Μήνυμα ελήφθη: πιο γρήγορα για Ανάπτυξη - Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

           

Αυτό κατάλαβε ο Μπουμπούκος και σήκωσε τα μανίκια, χωρίς να μας πει τί θα κάνει. Μόνον ο Θαμαράς έλεγε προεκλογικά ότι θα φέρει ανάπτυξη μειώνοντας τη φορολογία. Για να δούμε.

 

Μέρος 1^ον: Βόλφγκανγκ Στρέεκ, Crash, τ. 32, σελ.101 [κάτω δεξιά]

            «Το δημόσιο χρέος, στον βαθμό που είναι σωρευτικό, προέκυψε ως αποτέλεσμα της υποφορολόγησης των πολιτών, ιδίως των πλούσιων πολιτών. Για να αποκτήσουν πρόσβαση σε κεφάλαια, οι κυβερνήσεις δανείζονται λοιπόν από εκείνους ακριβώς τους πολίτες αυτό που θα τους έπαιρναν με τη φορολογία, αλλά δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν. Οι πολίτες που έχουν μετατραπεί σε πιστωτές κρατούν τα χρήματά τους, εισπράττουν τόκο επί αυτών και μπορούν να τα μεταβιβάσουν στα παιδιά τους – ενώ αποπληρώνονται με τόκο , από εκείνους που δεν μπορούν να διαφύγουν της φορολογίας. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που πιστεύω ότι εκτός από τις κεϋνσιανές δαπάνες του ελλείμματος – που ακολουθούνται από την αποπληρωμή του χρέους – οι κυβερνήσεις πρέπει να αποφεύγουν όσο μπορούν να δανείζονται. Φυσικά το πρόβλημα σήμερα είναι ότι οι πλούσιοι  μπορούν να μετακινούν εύκολα τα χρήματά τους στο εξωτερικό, κάτι που εδεχομένως να καταστήσει τη φορολόγησή τους μια ουτοπική ιδέα».

            

Τα λέει όλα σε μερικές αράδες και δίνει και απάντηση στο περίφημο «τα φάγαμε όλοι μαζί». Επίσης, δείχνει γιατί οι μικροομολογιούχοι είναι οι πιο ριγμένοι φορολογούμενοι μετά το PSI. Και μετείχαν στην αποπληρωμή τού τόκου που εισέπρατταν και έχασαν και το κεφάλαιό τους. Εξηγεί, επίσης, απολύτως την απαίτηση της Μέρκελ να φορολογηθούν επί τέλους στην Ελλάδα οι πλούσιοι. Αν αυτό είναι ουτοπία, ας μας το πουν.

 

Μέρος 2^ον: Τί έγραφε ο μη συμπαθής σε πολλούς Πάσχος Μανδραβέλης την 12.09.2010 στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»:

