Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 26, 2022
Αν πριν από μερικά χρόνια κάποιος προφήτευε ότι η ακροδεξιά, με επικεφαλής μια πρώην θαυμάστρια του Μουσολίνι, θα σχημάτιζε κυβέρνηση στην Ιταλία, θα τον έπαιρναν για γραφικό. Και όμως έγινε και αυτό: τα exit poll από τις χθεσινές εκλογές φέρνουν την Τζόρτζια Μελόνι και τους συμμάχους της, τον ακροδεξιό Σαλβίνι και τον «κεντροδεξιό» Μπερλουσκόνι να συγκεντρώνουν ποσοστό άνω του 40%, εξασφαλίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία σε Κοινοβούλιο και Γερουσία.
Η Μελόνι - εκτός απροόπτου - θα ανακηρυχθεί πρωθυπουργός της Ιταλίας και η χώρα θα έχει την πιο ακροδεξιά κυβέρνηση στην μεταπολεμική ιστορία της. Εκατό χρόνια μετά την πορεία των φασιστών προς τη Ρώμη που έφερε τον Μουσολίνι στην εξουσία, να μια αυθεντική τερατογένεση!
Το ποσοστό των «Αδελφών Ιταλίας» ανάμεσα στα 22 και το 26%, δεν σημαίνει ότι το ένα τέταρτο των Ιταλών έγιναν ξαφνικά φασίστες. Η Μελόνι κατάφερε να εκμεταλλευθεί το γεγονός ότι ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη που παρέμεινε στην αντιπολίτευση, αντίθετα με τους συμμάχους της που συμμετείχαν στην απερχόμενη κυβέρνηση και έχασαν σημαντικό έδαφος, συγκριτικά με τις προηγούμενες εκλογές.
Για να καταλάβει την πρώτη θέση και να εκτοξευθεί από το 4,3% πριν από τέσσερα χρόνια στο 25% χθες, αξιοποίησε την αυξανόμενη δυσφορία των πολιτών από την ακρίβεια, την καθοδική πορεία της χώρας στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα, το μεταναστευτικό πρόβλημα και την άνοδο της εγκληματικότητας καθώς και τη μόνιμη κρίση του ιταλικού πολιτικού συστήματος: μεταξύ των διεκδικητών της πρωθυπουργίας ήταν η μόνη που δεν είχε κυβερνήσει. Μέσα στον γενικό μαρασμό πολλοί ψηφοφόροι επέλεξαν να τής δώσουν μια ευκαιρία.
Η νικήτρια των εκλογών είχε επίσης την ευφυία να πάρει αποστάσεις από το μουσολινικό παρελθόν της. Το τρίχρωμο έμβλημα του κόμματος θυμίζει βέβαια τον τάφο του Μουσολίνι, κλείνοντας το μάτι στο εκλογικό σώμα της ακροδεξιάς και πολλά από τα βίντεο και τα συνθήματα της προεκλογικής της εκστρατείας περιείχαν παραπομπές στο φασιστικό παρελθόν της χώρας.
Το σύνθημα "Il domani belongene a noi" («Το αύριο μας ανήκει»), που προεκλογικά προβλήθηκε σε αφίσες και στα κοινωνικά δίκτυα, προέρχεται από το τραγούδι ενός νεαρού άνδρα με Άρια χαρακτηριστικά και με στολή νεολαίας του Χίτλερ, σε μια σκηνή από την ταινία Καμπαρέ (1972).
Αυτές οι έμμεσες αναφορές θυμίζουν τις αντίστοιχες της Χρυσής Αυγής, πριν έρθουν στο φως οι φωτογραφίες με τους αγκυλωτούς σταυρούς. «Θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη», φώναζαν οι Χρυσαυγίτες (κάποια εποχή και ο Αδωνις Γεωργιάδης) παραπέμποντας στον Γκέμπελς, για τους μυημένους.
Αλλά η κυρία Μελόνι δεν καλεί στη βία όπως η ηγεσία της Χρυσής Αυγής και οι παλιές ιταλικές νεοφασιστικές γκρούπες. Και αντίθετα για να πλησιάσει το μετριοπαθές ακροατήριο, τον τελευταίο καιρό παρουσιάστηκε ως απλή «συντηρητική», οπαδός μιας γνωστής και στην Ελλάδα διαβόητης συνταγής: «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Είναι η «σοβαρή Χρυσή Αυγή»!
Βέβαια στο κόμμα της ορισμένοι ανυπόμονοι δεν μπορούν να συγκρατηθούν. Ενας από τους ηγέτες του κόμματος χαιρέτισε φασιστικά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, ενώ ένας άλλος υποψήφιος συνέκρινε εγκωμιαστικά τη Μελόνι με τον Χίτλερ. Άλλα στελέχη είχαν οργανώσει δείπνο για να τιμήσουν την πορεία προς τη Ρώμη.
Αυτά είναι «νοσταλγικά στοιχεία», απάντησε η Τζόρτζια, δίνοντας όρκους πίστης στο Σύνταγμα, ενώ οι αναφορές στο παρελθόν της είναι «σκουπίδια» που τα θυμάται η αριστερά πριν από τις εκλογές και δεν ενδιαφέρουν κανένα. Το θέμα είναι για την ίδια οι τεχνοκράτες που έχουν απαγάγει τη δημοκρατία και τα διεθνή οικονομικά κέντρα που συνωμοτούν σε βάρος των Ιταλών εργαζόμενων και χρηματοδοτούν τις ΜΚΟ, που ασχολούνται με το προσφυγικό (αν σας θυμίζει τίποτα).
Κανονικά, η νίκη της Μελόνι θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό στις Βρυξέλλες, αν και η μέλλουσα πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας έχει διακηρύξει την πλήρη υποστήριξη της στην πολιτική της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία, αντίθετα με τον σύμμαχο της Σαλβίνι και τις φιλορωσικές διακηρύξεις του.
Επιπλέον, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι διακηρύττει σε κάθε ευκαιρία ότι μπορεί να έχει σημαντικές διαφορές με την αντίπαλο του αλλά τη σέβεται και την εκτιμά, στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν θα πρόκειται για το τέλος του κόσμου, αν η Μελόνι σχηματίσει κυβέρνηση. Το ισχυρότατο οικονομικό κατεστημένο δείχνει καθησυχασμένο, ενώ κυκλοφορούσαν και φήμες ότι θα διατηρήσει τον ίδιο υπουργό Οικονομικών του Ντράγκι.
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που ο «σούπερ Μάριο» κάνει λάθος, όπως άλλωστε δείχνει και η εκρηκτική άνοδος της Μελόνι επί πρωθυπουργίας του. Δεκαπέντε μέρες μετά τη νίκη της ακροδεξιάς στη Σουηδία, οι ιταλικές εκλογές φέρνουν στην εξουσία έναν ακόμη Ορμπαν αλλά σε μια μεγάλη χώρα, αλλάζοντας τις ευρωπαϊκές ισορροπίες.
Οσο για την αριστερά σε όλη την Ευρώπη, θα πρέπει κάποια στιγμή να εξετάσει σοβαρά γιατί δεν καρπώνεται η ίδια αλλά η ακροδεξιά μια βαθιά και πολύπλευρη κρίση, που θα έπρεπε να την είχε ενισχύσει.
Στέλιος Κούλογλου
Σκίτσο του Γιάννη Δερμεντζόγλου
Ετικέτες: 
