Πολύ μεγάλη για να σωθεί

Το πρώτο που μπορεί να πει κανείς για την κατάρρευση της Thomas Cook είναι ότι επιβεβαιώνει τον καταστροφικό και αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα του απορρυθμισμένου καπιταλισμού. Πράγμα που ισχύει απολύτως στην περίπτωσή της, όπως ίσχυσε στην περίπτωση της Lehman Brothers και των λοιπών κολοσσών που κατέρρεαν σαν χάρτινοι πύργοι το 2008.

Ωστόσο, στην περίπτωση της Thomas Cook συμβαίνει κάτι που ξεπερνά ακόμη και τον καπιταλιστικό (αν)ορθολογισμό, που απαγορεύει τις κρατικές διασώσεις ως έγκλημα καθοσιώσεως. Η Thomas Cook είχε σοβαρά προβλήματα διάρθρωσης και ζημιών, κυρίως μια καθυστέρηση προσαρμογής στον ανταγωνισμό που ασκούν οι πλατφόρμες (Airbnb) και οι διαδικτυακές εταιρείες τουρισμού. Αλλά ταυτόχρονα ήταν ένας κολοσσός με τεράστια περιουσία και τεράστιο πελατολόγιο.

Ηταν ο ορισμός του κανόνα «Too big to fail» (Πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει), ο οποίος παραβιάστηκε, σε πείσμα της κοινής λογικής, από όλους τους εμπλεκομένους: από τη βρετανική κυβέρνηση, που είναι χαμένη στο χαοτικό Brexit, από τους πιστωτές της Thomas Cook, που θα διασφάλιζαν πολύ καλύτερα τις οφειλές τους αν τις μετοχοποιούσαν, από τους ανταγωνιστές της, που θεωρούν ασφαλή τρόπο επιβίωσης το «ο θάνατός σου η ζωή μου», από τα hedge funds, τους τζογαδόρους του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, που στοιχημάτισαν κατά της διάσωσής της, από την ελεγκτική πολυεθνική Ernst & Young και φυσικά από τα κορυφαία στελέχη της εταιρείας, που αφού απομύζησαν επί χρόνια μπόνους πολλών εκατομμυρίων, της έδωσαν τη χαριστική βολή.

Η επιλογή του «ξαφνικού θανάτου» της Thomas Cook, με τις απροσδιόριστες ακόμη παρενέργειες σε όλη την ευρωπαϊκή τουριστική αγορά και ιδιαίτερα στην ελληνική, αποκτά τη διάσταση ενός οικονομικού και πολιτικού σκανδάλου με πολλούς συνενόχους. Κανονικά θα έπρεπε να προκαλέσει το ενδιαφέρον των ευρωπαϊκών αρχών, αφού τυπικά η Βρετανία είναι ακόμη μέλος της Ε.Ε.

Εχει ενδιαφέρον ότι τρεις Ελληνες ευρωβουλευτές -της Ν.Δ., του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝ.ΑΛΛ.- κατέθεσαν ερωτήσεις προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που ωστόσο εστιάζουν στα μέτρα στήριξης επιχειρήσεων και εργαζομένων που έχουν πληγεί. Ομως, το πραγματικό ερώτημα, με δεδομένη και την εμπειρία της χρηματοπιστωτικής κρίσης, είναι αν η Ευρώπη θα αποκτήσει στοιχειώδεις κανόνες ρύθμισης της αγοράς και της επιχειρηματικότητας ή θα παραδοθεί στον ανεξέλεγκτο καπιταλισμό-καζίνο.


Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών - Sep 25, 2019

Ετικέτες: ΑΠΟΨΕΙΣ,ΑΡΘΡΑ,ΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ,ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ,ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