Πέμπτη, Μαρτίου 27, 2014
Μοιάζει με αφόρητη κοινοτοπία αλλά δεν φταίω εγώ, η κυβέρνηση φταίει που
παίζει τόσο ανάλγητα με τους δημόσιους συμβολισμούς, έστω και αν το
υπουργείο Δημόσιας Τάξης σταθμίζοντας τα δεδομένα έσπευσε κάπως να τα
μαζέψει.
Είναι σαν την κατολίσθηση στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, λάσπη και βόρβορος κατακλύζουν κάθε τι το δημόσιο, μισούν τη δημόσια σφαίρα και θέλουν να την εξαφανίσουν.
Μην πεις ότι δεν σκέφτηκαν τον συμβολισμό μπροστά στην αγωνία τους να προσφέρουν έργο, είμαι βέβαιος ότι αυτόν τον συμβολισμό ακριβώς θέλουν να αναδείξουν, όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος είναι η κεντρική ιδέα, θα φτιάξουμε φυλακές υψίστης ασφαλείας, θα γεμίσουμε τη χώρα με στρατόπεδα συγκεντρώσεως, θα τους κάνουμε τον βίο αβίωτο, θα θωρακίσουμε τα αστυνομικά τμήματα, θα τα κάνουμε φρούρια, και για όποιον δεν κατάλαβε θα δώσουμε και μπόνους στους αστυνομικούς για να δέρνουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, τέσσερις καθαρίστριες με κατάγματα στο νοσοκομείο, ας πρόσεχαν, τις έσερναν λέει στα σκαλιά και τις χτύπαγαν, άξιος ο μισθός τους, άξιο και το μπόνους, αλλά αυτός είναι ο συμβολισμός, αυτό είναι το μήνυμα προς την κοινωνία. Όποιος χρωστάει θα μπαίνει στη φυλακή κι όποιος είναι άρρωστος θα πεθαίνει κι όποιος αντιστέκεται θα τον στέλνουν στο νοσοκομείο – αν υπάρχει νοσοκομείο και δεν έχει εν τω μεταξύ μετατραπεί σε φυλακή…
Αλλά δεν είναι θέμα κυβερνητικό μόνο ο κοινωνικός αυτοματισμός, σ’ ένα άλλο επίπεδο κομμάτια της κοινωνίας πέφτουν στην παγίδα κι αρχίζουν να σκέφτονται με τρόπο ανάλογο, τα έγραψα και χθες όλ’ αυτά, μόνο που τώρα θέλω να σχολιάσω μιαν άλλη είδηση της ημέρας, την απόφαση των σωφρονιστικών υπαλλήλων να απέχουν από τα επισκεπτήρια για πέντε μέρες καταργώντας τα στην πράξη, ωραία πενθούν τον συνάδελφό τους τιμωρώντας τους κρατούμενους συλλήβδην λες και όλοι μαζί σήκωσαν το μαχαίρι και τον σκότωσαν, συλλογική ευθύνη λέγεται αυτό, νάτη πάλι η φασιστική νοοτροπία που σηκώνει κεφάλι παντού.
Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι σε μια ευνομούμενη κοινωνία θα ’πρεπε -υποτίθεται- να είναι οι πιο ευαίσθητοι δέκτες του πόνου των κρατουμένων, κρατούμενοι κι εκείνοι, έστω και με στολή και με ποιο πυκνές άδειες εξόδου – νοσηρός ιδρυματισμός
Μόνο που δεν είναι σωφρονιστικό σύστημα αυτό, φυλακές είναι, και οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι δεσμοφύλακες, αν όχι και δήμιοι μερικές φορές, κομμάτι ενός άνομου συστήματος όπου η ανομία βασιλεύει έτσι κι αλλιώς, στο όνομα πάντα της νομιμότητας και του… σωφρονισμού, βία μεταξύ των κρατουμένων, διακίνηση ναρκωτικών, σκληρή ιεραρχία των φυλακών που σου επιτρέπει αν έχεις χρήματα να επιβιώνεις κι αν δεν έχεις να υποτάσσεσαι - εκεί να δεις σωφρονισμός.
