Δευτέρα, Ιανουαρίου 10, 2022
«Καταθέτω δημόσια τη δυσαρέσκειά μου για την βάρβαρη παραβίαση των όρων αγοραπωλησίας του Ελληνικού Προξενείου και την βεβήλωση της νεότερης ιστορίας μας»
Αυτό υπογράμμισε με ανοικτή επιστολή που έδωσε στη δημοσιότητα ο πρώην βουλευτής νομάρχης και δήμαρχος Ρόδου κ Σάββας Καραγιάννης με αφορμή την εγκατάσταση εταιρειών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο χώρο του Ελληνικού Προξενείου.
Στην ανοικτή επιστολή αναφέρονται τα ακόλουθα:
H απόφαση εγκατάστασης του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦοΔΣΑ) στο ιστορικό κτίριο της οδού Ι. Καζούλη, με έχει λυπήσει βαθιά.
Στο κτίριο αυτό κατοικούσε η οικογένεια του Σάββα Παυλίδη, του πρώτου Έλληνα Δημάρχου Ροδίων (1908-1911), που καθαιρέθηκε και εξορίστηκε από τους Ιταλούς κατακτητές.Το 1914, σε αυτό εγκαταστάθηκε το Ελληνικό Προξενείο και λειτούργησε μέχρι και το 1940 ως Φάρος του Ελληνισμού στα χρόνια της ιταλικής κατοχής.
Το 1999 το Νομαρχιακό Συμβούλιο αποφάσισε με αυξημένη πλειοψηφία (πέραν των 2/3 των μελών του) να εγκρίνει την εισήγηση μου ως Νομάρχη (και της τότε Νομαρχιακής επιτροπής) για την αγορά του ιστορικά σημαντικού αυτού ακινήτου από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου -από τα χέρια των απογόνων του Σάββα Παυλίδη, Βαγγέλη και Γιάννη-, με σκοπό τη δημιουργία Μουσείου Νεώτερης Ιστορίας της Δωδεκανήσου, έναντι του ποσού των 150.000.000 δραχμών.
Το κτίριο βέβαια έπειτα βρέθηκε στην ιδιοκτησία της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Μέσα στη θητεία μου δε μπόρεσε να υλοποιηθεί το όραμα το δικό μου και των συνεργατών μου. Το κτίριο όμως ανακαινίστηκε από τον επόμενο Περιφερειάρχη Γιάννη Μαχαιρίδη και τους δικούς του συνεργάτες.
Μέχρι που στις 28 Οκτώβρη 2017 άνοιξε προς το κοινό ως δημόσιο κτήριο, στη θητεία του μεθεπόμενου πια Περιφερειάρχη Γιώργου Χατζημάρκου και του Δημάρχου Φώτη Χατζηδιάκου, στο πλαίσιο εορτασμού των 70 ετών από την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα. Στο ιστορικό κτήριο του Προξενείου της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της ιταλοκρατίας και με στολίδι – κειμήλιο τον παλιό ΘΗΡΕΟ του, διοργανώθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία, την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και τα Γενικά Αρχεία του Κράτους-Αρχεία Νομού Δωδεκανήσου, η περιοδική έκθεση «Μακρά Πορεία της Δωδεκανήσου προς την Ενσωμάτωση», με σπουδαία ιστορικά εκθέματα. Την εγκαινίασε ο τότε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Νίκος Βούτσης, παρουσία των Δημήτρη Γάκη, Νεκτάριου Σαντορινιού, Αριστοτέλη Παυλίδη, Δημήτρη Κρεμαστινού και πολλών ακόμα.
Η ικανοποίηση και περηφάνια που ένιωσα για το «πάντρεμα» του εορτασμού της 77ης επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 και της αξιοποίησης του κτηρίου -που ήταν συνώνυμο με τον αγώνα για απελευθέρωση των Δωδεκανήσιων αγωνιστών-, ενισχύθηκε από τα τότε λόγια του Περιφερειάρχη Γιώργου Χατζημάρκου: «Tην 28η Οκτωβρίου ανοίγει τις πύλες του ξανά το παλιό προξενείο της Ελλάδας, το ιστορικό κτίριο Παυλίδη το οποίο εδώ και αρκετά χρόνια από τη θητεία του νομάρχη Σάββα Καραγιάννη ανήκει στη νομαρχία Δωδεκανήσου και στη συνέχεια στην περιφέρεια νοτίου Αιγαίου. Ανοίγει με μία έκθεση που έχει να κάνει με την πορεία της Δωδεκανήσου για την ενσωμάτωση με την Ελλάδα μαζί με το ίδρυμα ιστορικών μελετών της βουλής με τα γενικά αρχεία του κράτους και έχω την εξαιρετική τιμή μαζί με τον πρόεδρο του κοινοβουλίου μας Νίκο Βούτση ο οποίος θα έρθει μόνο γι’ αυτό το σκοπό το μεσημέρι μετά την παρέλαση να εγκαινιάσουμε την έκθεση. Ουσιαστικά εγκαινιάζουμε και το κτίριο μαζί σε μία χρονική συγκυρία με μεγάλο συμβολισμό. Στις 28 Οκτωβρίου έκλεισε τις πόρτες του, στις 28 Οκτωβρίου τις ξανανοίγει».
