Τι πραγματικά έγινε στην Ιταλία;

Οι Ιταλικές εκλογές ήταν πραγματικά ένα γερό χαστούκι στο τέταρτο ράιχ. Ο εκλεκτός της Μέρκελ ο Ιταλός Παπά – Δήμιος πήρε το 10,5%. Καθόλου καλό, αν κι ο ίδιος επίσημα δηλώνει «ευχαριστημένος». Το ίδιο κι οι Ιταλοί κύριε Monti.  

Πέρα όμως από τον επίσημο των τοκογλύφων υπήρχαν κι οι  υπόλοιπες επιλογές, που ήταν απλά παραλλαγές της ίδιας διαχειριστικής πολιτικής.

Ο κεντροαριστερός συνασπισμός του Bersani κέρδισε με μικρή διαφορά τις εκλογές στην κάτω βουλή, συγκεντρώνοντας το 29,5% των ψήφων έναντι του 29,1% που έλαβε ο συνασπισμός του Berlusconi.

Για τον «καβαλιέρε» γνωρίζουμε από τα προηγούμενα χρόνια. Πολλοί  θυμόμαστε τα περίφημα πάρτι που έκανε, κατά προτίμηση με ανήλικες. Δεν έχουμε καμία απολύτως αμφιβολία, ότι ο «Λάζαρος» της δεξιάς ετοιμάζει ένα νέο «μπούκα» πάρτι με συμμετέχοντες αυτή τη φορά τους... (ας τους πούμε) κεντροαριστερούς του πρώτου κόμματος.

Εκεί έγινε το πιο απλό: Έδωσαν στους Ιταλούς μια επιλογή, το Μνημόνιο, σε διάφορες παραλλαγές. Δυο πράγματα όμως έκανε ο φίλος Ιταλός ψηφοφόρος τα οποία ανησύχησαν τους τοκογλύφους και μας δίδαξαν πολλά.

Το πρώτο: Η συμμετοχή ήταν η χαμηλότερη στην ιστορία της Ιταλίας, στο 75%. Οι κρισιμότερες εκλογές στην ιστορία των Ιταλών είχαν τη μικρότερη συμμετοχή. Αυτό δυστυχώς στο εκλογικό σύστημα δεν έχει καμία σημασία. Ακόμα κι αν ψηφίσουν το 10%, κυβερνάνε αυτοί.

Επί της ουσίας όμως ήταν ράπισμα στο πολιτικό παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες τους. Στην πραγματικότητα οι κεντροαριστεροί και ο  Berlusconi είναι ισχνή μειοψηφία. Και μια κι είναι περίπου το ίδιο, πήραν το ίδιο ποσοστό.  

Το αν θα γίνει κίνημα ανατροπής, πραγματικής αλλαγής, το 25% της αποχής, ή θα περιοριστεί στην διαμαρτυρία και την αδιαφορία εξαρτάται από πάρα πολλά. Πάντως ήταν ισχυρό μήνυμα.

 
Το δεύτερο άξιο προσοχής είναι  ο κόμμα «Five-Star Movement» του Beppe Grill, που δημιουργήθηκε μόλις πριν από τρία χρόνια, και έλαβε το 25,5% των ψήφων. Παραλίγο να βγει πρώτο! Μάλιστα είναι «επίσημα» κατά της ΕΕ. Αυτό πρέπει να το προσέξουν κάποιοι εδώ.  

Δεν θεωρώ τον Grill ιδιαίτερα αξιόπιστο. 

Άλλωστε οι βουλευτές του ήδη συζητούν για τις καρέκλες που θα πάρουν, αν στηρίξουν τον ένα ή τον άλλο. Καμία λοιπόν διαφορά.

Όμως οι Ιταλοί ψήφισαν ένα κόμμα που έλεγε κατά της ΕΕ, άσχετα με το τι θα κάνει τελικά η ηγεσία του. Αν δηλαδή  προδώσει ή δικαιώσει αυτούς που την ψήφισαν. Αυτό το ποσοστό 25,5% των εγκύρων, μαζί με την αποχή δείχνει, ότι οι Ιταλοί δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν γη και ύδωρ, να υπομείνουν μια άνευ όρων υποταγή προκειμένου να μείνουν στο ευρώ.

Το ακούνε εδώ κάποιοι, που επιμένουν ευρωπαϊκά; Αν μάλιστα τα πράγματα φτάσουν σε οριακό σημείο, όπως όλα δείχνουν με τη συνέχιση της λεηλασίας, το ποσοστό κατά της ΕΕ θα μεγαλώσει κι οι Ιταλοί θα πιέσουν ακόμα και για να φύγουν από την ευρωπαϊκή παγίδα.

Φυσικά το σύστημα έχει όπλα. Θα προσπαθήσουν να αλλοιώσουν, όπως έκαναν κι εδώ την αληθινή θέληση του κόσμου. Που είπε απλά και ξεκάθαρα ότι δεν πρέπει οι φτωχοί να πληρώνουν τα «λάθη» των πλουσίων. Ότι η συνεχιζόμενη λιτότητα για το λαό και η συσσώρευση πλούτου στους τραπεζίτες τοκογλύφους πρέπει να σταματήσει.

Ακόμα μια παρατήρηση: Οι δημοσκοπήσεις κι εκεί δεν τα πήγαν ιδιαίτερα καλά. Έδειχναν άνετη επικράτηση  του Bersani κι έπεσαν έξω και στα ποσοστά του τρίτου κόμματος. Οι αγορές καλά κάνουν κι ανησυχούν. Κι εμείς εδώ χαιρετίζουμε την «ακυβερνησία», ελπίζοντας πως το μάθημα που έδωσαν οι φίλοι Ιταλοί στους δικούς τους κηφήνες, θα είναι το πρώτο από μια σειρά παρόμοιων και πιο εντατικών «φροντιστηρίων». Η αρχή μιας πάλης για μια δικαιότερη κοινωνία.   

Ετικέτες: ΑΡΘΡΑ