Από τη… Σάντα Μπάρμπαρα στην αγία βαρβαρότητα.
Είναι σαν την κατολίσθηση στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, λάσπη και βόρβορος κατακλύζουν κάθε τι το δημόσιο, μισούν τη δημόσια σφαίρα και θέλουν να την εξαφανίσουν.
Μην πεις ότι δεν σκέφτηκαν τον συμβολισμό μπροστά στην αγωνία τους να προσφέρουν έργο, είμαι βέβαιος ότι αυτόν τον συμβολισμό ακριβώς θέλουν να αναδείξουν, όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος είναι η κεντρική ιδέα, θα φτιάξουμε φυλακές υψίστης ασφαλείας, θα γεμίσουμε τη χώρα με στρατόπεδα συγκεντρώσεως, θα τους κάνουμε τον βίο αβίωτο, θα θωρακίσουμε τα αστυνομικά τμήματα, θα τα κάνουμε φρούρια, και για όποιον δεν κατάλαβε θα δώσουμε και μπόνους στους αστυνομικούς για να δέρνουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, τέσσερις καθαρίστριες με κατάγματα στο νοσοκομείο, ας πρόσεχαν, τις έσερναν λέει στα σκαλιά και τις χτύπαγαν, άξιος ο μισθός τους, άξιο και το μπόνους, αλλά αυτός είναι ο συμβολισμός, αυτό είναι το μήνυμα προς την κοινωνία. Όποιος χρωστάει θα μπαίνει στη φυλακή κι όποιος είναι άρρωστος θα πεθαίνει κι όποιος αντιστέκεται θα τον στέλνουν στο νοσοκομείο – αν υπάρχει νοσοκομείο και δεν έχει εν τω μεταξύ μετατραπεί σε φυλακή…
Αλλά δεν είναι θέμα κυβερνητικό μόνο ο κοινωνικός αυτοματισμός, σ’ ένα άλλο επίπεδο κομμάτια της κοινωνίας πέφτουν στην παγίδα κι αρχίζουν να σκέφτονται με τρόπο ανάλογο, τα έγραψα και χθες όλ’ αυτά, μόνο που τώρα θέλω να σχολιάσω μιαν άλλη είδηση της ημέρας, την απόφαση των σωφρονιστικών υπαλλήλων να απέχουν από τα επισκεπτήρια για πέντε μέρες καταργώντας τα στην πράξη, ωραία πενθούν τον συνάδελφό τους τιμωρώντας τους κρατούμενους συλλήβδην λες και όλοι μαζί σήκωσαν το μαχαίρι και τον σκότωσαν, συλλογική ευθύνη λέγεται αυτό, νάτη πάλι η φασιστική νοοτροπία που σηκώνει κεφάλι παντού.
Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι σε μια ευνομούμενη κοινωνία θα ’πρεπε -υποτίθεται- να είναι οι πιο ευαίσθητοι δέκτες του πόνου των κρατουμένων, κρατούμενοι κι εκείνοι, έστω και με στολή και με ποιο πυκνές άδειες εξόδου – νοσηρός ιδρυματισμός
Μόνο που δεν είναι σωφρονιστικό σύστημα αυτό, φυλακές είναι, και οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι δεσμοφύλακες, αν όχι και δήμιοι μερικές φορές, κομμάτι ενός άνομου συστήματος όπου η ανομία βασιλεύει έτσι κι αλλιώς, στο όνομα πάντα της νομιμότητας και του… σωφρονισμού, βία μεταξύ των κρατουμένων, διακίνηση ναρκωτικών, σκληρή ιεραρχία των φυλακών που σου επιτρέπει αν έχεις χρήματα να επιβιώνεις κι αν δεν έχεις να υποτάσσεσαι - εκεί να δεις σωφρονισμός.
Από τη… Σάντα Μπάρμπαρα στην αγία βαρβαρότητα.
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014
Ετικέτες: 