«Περί φόρων και τάφων                Δεν υπάρχει καλός συντελεστής φορολογίας. Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος έλεγε ότι οι φόροι είναι σαν τον θάνατο, οπότε το άριστο θα ήταν η αθανασία και οι μηδενικοί φορολογικοί συντελεστές. Στον πραγματικό κόσμο όμως αυτά είναι τα μόνα πράγματα που δεν μπορεί να αποφύγει κανένας άνθρωπος. Οπότε το θέμα είναι να βρεθεί εκείνη η φορολογική συνταγή που θα είναι αποδοτική και δίκαιη.               Μία από τις καραμέλες που κυκλοφορούν στην Ελλάδα (την αναπαρήγαγε και ο κ. Αντ. Σαμαράς με τη μαγική φόρμουλα που παρουσίασε για δημοσιονομικό πλεόνασμα σε δύο χρόνια!) είναι ότι η υψηλή φορολογία των επιχειρήσεων διώχνει τις επενδύσεις. Αυτό δεν προκύπτει από τα στοιχεία, ούτε καν από τις δηλώσεις των ξένων (και ουχί των εγχώριων) επιχειρηματιών. Στο Global Competitiveness Report 2010-2011, που εξέδωσε προχθές το World Economic Forum, μόνο το 3,7% των επενδυτών δηλώνει ότι οι φορολογικοί συντελεστές αποτελούν εμπόδιο στην επιχειρηματικότητα. Αντιθέτως το 27,2% εμποδίζεται από τη γραφειοκρατία, το 14% από τη διαφθορά, το 12,2% από τους περιορισμούς της εργατικής νομοθεσίας κ.λπ.            Οι απαντήσεις αυτές αντανακλούν την πραγματικότητα και όχι τις εντυπώσεις βάσει των οποίων γίνεται ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τη Eurostat («Τάσεις φορολογίας στην Ε.Ε. 2010») η Ελλάδα το 2008 είχε χαμηλότερη φορολογία από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Στους έμμεσους φόρους οι ΄Ελληνες έδιναν το 12,4% του ΑΕΠ, ενώ οι υπόλοιποι της Ευρωζώνης το 13,5%. Στους άμεσους φόρους οι Ελληνες έδιναν το 8% του ΑΕΠ και οι της Ευρωζώνης το 12,2%. Η φορολογία εισοδήματος επίσης ήταν χαμηλότερη (Ελλάδα: 4,7% του ΑΕΠ, Ευρωζώνη: 7,9%) το ίδιο και η φορολόγηση των επιχειρήσεων (Ελλάδα: 2,5%, Ευρωζώνη: 3,5%). Σήμερα η Ελλάδα έχει ανώτερο συντελεστή φορολογίας εισοδήματος στο 45%, ενώ ο μέσος όρος των ανώτατων συντελεστών της Ευρωζώνης είναι 42,5%. Τα κέρδη των επιχειρήσεων φορολογούνται με 24%, ενώ ο μέσος όρος της Ευρωζώνης είναι 25,7%.             Είναι περίεργος, λοιπόν, ο κλαυθμός που ξεκίνησε περί υψηλής φορολόγησης των επιχειρήσεων στην Ελλάδα και ειδικά από τους κήρυκες της αναγκαιότητας για τη δύσκολη οικονομική προσαρμογή. Τι ζητούν δηλαδή; Ταξική πολιτική, που θα δικαιώσει ολόκληρη την αντιμνημονιακή ρητορεία της Αριστεράς; ΄Η εκείνη τη θρυαλλίδα αδικίας που θα πυροδοτήσει τα ανακλαστικά ενός δύσθυμου, οργισμένου από τις περικοπές λαού;            Οι συντελεστές των μη διανεμόμενων κερδών πρέπει να είναι πιο χαμηλοί. Αυτά δεν πάνε στην τσέπη κάποιων φυσικών προσώπων, γίνονται πλούτος για την εθνική οικονομία. Μπορεί να αυξάνουν την αξία μιας επιχείρησης, αλλά μέχρι αυτή να ρευστοποιηθεί δεν αποτελεί προσωπικό εισόδημα.          Αντιθέτως, όμως, τα διανεμόμενα κέρδη είναι προσωπικά εισοδήματα και σε ένα κράτος δικαίου ισχύει ο κανόνας της ισότητας. ΄Ολα τα ατομικά εισοδήματα, ανεξαρτήτως πηγής - ή ακόμη και αγαθών προθέσεων - φορολογούνται το ίδιο. Το επιχείρημα ότι τα διανεμόμενα κέρδη θα επανεπενδυθούν δεν ισχύει διότι: α) μπορούν να επανεπενδυθούν αδιανέμητα, και β) κανείς δεν ξέρει τι γίνεται στο ενδιάμεσο. Και το πλεονάζον εισόδημα ενός εργαζομένου μπορεί να επανεπενδυθεί σε, π. χ., βιβλία ή μπορεί να φαγωθεί στα μπουζούκια.           Το ευκταίο θα ήταν να είχαμε χαμηλότερη φορολογία παντού. Αυτό θα επιτευχθεί όταν περικοπούν πολλές δαπάνες και μειωθεί το κόστος λειτουργίας του κράτους. Τότε θα πρέπει να προχωρήσουμε σε καθολική και κοινωνικά δίκαιη μείωση των συντελεστών.»

            

Βέβαια, τώρα που το ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί στο έπακρο, θα πρέπει να έχει εκτοξευθεί στα ύψη το ποσοστό αυτού που πληρώνουν οι έλληνες σε φόρους. Όμως, και πάλι δεν είναι η φορολογία η τροχοπέδη της ανάπτυξης δια των επενδύσεων. Όπως δεν ήταν το μισθολογικό κόστος. Είναι η διαιώνιση του κράτους που δεν μεταρρυθμίζεται συνειδητά. Με one-stop, start-up και καινοτόμες παπάρες η ανάπτυξη δεν θα έλθει στον αιώνα τον άπαντα όσο και αν την επισπεύσει κανείς. Άσε που όλα αυτά στρέφονται γύρω από τον τομέα των υπηρεσιών και όχι της παραγωγής.

 

Σωτήριος Καλαμίτσης

Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος

 

 

 

 

 

 

 

 [Τη διακοσιοστή ένατη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου πληροφορήθηκα ότι ο εισαγγελεύς επενέβη. Τριακοστή πρώτη ημέρα, λοιπόν, από την είδηση για την έναρξη ποινικής διαδικασίας διερεύνησης των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ μέχρι την έκδοση απαλλακτικού βουλεύματος με την ελπίδα να διαψευσθώ. Βρισκόμαστε τώρα α] στη διακοσιοστή τριακοστή τρίτη ημέρα από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης, β] στην εκατοστή εβδομηκοστή όγδοη  από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου, γ] στην τεσσαρακοστή δεύτερη από τη μηνυτήρια αναφορά τού Γ. Καρατζαφέρη για όσα λέει κάποιος Μπαλτάκος για χειραγώγηση της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση και δ] στην έκτη από τη δημόσια καταγγελία του Κασσιδιάρη ότι σε συγκεκριμένα εκλογικά τμήματα του Δήμου Αθηναίων έλαβε χώρα τεχνητή ακύρωση ψηφοδελτίων της ΧΑ κατά τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών (18.05.2014). Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων στις τέσσερις   τελευταίες περιπτώσεις. Τί συνέβη; Εξακολουθούν να μην τηλεφωνούν οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].

Ετικέτες: ΑΝΑΠΤΥΞΗ,ΑΡΘΡΑ,ΕΛΛΑΔΑ,ΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