Τι άλλαξε από τότε κ. Χατζημάρκο; Το κτήριο αυτό έπρεπε να ξανα- εγκαινιαστεί για κάτι .. ανώτερο όπως ο ΦοΔΣΑ; Δεν υπάρχουν άλλοι χώροι να στεγάσουν μια τέτοια υπηρεσία της Περιφέρειας (Σαφώς και υπάρχουν!); Πάρθηκε απόφαση από το Περιφερειακό Συμβούλιο η οποία αναιρεί την απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου στις 30/4/1999 (Αριθμός Πρακτικού: 8/30-4-1999, Αριθμός Απόφασης: 70/1999), η οποία ρητά δηλώνει ότι το ακίνητο αγοράζεται «με σκοπό την δημιουργία Μουσείου Νεώτερης Ιστορίας της Δωδ/σου»;
Ως ο Νομάρχης που είχε όραμα του τη δημιουργία Μουσείου Νεώτερης Ιστορίας σε αυτό το ιστορικό ακίνητο, αλλά και ως πολίτης που εκφράζει και άλλους πολίτες της Ρόδου &της Δωδεκανήσου, καταθέτω δημόσια τη δυσαρέσκεια μου για την βάρβαρη παραβίαση των όρων της αγοραπωλησίας του ιστορικού αυτού μνημείου.
Ο σεβασμός και η συντήρηση της ιστορίας ενός τόπου, είναι υποχρέωση της κάθε γενιάς προς τις επόμενες. Ακόμα και η απομάκρυνση της γαλανόλευκης σημαίας από την οροφή της εισόδου του κτηρίου, η αλλαγή του χρώματος εξωτερικά από το παραδοσιακό μπορντώ σε γαλάζιο και η διακόσμηση της από άλλα «σύγχρονα» φώτα…, συμβολίζει τη βεβήλωση της νεότερης ιστορίας μας.
Μακάρι με αξιοπρέπεια και σεβασμό προς αυτή, να αναθεωρήσετε την απόφαση σας.
Με εκτίμηση,
Δρ Σάββας Καραγιάννης
===============================
1914 – 1940, το Ελληνικό Προξενείο Ρόδου, το σπίτι του παππού μου, του Βαγγέλη Παυλίδη
(Από το pavlidiscartoons.com/blog - 28 Οκτωβρίου 2017)
Μια φορά κι έναν καιρό, στα τέλη του 19ου -αρχές του 20ου αιώνα, ήταν ένας δρόμος. Ξεκινούσε κάπου εκεί απο το τέμενος του Μουράτ Ρεϊς για να καταλήξει κατ’ ευθείαν στη Φραγκοκλησιά της Santa Maria della Vittoria, στο Νιοχώρι. Κανείς δε θυμάται πια αν είχε τότε όνομα κι αν είχε ποιό ήταν αυτό. Πολύ αργότερα τον είπανε “οδό των Προξενείων” και “οδό των Ξενοδοχείων”. Σήμερα λέγεται οδός Ιωάννου Καζούλλη.
Εκεί, λοιπόν, κάπου στην αρχή του δρόμου στέκονταν τότε τρία μεγαλόπρεπα νεοκλασσικά κτήρια. Απο τη μια μεριά, χτισμένη στα 1893, η οικία του Σάββα Εφέντη Παυλίδη, Πρόεδρου τότε της Ελληνικής Δημογεροντίας και αργότερα πρώτου Δήμαρχου της Ρόδου. Ακριβώς απέναντι, λίγα χρόνια νεώτερο και με δυο πέτρινα λιοντάρια να παραστέκονται στην χαραγμένη επιγραφή του ήταν το “Ξενοδοχείον των Ξένων” των αδελφών Νικόλα και Παναγή Καραγιάννη. Παραδίπλα προς την σημερινή οδό Αμερικής ήταν το τρίτο, ένα ακόμα θαυμάσιο δείγμα της δουλιάς των πρωτομαστόρων και μαστόρων της Ρόδου, ιδιοκτησίας του γιατρού Κωνσταντίνου Αξελού, θείου του διάσημου ελληνογάλου Μαρξιστή φιλόσοφου Κώστα Αξελού. Τριγύρω υπήρχε άπλα. Χωράφια, κήποι και κηπούλια με κηπευτικά και οπορωφόρα δέντρα και σκόρπια σπίτια. Η Οικία Παυλίδη ανακαινισμένη τώρα από την πρώην Νομαρχία Δωδεκανήσου (Προσοχή τυπογράφε: “ανακαινισμένη”, όχι “αναπαλαιωμένη) είναι, αλίμονο, το μόνο απο τα τρία που στέκει ακόμα – έστω και με το χρώμα φρέσκου σολομού. Τα άλλα τα έφαγε η πρόοδος.
Στα 1914, καθώς ο Δήμαρχος Σάββας Παυλίδης είχε εξοριστεί απο τους Ιταλούς διότι “…προσπάθησε να οργανώσει μια επανάσταση στα χωριά του νησιού, ενάντια στην υπάρχουσα καθεστηκυία τάξη πραγμάτων…”, εγκαταστάθηκε εκεί το Ελληνικό Προξενείο όπου και παρέμεινε μέχρι την επίθεση της Ιταλίας στην Ελλάδα. Στα χρόνια αυτά υπήρξε κέντρο εθνικό, τόπος κρυφού προσκυνήματος του κάθε πατριώτη, το μοναδικό μέρος στα Δωδεκάνησα που, σ’ ένα πανύψηλο ιστό, η Γαλανόλευκη κυμάτιζε ελεύθερα.
Σήμερα, 28 Οκτωβρίου 2017 και ώρα 13.45, το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και τα ΓΑΚ – Αρχεία Νομού Δωδεκανήσου, στο πλαίσιο του εορτασμού των 70 ετών από την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, εγκαινιάζουν στο κτήριο αυτό την έκθεση «Η μακρά πορεία της Δωδεκανήσου προς την Ενσωμάτωση»...
Ετικέτες: 
