Κυριακή, Δεκεμβρίου 01, 2013
[«Οι βουλευτές είναι υπεύθυνοι άνθρωποι» - Μαρκόπουλος 28.11.2013]
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εξηκοστή πέμπτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου
της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html ),
πεντηκοστή έβδομη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται
τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και έκτη από τη δημόσια
καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες,
επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί
έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα
φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε
κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν
τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Το Σύνταγμα προβλέπει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τη
Βουλή με πλειοψηφία των 2/3 του όλου αριθμού των μελών της [άρα 200]. Αν
δεν επιτευχθεί αυτή η πλειοψηφία, επαναλαμβάνεται η ψηφοφορία. Αν και η
δεύτερη ψηφοφορία αποβεί άκαρπη, διεξάγεται τρίτη ψηφοφορία, οπότε
εκλέγεται ο συγκεντρώσας τα 3/5 [άρα 180 ψήφους]. Εάν και η τρίτη
ψηφοφορία αποβεί άκαρπη, διαλύεται η Βουλή, προκηρύσσονται εκλογές και
ακολουθούν και πάλι ψηφοφορίες, αλλά τούτη τη φορά αρκεί η πλειοψηφία
των 3/5 για τις δύο πρώτες ψηφοφορίες. Εάν κι’ αυτές αποβούν άκαρπες,
εκλέγεται στην τρίτη ψηφοφορία αυτός που θα συγκεντρώσει την απόλυτη
πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών [άρα 151 ψήφους].
Για να δούμε τί έγινε από το 1980 μέχρι σήμερα, ώστε να διαπιστώσουμε και εμείς πόσο υπεύθυνοι είναι οι βουλευτές μας.
Για την εκλογή το 1980 του Κωνσταντίνου Καραμανλή πραγματοποιήθηκαν
τρεις ψηφοφορίες. Στην πρώτη συγκέντρωσε 179 ψήφους [175 έδρες είχε η
ΝΔ], στη δεύτερη 181 και στην τρίτη 183 ψήφους.
Ενόψει λήξης της θητείας του Κ. Καραμανλή το 1985 ο Ανδρέας Παπανδρέου
πρότεινε για Πρόεδρο τον Χρ. Σαρτζετάκη αθετώντας την υπόσχεση που είχε
δώσει στον Καραμανλή για επανεκλογή του. Χολωθείς ο Καραμανλής
παραιτήθηκε, με αποτέλεσμα να προκληθεί πολιτειακή κρίση. Καθήκοντα
αναπληρούντος τον Πρόεδρο ανέλαβε κατά το Σύνταγμα ο Πρόεδρος της Βουλής
Ι. Αλευράς, οπότε τέθηκε το ζήτημα κατά πόσον αυτός μπορεί ως
«Πρόεδρος» να μετάσχει στην ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου. Το νοήμον
κοινόν έγινε σοφότερο εκείνη την εποχή από τους συνταγματολόγους που
έδιναν και έπαιρναν εκφράζοντας τη θετική ή αρνητική άποψή τους αναλόγως
των πολιτικών τους πεποιθήσεων.
Στην πρώτη ψηφοφορία ο Σαρτζετάκης έλαβε 184 ψήφους [ΠΑΣΟΚ,ΚΚΕ], αλλά
βρέθηκαν και δύο λευκά. Αφού η ΝΔ απείχε, τα λευκά προέρχονταν από το
ΠΑΣΟΚ. Στη δεύτερη ψηφοφορία διανεμήθηκαν έγχρωμα ψηφοδέλτια, γεγονός
που ασφαλώς και παρεβίαζε τη μυστικότητα της ψηφοφορίας. Τότε ήταν που
διαμαρτυρόμενος ο βουλευτής της ΝΔ Ελευθέριος Καλογιάννης άρπαξε την
κάλπη και την μετέφερε στα γραφεία της ΝΔ, εξ ου και απεκλήθη
«Καλπογιάννης». Την έδρα του στα Ιωάννινα κληρονόμησε ο γιος του.
Στη δεύτερη ψηφοφορία ο Σαρτζετάκης συγκέντρωσε 181 ψήφους, ενώ στην τρίτη 180 ψήφους και έτσι εξελέγη.
Γιατί, όμως, χρησιμοποιήθηκαν έγχρωμα ψηφοδέλτια; Δηλαδή άλλου χρώματος
για τη θετική και άλλου χρώματος για την αρνητική ψήφο; Επειδή η
ψηφοφορία ήταν μυστική και δεν μπορούσε ο Ανδρέας να διακινδυνεύσει μία
τέτοια ήττα που θα οδηγούσε σε εκλογές νωρίτερα κατά μερικούς μήνες. Ήδη
δύο δικοί του είχαν ρίξει λευκό, πράγμα μη ανεκτό. [ΣΗΜ: υπήρξε
δικαστής, ο οποίος δεν εφάρμοσε προεδρικό διάταγμα υπογραφέν από τον
Σαρτζετάκη με το σκεπτικό ότι η εκλογή του ήταν παράνομη, ακριβώς λόγω
παραβίασης της μυστικότητος της ψήφου. Τον έφαγε φυσικά η μαρμάγκα].
Μετά από αυτήν την περιπέτεια οι ακραιφνείς δημοκρατικές δυνάμεις
αναθεώρησαν το 1986 και αυτή τη συνταγματική διάταξη, ώστε να μην μπορεί
καμμία κοτούλα, με συγχωρείτε κανένας υπεύθυνος βουλευτής, να ψηφίσει
εναντίον της βουλήσεως του Αρχηγού. Έτσι, έκτοτε η ψηφοφορία είναι
ονομαστική, ήτοι φανερή.
