Τα πλασματικά χρόνια - Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

            Διαβάζω πάλι τούτες τις ζοφερές μνημονιακές ημέρες ότι υπάρχουν παραθυράκια για να συνταξιοδοτηθεί κανείς στα 52 του, ενώ στην Ευρώπη αρχίζει να συζητείται η σύνταξη στα 67 και στα 70. Διαβάζω, επίσης, ότι εξακολουθεί να υπάρχει η δυνατότητα εξαγοράς πλασματικών χρόνων εργασίας, ώστε να μπορέσει κάποιος να συμπληρώσει τα έτη που απαιτούνται για τη θεμελίωση του δικαιώματος σύνταξης.

            Προσπάθησα να εντοπίσω τον εγκέφαλο που εφηύρε τα πλασματικά χρόνια και τον σκοπό καθιέρωσής τους. Δεν τα κατάφερα. Το μυαλό μου πάει μόνον στην παροχολογία, η οποία, δυστυχώς, θάλλει και επί των μνημονιακών ημερών μας.

            Θυμήθηκα και την περίπτωση ενός συμπατριώτη που τηλεφώνησε πέρυσι σε ραδιοσταθμό για να ανακοινώσει με χαρά ότι αγοράζοντας τη RealNews  έπεσε πάνω σε επιταγή € 10.000. Μετά την ανταλλαγή των τετριμμένων «τί θα κάνετε τα χρήματα;», «σας έδωσαν μιάν ανάσα;» κ.λπ., ηρωτήθη ο τυχερός τί δουλειά κάνει και αν τον έχει επηρεάσει η κρίση. «Ευτυχώς, όχι» ήταν η απάντησή του, «διότι είμαι συνταξιούχος της «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ» και περιμένω να πάρω και μερικά ομόλογα ακόμη για αποζημίωση». «Και πόσων ετών είσθε;» ρώτησε ο ραδιοπαρουσιαστής. «47» απήντησεν ο τυχερός.

            Ο μοιραίος συνειρμός ήταν η πληρότητα των καταλυμάτων σε διάφορους τουριστικούς προορισμούς τις γιορτές του Πάσχα. Σχεδόν 100% πληρότητα. Μα είναι τόσοι πολλοί αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να ξοδέψουν € 1000 ή 1500 ίσως και € 2000 για ένα τετραήμερο; Πρέπει να είναι πάρα πολλοί. Άρα, δεν υπάρχει κρίση. Το λένε και οι θαμώνες των μπουζουξίδικων, άλλως «πολιτιστικών κέντρων» κατά Βαγγέλη Γιαννόπουλο.

            Μετά θυμήθηκα που έκανα κι’ εγώ διακοπές πρόπερσι σε ένα νησάκι εκ των ωραίων, αλλά όχι ακριβών. Ένα βράδυ που καθίσαμε σε μια ταβέρνα για φαγητό, άκουγα άθελά μου τις συζητήσεις στα διπλανά τραπέζια. «Εγώ έχω ακόμη 10 χρόνια για σύνταξη, αφού αναγνωρίσω και 3 πλασματικά. Περιμένω και τις 2 τριετίες που έρχονται, καλά θα είναι» έλεγε ο ένας. «Εγώ πάτησα τα 81 και είμαι συνταξιούχος του ΟΤΕ από τα 51 μου. Διορίσθηκα στα 18 μου. Τους έχω ταράξει στη σύνταξη. Θα τους τα φάω όλα μέχρι τα 100» είπε ο άλλος. «Εσύ Καιτούλα; Πότε με το καλό;». «Σε τρία χρόνια, δύο μήνες και 14 ημέρες τους αποχαιρετώ. Περιμένω και προαγωγή του χρόνου» απήντησε η Καιτούλα. Ζαλίστηκα. «Μόνος μου είμαι ρε γαμώ το από τον ιδιωτικό τομέα ανάμεσα σε 4 τραπέζια κρατικοδίαιτων;» συλλογίστηκα. 1 προς 4; Μπα, σύμπτωση θα είναι. Τόσο καλοπροαίρετος και αφελής είμαι.      

            Και περιμένω ν’ αλλάξει κάτι την 25.05.2014. Σιγά μην αλλάξει. Σταθερότητα πάνω απ’ όλα. Κάπου διάβασα ότι αυτό θα είναι το δίλημμα που θα τεθεί στον ψηφοφόρο. Σταθερότητα ή αστάθεια. Ασφαλώς και θα ψηφίσουμε σταθερότητα. Στη ρεμούλα, στην αρπαχτή, στην παρανομία, στη δια νόμου αθώωση των κολλητών μας, στη δια νόμου απόκρυψη των πομπών μας, στο βόλεμα των οπαδών μας. Έτσι σε γουστάρω ρε Ελλαδάρα. Σταθερή κι’ ακλόνητη. Μόνο που εσύ δεν μπορείς να βιώσεις όμορφα πλασματικά χρόνια. Κι’ όταν λέω «εσύ» εννοώ τη ραχοκοκκαλιά σου Ελλαδίτσα μου. Αυτήν που εξακολουθεί να υποφέρει για χάρη των νεότατων συνταξιούχων με τις 3ετίες, τις προαγωγές, τις πολυετίες, τις έκτακτες αυξήσεις, τις εθελούσιες, τα επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία, τα πλασματικά χρόνια. Εσύ που τώρα κατηγορείσαι και για τον λόγο ότι τα λαμόγια οι πολιτικοί έκαναν τα στραβά μάτια στις μαϊμού-συντάξεις και δεν είχε περάσει από νου τους να βάλουν μια ασφαλιστική δικλίδα, ώστε να μην εισπράττονται οι συντάξεις των πεθαμένων. Οι συντάξεις που όχι μόνον είχαν υπολογισθεί και με πλασματικά χρόνια, αλλά εξακολουθούσαν να καταβάλλονται επί πολλά πλασματικά χρόνια σε πλασματικούς δικαιούχους.

            Α, και να μην ξεχάσω να απονείμω έπαινο στον γνήσιο και όχι πλασματικό καθηγητή   Πανεπιστημίου, ο οποίος επί 3 χρόνια ξόδευε τα χρήματά μας για ερευνητικά  προγράμματα  χωρίς να αιτιολογεί τις δαπάνες, χωρίς να διαθέτει παραστατικά, διεξάγοντας ο ίδιος τις έρευνες και εγκρίνοντας μόνος του τις έρευνές του. Το χρηματικό ποσό που ενθυλάκωσε παραμένει απόρρητο. Τιμωρήθηκε με πρόστιμο ίσο με τον μισό μηνιαίο μισθό του. Για τόση προσήλωση στη σταθερότητα μιλάμε. Ακούει στο όνομα Σεϊμένης και διδάσκει, μεταξύ άλλων, ήθος στα παιδιά μας που φοιτούν στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.     

Σωτήριος Καλαμίτσης

Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος

Υ.Γ. Γιατρέ, γράφω κι’ εγώ «γ.χ.σ.», αλλά πείτε μου τί σημαίνει, για να γνωρίζω. Έχω μία περιέργεια, άλλο πράγμα. 

Ετικέτες: ΑΡΘΡΑ,ΕΛΛΑΔΑ,ΕΡΓΑΣΙΑ,ΝΟΜΟΙ