 40.000 αμβλώσεις κάθε χρόνο; Δεν σας υπέδειξε κάποιος πανέξυπνος σύμβουλός σας να υπολογίσετε πόσους μελλοντικούς αναγνώστες χάνετε με τόσες αυτοκτονίες και αμβλώσεις; Ίσως να αλλάζατε γνώμη επ’ ωφελεία μας, έστω και άθελά σας, αν το γνωρίζατε.

Και πάνω που τελείωνα [το αρθρίδιο τούτο] πέφτει το ους μου στα ερτζιανά, όπου η κ. Δούρου με προτρέπει να «μπω στα παπούτσια τους». 

Δεν αντέχω άλλο συριζοαμερικανιές μετά από τις πασοκιές. Οι Έλληνες έχουμε τη δική μας έκφραση: «έλα στη θέση μου», «μπες στη θέση μου». 
Το «put yourself in his shoes» είναι αγγλοαμερικάνικο Mrs Douros. 
Πάψτε να μεταφράζετε εκεί στην Κουμουνδούρου μετά την επάνοδό σας εκ της υπερατλαντικής συμμαχίας και την εκεί συνάντησή σας ΚΑΙ με τον κ. Σπέκχαρντ, ναι εκείνο το λιγνό παλληκάρι που είναι σαν πετεινάρι, διαθέτει υπεράγαν πεταχτό μήλο του Αδάμ και διετέλεσε και μέλος του ΔΣ της παρθένου Proton if you know what I mean Mrs Douros. 
Και μη μου ξαναπείτε να μπω στα παπούτσια σας, γιατί θα βγω από τα ρούχα μου.

Εγώ, λοιπόν, κ. Δούρου και κ. Ευάγγελε «δεν ανήκω εδώ» κατά μετάφραση του «Ι do not belong here», το ελληνικό αντίστοιχο του οποίου είναι «δεν έχω καμμία θέση εδώ» μαζί σας γαμώ το κέρατό μου γαμώ.  

Με έχουν πουλήσει αυτοί που χόρτασαν εξουσία και ‘κονόμα επί δεκαετίες, γιατί να πιστέψω ότι δεν θα με πουλήσετε και σεις κ. Δούρου μου;

Σωτήριος Καλαμίτσης

Μη κρατικοδίαιτος, μη μέλος, μη φίλος του ΠΑΣΟΚ, άρα εκτός των 112.016 ανδρείων που επιμένουν ότι έχουν σώσει την πατρίδα, άρα μη δημοκράτης, άρα φασίστας. Καλλίτερα φασίστας, παρά φαιοπράσινος χαμαιλέων ή ροζουλί στρουθοκάμηλος.

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More