Το 1990 ο Καραμανλής δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει 180 ψήφους στην τρίτη
ψηφοφορία. Ήταν τότε που με τον εκλογικό νόμο που είχε ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ
δεν μπορούσε η ΝΔ να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ο νόμος στην
ουσία όριζε: «Αφού δεν θα εκλεγούμε εμείς, δεν θα εκλεγείτε ούτε σεις».
Μιλάμε για τόση υπευθυνότητα και πόνο για τον τόπο. Άλλά είπαμε, είναι
πάρα πολλά τα λεφτά Άρη. Έτσι, προκηρύχθηκαν και πάλι εκλογές, οπότε ο
Καραμανλής εξελέγη στη δεύτερη, μετά τις εκλογές, ψηφοφορία με 153
ψήφους.
Το 1995, το ΠΑΣΟΚ ήταν πάλι στην εξουσία μετά την πτώση της κυβέρνησης
Μητσοτάκη ελέω Σαμαρά. Δεν μπορούσε, όμως, να εξασφαλίσει τις
πολυπόθητες 180 ψήφους. Και τότε ο Σαμαράς, ο οποίος φοβόταν εξ ίσου με
το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές, πέταξε στην αρένα τον Στεφανόπουλο. Την ανάγκην
φιλοτιμίαν ποιούμενος δέχθηκε ο Ανδρέας τον Στεφανόπουλο, ο οποίος και
εξελέγη με τις ψήφους ΠΑΣΟΚ-ΠΟΛΑΝ.
Το 2000 επανεξελέγη πανηγυρικά ο Στεφανόπουλος από την πρώτη ψηφοφορία,
αφού συγκέντρωνε την προτίμηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έχοντας αποδείξει πόσο καλή
γλάστρα είναι.
Το 2005, όμως, έπρεπε να βρεθεί νέος υποψήφιος, αφού δεν επιτρέπεται
τρίτη Προεδρική θητεία. Η ΝΔ είχε νικήσει προ έτους στις εκλογές και δεν
είχε ασφαλώς καμμία διάθεση να οδηγηθεί σε εκλογές εξ αιτίας της
αδυναμίας εκλογής Προέδρου. Και τότε ο Κωστάκης πέταξε στην αρένα τον
Παπούλια. Τί μπορούσε να κάνει το ΠΑΣΟΚ; Να καταψηφίσει το σπλάχνο εκ
των σπλάχνων του; Τον κολλητό της οικογένειας και δανειστή του Ανδρέα;
Αν είναι δυνατόν! Έτσι, εξελέγη πανηγυρικά ο Παπούλιας, ο οποίος άκουσε
απαθής το λογύδριο της Μπενάκη περί συρρικνώσεως της κυριαρχίας, των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των συνόρων κ.λπ., όταν η κ. Πρόεδρος της Βουλής
πήγε να του αναγγείλει τα ευχάριστα νέα της εκλογής του.
Το 2009, προκειμένου ο «γαμημένος ψυχοπαθής», κατά Σαρκοζί, να εκβιάσει
εκλογές δήλωσε ότι αν δεν γίνουν εντός του 2009 οι εκλογές, θα γίνουν
αναγκαστικά τον Μάρτιο του 2010, οπότε και θα έπρεπε να εκλεγεί διάδοχος
του Παπούλια, τον οποίο δεν θα ψήφιζε το ΠΑΣΟΚ, ώστε να οδηγήσει τη
χώρα στις εκλογές και να μοιράσει χρήμα με ουρά. Αντί να πάει σε εκλογές
τον Μάρτιο, οπότε τα πράγματα θα ήταν τρισχειρότερα, προτίμησε ο
Κωστάκης να τις προκηρύξει τον Οκτώβριο του 2009, οπότε μας κατσικώθηκε ο
«γαμημένος ψυχοπαθής», κατά Σαρκοζί, μαζί με τον Ποπάι και άλλους 155
πράσινους τυφεκιοφόρους, για να τραβάμε το σημερινό λούκι.
Έτσι, το 2010 ο Παπούλιας επανεξελέγη, αφού ήδη είχε αποτελέσει επιλογή
της ΝΔ, το δε ΠΑΣΟΚ δεν είχε λόγο να μην τον ξαναψηφίσει ως σπλάχνο εκ
των σπλάχνων του και δανειστή του Ανδρέα. Άλλωστε, είχε κι’ αυτός δώσει
με επιτυχία τις γλαστρικές εξετάσεις του, όπως αποδεικνύει το γεγονός
ότι έχει υπογράψει σωρεία ΠΝΠ χωρίς να καταλαβαίνει τί υπογράφει.
Τί θα γινόταν, αν τον Μάρτιο του 2014 έπρεπε να εκλεγεί νέος Πρόεδρος;
Μπροστά στο φάσμα των βουλευτικών εκλογών είναι ικανό το
εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα να αναδείξει στο ανώτατο αξίωμα
ακόμη και τον Παλαιοκώστα προβάλλοντας την ακόλουθη δικαιολογία: «Με τη
λήξη της θητείας του θα γνωρίζουμε πού είναι και έτσι θα τον
συλλάβουμε». Το γεγονός ότι δεν μπορεί να εκλεγεί Πρόεδρος πρόσωπο που
στερείται των πολιτικών δικαιωμάτων του είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια.
Γι’ αυτή την υπευθυνότητα μιλάμε. Γι’ αυτά τα κοπάδια κύριε Μαρκόπουλε.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Ετικέτες: 
